Εχουν περάσει λίγες μέρες από τη μεγάλη πανεργατική απεργία της 4ης Φλεβάρη και τις μεγάλες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα, και οι Οργανώσεις του ΚΚΕ δίνουμε τη μάχη για την κλιμάκωση του αγώνα, για την απόσυρση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου, προετοιμάζοντας τη νέα 48ωρη απεργία τις μέρες που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα το φέρει για ψήφιση στη Βουλή.

Η δράση των Κομματικών Οργανώσεων, των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για την οργάνωση της πάλης, για να μην περάσει το νέο αντιασφαλιστικό έκτρωμα, για να δυναμώσει ο αγώνας, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, σε σύγκρουση και ρήξη με τα συμφέροντα της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των κομμάτων που στηρίζουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, σε συνδυασμό με την προσπάθεια να συζητηθεί πλατιά μέσα στους χώρους δουλειάς η προοπτική και η κατεύθυνση που πρέπει να έχει ο αγώνας αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη.

Αμέσως μετά τις εκλογές, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπήκαν στη μάχη, για να μην περάσει η απογοήτευση, η μοιρολατρία μετά την ψήφιση του νέου μνημονίου. Από την πρώτη στιγμή δίνουμε τη μάχη για να οργανωθεί η πάλη ενάντια στα νέα μέτρα που έφεραν με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.

Η μάχη για την επιτυχία της απεργίας δεν ήταν εύκολη. Η εργοδοτική τρομοκρατία, η παρέμβαση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, τα ιδεολογήματα που καλλιεργεί η κυβερνητική προπαγάνδα και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, η απογοήτευση και η μοιρολατρία, αποτελούσαν βασικά εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν. Σε αυτό ακριβώς συνέβαλε η αποφασιστική, μαχητική και πρωτοπόρα δράση των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, τόσο μέσα από τη δουλειά στο μαζικό κίνημα, στα σωματεία, όσο και μέσα από την αυτοτελή παρέμβαση των ΚΟΒ. Ολη, δηλαδή, η δουλειά που προηγήθηκε αμέσως μετά τις εκλογές με τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, τις 2 προηγούμενες απεργίες, τις πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις σε κλαδικό επίπεδο από τα σωματεία, τις συσκέψεις και τις περιοδείες, συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχία της απεργίας της 4ης Φλεβάρη.

Με την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών, μαζί με άλλους αγωνιστές εργαζόμενους, τα ταξικά κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία σε εμπόριο και επισιτισμό οργάνωσαν γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, όπως η κινητοποίηση του κλαδικού συνδικάτου επισιτισμού στο σύνδεσμο ξενοδόχων Βορείου Ελλάδας. Δόθηκε η μάχη επίσης συνδυασμένα με την πάλη για την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων μέσα στους χώρους δουλειάς, όπως οι δύο πετυχημένες απεργίες που οργάνωσε το σωματείο στον «Αρβανιτίδη», που οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι για μήνες.

Καθοριστικό, επίσης, ρόλο στην προσπάθεια για την επιτυχία της απεργίας έπαιξε και η ίδια η αυτοτελής παρέμβαση των ΚΟΒ, μέσα και από τις περιοδείες στους χώρους δουλειάς, την οργάνωση συσκέψεων και τη δουλειά μυρμηγκιού, εργαζόμενο τον εργαζόμενο.

Μέσα από αυτήν τη δουλειά φανερώθηκαν δυνατότητες, ξεπήδησαν πρωτοπόροι εργαζόμενοι, πολλοί - ιδιαίτερα νέοι - έδωσαν για πρώτη φορά τη μάχη της απεργίας, έγιναν μέλη του σωματείου τους. Μέσα από αυτήν τη δουλειά οργανώθηκε η μάχη για την επιτυχία της απεργίας, για την περιφρούρησή της και για τη μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Ξεχώρισε ιδιαίτερα στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ η μαζική και συγκροτημένη συμμετοχή εργαζομένων από τα «Carrefour», τα σούπερ μάρκετ «Καρυπίδη» και το «Notos Galleries». Ηταν αρκετά τα καταστήματα ιδιαίτερα σε «Carrefour» και «Καρυπίδη» που έκλεισαν τη μέρα της απεργίας, λόγω της συμμετοχής των εργαζομένων στην απεργία.

Καθοριστικό παράγοντα για την επιτυχία της απεργίας σε μια σειρά χώρους και επιχειρήσεις αποτέλεσε η δουλειά των μελών και των φίλων του Κόμματος, πρωτοπόρων εργατών, μελών των σωματείων, το κύρος που έχουν κατακτήσει μέσα από την αγωνιστική τους στάση μέσα στο χώρο δουλειάς. Σε αυτούς τους χώρους που είχαμε δυνάμεις, επαφές, ήταν που οργανώθηκε με καλύτερους όρους η απεργία, άνοιξε ουσιαστική συζήτηση, ανοίχτηκε με καλύτερους όρους η διαπάλη με την εργοδοσία και τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό, κάτι που άνοιξε δρόμους, βοήθησε εργαζόμενους να ξεπεράσουν φόβους και εμπόδια, που εκφράστηκε και στη συμμετοχή στη συγκέντρωση.

Τα συμπεράσματα και η πείρα από αυτήν τη δουλειά πρέπει να αποτελέσουν όπλο στις μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Η απεργία της 4ης Φλεβάρη, η δουλειά που ανοίξαμε μπροστά σε αυτήν, αναδεικνύει ότι υπάρχουν δυνατότητες, κάτω από τη δική μας παρέμβαση να γίνει ένα ουσιαστικό βήμα στη συσπείρωση, στη μαζικότητα, στην ανασύνταξη του κινήματος. Οτι υπάρχουν οι προϋποθέσεις να διαμορφωθεί ένα μαζικό ταξικό ρεύμα απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - εργοδοσίας - κουαρτέτου.

Η πείρα, τα συμπεράσματα που βγαίνουν, έχει σημασία να συζητηθούν μέσα στη φωτιά της μάχης, στους χώρους δουλειάς, να αποτελέσουν παρακαταθήκη στις μάχες που έχουμε μπροστά, στην προσπάθεια για κλιμάκωση του αγώνα.

Με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και επιμονή χρειάζεται να ανοίξει η συζήτηση με ακόμα περισσότερους εργαζόμενους για την προοπτική του αγώνα, για την ανάγκη να στοχεύει στην καρδιά του προβλήματος που δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, το γεγονός ότι η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών. Να ανοίξει η συζήτηση για τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα και τις προϋποθέσεις, για να απαλλαγεί η εργατική - λαϊκή οικογένεια από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για το ότι χρειάζεται αντοχή, ότι ο αγώνας δεν θα είναι μια και έξω. Να ανοίξει ουσιαστική συζήτηση πάνω στην κατεύθυνση και το περιεχόμενο του αγώνα. Η πολύτιμη πείρα από τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων, το πώς αξιοποιήθηκε η γραμμή πάλης από την ίδια την αστική τάξη, μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στο δυνάμωμα του αγώνα, στη δημιουργία αντοχής, στην ενίσχυση του ταξικού ρεύματος.

Να πάρουμε υπόψη πως η μαζική συμμετοχή της τελευταίας απεργίας δεν αναιρεί μια σειρά από εμπόδια, θολούρες που υπάρχουν στα μυαλά εργαζομένων που αποτελούν βασικό εμπόδιο στην προοπτική που πρέπει να έχει ο αγώνας. Η κατανόηση των αιτιών της κρίσης, της πηγής του προβλήματος για την εργατική τάξη και άρα και της κατεύθυνσης που πρέπει να έχει ο αγώνας, η αντιμετώπιση των ιδεολογημάτων περί αναποτελεσματικότητας των αγώνων ή ότι η λύση βρίσκεται στην καπιταλιστική ανάπτυξη, οι αυταπάτες παραμένουν. Η μάχη για την προοπτική που πρέπει να έχουν οι αγώνες κρίνεται από τα πόσος κόσμος θα απεγκλωβιστεί από αυτήν την πολιτική, από την ικανότητά μας να κερδίζουμε κόσμο με τη δική μας γραμμή.

