Την κυβερνητική πρόθεση να θέσει ζήτημα αλλαγής του εκλογικού νόμου αμέσως μετά την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», προεξοφλεί η κυριακάτικη «Αυγή», υποστηρίζοντας μάλιστα ότι η κυβέρνηση θα επιδιώξει ευρύτερη συναίνεση, ώστε οι όποιες αλλαγές να ισχύσουν απ' τις αμέσως επόμενες εκλογές (απαιτείται να ψηφιστεί από τουλάχιστον 200 βουλευτές).

Ο προσανατολισμός των σχεδιαζόμενων αλλαγών, όπως έχει διαφανεί από όσα έχουν διαρρεύσει στον Τύπο, επιβεβαιώνει ότι στόχος είναι να προχωρήσουν οι προσαρμογές που υπαγορεύουν οι σύγχρονες ανάγκες του αστικού πολιτικού συστήματος. Για παράδειγμα, να «σπρώξει» και ο εκλογικός νόμος τις διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, διασφαλίζοντας την ομαλή εναλλαγή στην αστική διαχείριση, με ενίσχυση του διπολισμού, αλλά και με το να ευνοεί τη συγκρότηση συμμαχικών κυβερνήσεων.

Σύμφωνα με όσα γράφει η «Αυγή», η κυβέρνηση θα φέρει έναν «αναλογικότερο εκλογικό νόμο που θα διατηρεί κάποια μορφή bonus». Πρόθεση του αρμόδιου υπουργείου είναι ο εκλογικός νόμος «να πριμοδοτεί εκείνον που θα κόβει πρώτος το νήμα» με 25 - 30 έδρες. Ως «νικητής» θα νοείται όχι κατ' ανάγκη το πρώτο κόμμα, αλλά και μια συμμαχία κομμάτων. «Με άλλα λόγια ο εκλογικός νομοθέτης θα ευνοεί τις προγραμματικές προεκλογικές συμμαχίες, με κοινή κάθοδο στις εκλογές και κοινό ψηφοδέλτιο», γράφει η «Αυγή».

Παράλληλα, σε ό,τι αφορά το bonus, αναφέρεται ότι εξετάζεται να αποδίδεται εφόσον ο «νικητής» έχει ποσοστό άνω του 40% και τουλάχιστον μία μονάδα διαφορά απ' τον δεύτερο κ.λπ...

Οι αρμόδιοι φέρεται να κλίνουν υπέρ της διατήρησης του ορίου του 3% για την είσοδο στη Βουλή. Δεδομένη παρουσιάζεται η απόφαση για σπάσιμο των τεσσάρων μεγαλύτερων περιφερειών (Α' και Β' Αθηνών, Αττική και Α' Θεσσαλονίκης), ενώ σκέψεις υπάρχουν και για «οροφή» στη βουλευτική θητεία, στα 12 χρόνια.

Ευκαιρίας δοθείσης, πάντως, η κυβέρνηση φαίνεται να υπηρετεί και ευρύτερους σχεδιασμούς για παρέμβαση στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων, ζήτημα που απασχολεί τα επιτελεία του συστήματος εδώ και χρόνια (βλ. Συμβούλιο της Ευρώπης, ΕΕ κ.ά.). Στην κατεύθυνση αυτή, εξετάζεται η σκέψη παρέμβασης στον τρόπο ανάδειξης των υποψηφίων κάθε κόμματος, π.χ. οι δύο πρώτοι κάθε ψηφοδελτίου να ορίζονται απ' τον αρχηγό του κόμματος και οι υπόλοιποι να αναδεικνύονται μέσω προκριματικών εκλογών, μεταξύ είτε των ψηφοφόρων, είτε των μελών του κόμματος στην αντίστοιχη περιφέρεια.