Μπορεί το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να αποσύρθηκε άρον άρον, ωστόσο πλευρές του περιεχομένου του είναι ενδεικτικές για το τι εννοούν η κυβέρνηση και οι εταίροι της, όταν μιλάνε για «παροχές» και «δικαιώματα». Μέσα από διατάξεις που αφορούν την Υγεία και την «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης», γίνεται ξεκάθαρο πως η συγκυβέρνηση προτίθεται να πάρει μέτρα, τα οποία έρχονται και «κουμπώνουν» στον πυρήνα της πολιτικής της - όπως αυτή διαμορφώνεται και από τα τρία μνημόνια. Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος...

Στην καλύτερη περίπτωση, στο νομοσχέδιο επαναδιατυπώνονταν από παλιότερη νομοθεσία μέτρα για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, δίνοντας ψίχουλα σε ελάχιστους - της ακραίας φτώχειας - την ώρα που ενισχύεται η φοροληστεία, καταργούνται δικαιώματα, κόβονται παροχές και συντάξεις, οδηγώντας στην εκτεταμένη φτωχοποίηση του λαού. Αλλες διατάξεις ήταν απολύτως ενταγμένες στην ενίσχυση της αντιλαϊκής πολιτικής, της καπιταλιστικής οικονομίας.

Ενδεικτικά, με τις διατάξεις τόσο για την «υγειονομική κάλυψη των ανασφάλιστων», όσο και για τη «λειτουργία του ΓΝ Θήρας», που περιέχονταν στο νομοσχέδιο, το κράτος απαλλάσσεται ακόμα περισσότερο από την υποχρέωσή του να παρέχει δημόσια, δωρεάν, αναβαθμισμένη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους. Από τη μια ψίχουλα κρατικών παροχών στην Υγεία για το λαό και, ταυτόχρονα, νέοι δρόμοι για την επιχειρηματική δράση των νοσοκομείων. Σε κάθε περίπτωση, κάθε άλλο παρά για ρυθμίσεις που ανακουφίζουν τα λαϊκά στρώματα «από τα δεινά των μνημονίων» πρόκειται...