Αντίστοιχα, χρειάζεται να δυναμώσει η διαπάλη με την κυβέρνηση και τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που όλοι μαζί παρεμβαίνουν, με στόχο το χτύπημα του κινήματος, τον εγκλωβισμό του σε διεκδικήσεις που στόχο έχουν το χτύπημα κάθε συνείδησης που πάει να ριζοσπαστικοποιηθεί, να οδηγήσουν στην απογοήτευση, στην παραίτηση και την ανοχή σε αυτήν την πολιτική. Οτι, δηλαδή, δεν υπάρχει τίποτα άλλο, πέρα από τη σημερινή βαρβαρότητα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι που πρέπει να δυναμώνει και η διαπάλη με τα επιχειρήματά τους. Να αποκρούσουμε τα επιχειρήματα για την πολιτική αποσταθεροποίηση, τις εκλογές, το φόβο που προσπαθούν να καλλιεργήσουν σε κόσμο ξανά, για να ξαναμπεί στο μαντρί. Να αντικρούσουμε την προσπάθεια να καλλιεργηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός, την προσπάθεια να στρέψει εργαζόμενους απέναντι σε εργαζόμενους. Αντίστοιχα, την προσπάθεια να κυριαρχήσουν συντεχνιακές λογικές, «να σωθεί ο κλάδος μου», «να εξαιρεθεί». Να αποκαλύψουμε το χιλιοπαιγμένο έργο της «σκληρής διαπραγμάτευσης» της κυβέρνησης, αναδεικνύοντας ότι διαπραγματεύεται σκληρά για τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας, για συμφέροντα δηλαδή ξένα προς τα δικά μας συμφέροντα.

Η όξυνση της διαπάλης για το χαρακτήρα των μέτρων, για την προοπτική του αγώνα, η διαπάλη με την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης και των ανθρώπων της εργοδοσίας στο εργατικό κίνημα, αποτελεί όρο και προϋπόθεση για την κλιμάκωση του αγώνα.

Μπροστά μας έχουμε πολλές μάχες. Το επόμενο διάστημα, μαζί με το Ασφαλιστικό θα έρθουν και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, όπως το Φορολογικό, τα Εργασιακά, τα «κόκκινα» δάνεια, οι πλειστηριασμοί κ.ά.

Ολη μας η δουλειά θέλουμε να μετρηθεί και να μας αφήνει βήματα στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του κινήματος και της κομματικής οικοδόμησης. Με βάση αυτά τα κριτήρια χρειάζεται να εξετάζουμε τη δουλειά μας, να εντοπίζουμε αδυναμίες και να παίρνουμε μέτρα μέσα στη φωτιά της μάχης για να τις αντιμετωπίζουμε.

Τις επόμενες μέρες, όλες οι ΚΟΒ της ΤΟ Εμπορίου - Υπηρεσιών έχουν προγραμματίσει συσκέψεις για τις πολιτικές εξελίξεις, το Ασφαλιστικό και την προοπτική που πρέπει να έχει ο αγώνας. Η επιτυχία αυτών των συσκέψεων, η μαζική συμμετοχή εργαζομένων, η ουσιαστική συζήτηση, μπορεί να πολλαπλασιάσει τους εργαζόμενους που δίνουν τη μάχη δίπλα μας στους χώρους δουλειάς.

Αντίστοιχα, τα σωματεία έχουν ήδη ορίσει διοικητικά συμβούλια, γενικές συνελεύσεις, σχεδιάζουν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης της πάλης. Σε αυτήν την κατεύθυνση όλα τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ εντάσσονται σε αυτόν το σχεδιασμό.