Στην τελική ευθεία μπήκαν στη ΝΔ ενόψει εκλογής, μεθαύριο Κυριακή, του νέου προέδρου του κόμματος, με τους δύο υποψήφιους, Ευ. Μεϊμαράκη και Κυρ. Μητσοτάκη, να συνεχίζουν να διασταυρώνουν τα ξίφη τους, στην προσπάθεια καθενός τους να εμφανιστεί ικανότερος να ανταποκριθεί στη συνολικότερη προσπάθεια του κόμματός τους να καταστεί ξανά ικανή εναλλακτική για την αστική διακυβέρνηση.

Σε αλλεπάλληλες συνεντεύξεις που παραχωρούν αυτές τις μέρες και οι δυο τους, ο μεν Μεϊμαράκης επιχειρεί συνεχώς να εμφανίσει πιο «κοινωνικό» το δικό του προφίλ σε αντίθεση με το «νεοφιλελεύθερο» Μητσοτάκη, ο οποίος προσπαθεί να αποκρούσει τον τέτοιο χαρακτηρισμό, προβάλλοντας εαυτόν ως «μετριοπαθή κεντροδεξιό» που μπορεί να φέρει την «ανανέωση» στο κόμμα.

Παράλληλα και οι δύο έχουν μπει στη μάχη των εντυπώσεων. Γνωρίζοντας ότι η αναμέτρηση της Κυριακής εν πολλοίς θα κριθεί από το πώς θα ψηφίσουν όσοι στον α' γύρο επέλεξαν τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Απ. Τζιτζικώστα, μεταβαίνοντας τις προηγούμενες μέρες και οι δυο τους στη Θεσσαλονίκη, ο μεν Μεϊμαράκης φρόντισε να δημοσιοποιήσει ότι τον στηρίζει και ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, πρώην διοικητικό στέλεχος του ΠΑΟΚ και νυν ευρωβουλευτής της ΝΔ, Θ. Ζαγοράκης. Μάλιστα, διακίνησε και φωτογραφία τους, όπου μεταξύ των παρευρισκομένων διακρίνεται και ο πρώην προπονητής και πρώην υπουργός της ΝΔ επί κυβερνήσεων Κ. Καραμανλή, Γ. Ιωαννίδης.

Ο δε Κυρ. Μητσοτάκης φρόντισε από τη δική του πλευρά να δημοσιοποιήσει φωτογραφίες του από τον εορτασμό των Θεοφανίων, όπου στέκεται δίπλα στον Απ. Τζιτζικώστα και τον Αδ. Γεωργιάδη, θέλοντας να σηματοδοτήσει μάλλον ότι έχει τη στήριξή τους ενόψει του β' γύρου, αν και ο Τζιτζικώστας έχει αποφύγει να πάρει ανοικτά θέση.

Σημειωτέον, βέβαια, ότι παρά τις επιμέρους διαφορές τους και οι δύο διακηρύσσουν τη βούλησή τους να στηρίξουν και να προωθήσουν καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις προς αναθέρμανση της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας. Η δε κριτική τους απέναντι στην κυβέρνηση συνίσταται στο ότι οι κινήσεις που η ίδια κάνει σε αυτήν την κατεύθυνση δεν είναι «αποδοτικές» ή δεν είναι «αρκετά τολμηρές» ή τάχα «δεν τις πιστεύει», εξ ου και δεν τις προωθεί πραγματικά κ.λπ.

Επιπλέον και οι δύο υποψήφιοι «σκίζουν τα ρούχα τους» ότι η ΝΔ δεν πρόκειται επί προεδρίας τους να συρθεί σε κάποιου είδους «συνεννόηση» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θέση, βέβαια, που έρχεται σε αντίθεση με την πείρα της «υπεύθυνης στάσης» της ΝΔ σε μια σειρά κομβικά ζητήματα για το εγχώριο κεφάλαιο, όπως η ψήφιση του τρίτου μνημονίου, όσο και με τη στάση εταίρων της ελληνικής αστικής τάξης στο εξωτερικό, καθώς ΕΕ, ΗΠΑ και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, κατά πληροφορίες, πιέζουν τη ΝΔ να επιδείξει μια «συναίνεση» στο Ασφαλιστικό και άλλα κομβικά νομοσχέδια, ώστε να περάσουν και να εφαρμοστούν με τη μεγαλύτερη δυνατή «συνεννόηση» και τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα.

Από πλευράς Μεϊμαράκη διαφαίνεται ότι θα γίνει μια προσπάθεια να προσπεράσει αυτό το σκόπελο, αναλαμβάνοντας ο ίδιος πρωτοβουλία, αν εκλεγεί φυσικά πρόεδρος, από Δευτέρα να επικοινωνήσει με τους «εταίρους», για να τους πείσει πως με τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση έρχεται μεγαλύτερη ύφεση στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία, εξ ου και δεν μπορεί να τα στηρίξει. Προσπάθεια που θυμίζει όσα έκανε ο τότε πρόεδρος της ΝΔ, Αντ. Σαμαράς, με το κόμμα τους και τότε στην αξιωματική αντιπολίτευση, απέναντι στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, προβάλλοντας αντίστοιχα επιχειρήματα στις επαφές του με την Αγκελα Μέρκελ και άλλους, προτείνοντας άλλα μείγματα διαχείρισης.

Στο μεταξύ, ενδεικτικό του πώς οι εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας είναι άμεσα συνδεδεμένες με την ενδοϊμπεριαλιστική διαπάλη για το μέλλον της Ευρωζώνης, είναι και το γεγονός ότι η αμερικάνικη εφημερίδα «Wall Street Journal» δημοσιεύει άρθρο στο οποίο χαρακτηρίζεται «σημείο καμπής» η προοπτική εκλογής του Κυρ. Μητσοτάκη.

Συγκεκριμένα, σε άρθρο με τίτλο «Ακτίδα ελπίδας του νέου έτους για την Ελλάδα», αναφέρει ότι σε μία τέτοια περίπτωση «θα άνοιγε η πόρτα, ώστε η ΝΔ να επανατοποθετηθεί σαν ένα μοντέρνο κεντροδεξιό κόμμα, υπέρμαχο της επιχειρηματικότητας, το οποίο θα μπορούσε να συσπειρώσει τις κεντρώες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα». Σύμφωνα με την εφημερίδα, αυτό θα μπορούσε να έχει σημαντικές συνέπειες: «Μία αναμορφωμένη και ανανεωμένη ΝΔ, ικανή να ασκήσει δυναμική αντιπολίτευση, θα πίεζε τον ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί στις φιλόδοξες, αλλά κυρίως ανεκπλήρωτες, μεταρρυθμιστικές υποσχέσεις του. Θα αναπτέρωνε, επίσης, το ηθικό του δοκιμαζόμενου ιδιωτικού τομέα, η τύχη του οποίου είναι καθοριστική για την προοπτική της ελληνικής οικονομίας». Τέλος, εκτιμά ότι μια νίκη Μητσοτάκη θα είχε απήχηση και πέραν της Ελλάδας και «θα έστελνε το μήνυμα ότι πολιτική ανανέωση στην Ευρώπη είναι εφικτή, ακόμα και υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες».