Μεγάλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, ο λαός της Θεσσαλίας. Τα λαϊκά προβλήματα, από την ανεργία και το κλείσιμο εργοστασίων και το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, λόγω της αντιαγροτικής πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ, οξύνονται. Ενώ τεράστιος είναι ο κίνδυνος, που αναδεικνύεται με τη μετατροπή της Θεσσαλίας σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών, με το στρατηγείο του ΝΑΤΟ στον Τύρναβο κλπ. Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση, προβάλλει ακόμα περισσότερο η ανάγκη για ευρύτερη αγωνιστική συσπείρωση του λαού, για την αντιμετώπιση των αντιλαϊκών πολιτικών, για το δυνάμωμα του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Οι κομμουνιστές, μέσα από τη δράση τους, επιδιώκουν, ακριβώς, να συμβάλουν σ' αυτήν την προοπτική, αλλά και στην πολιτική συνειδητοποίηση από τους εργαζόμενους, ότι χρειάζεται αγώνας συνολικά, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τα κόμματα που την εφαρμόζουν και τη στηρίζουν. Για όλα αυτά, ο «Ρ» συζητά με τον Γιάννη Χώτο, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας.

- Ποια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Θεσσαλοί και πώς αντιπαλεύουν τις αντιλαϊκές πολιτικές;

- Η Θεσσαλία, τα τελευταία χρόνια, δέχεται τις αρνητικές επιπτώσεις των πολιτικών που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, προωθώντας τις επιλογές της ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Ενώ είναι μια περιοχή με μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες, τόσο στον αγροτικό, όσο και στο βιομηχανικό τομέα, παρουσιάζει μια αρνητική εικόνα σε πολλούς τομείς και, το κυριότερο, χειροτερεύει δραματικά η ζωή των κατοίκων της. Μεγάλες εργοστασιακές μονάδες με χιλιάδες εργαζόμενους - κυρίως κλωστοϋφαντουργίας - έκλεισαν, η αγροτική παραγωγή δέχεται ισχυρά πλήγματα, με αποτέλεσμα την καταστροφή χιλιάδων μικρομεσαίων νοικοκυριών, η έλλειψη έργων υποδομής, ιδιαίτερα στον τομέα των υδάτων, απειλεί την περιοχή με ερημοποίηση.

Από την άποψη αυτή, επιβεβαιώνονται οι θέσεις του Κόμματος για το πού οδηγεί το μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης της χώρας μας, που τόσο πολύ το διαφημίζουν οι διάφοροι υποστηρικτές του σαν μονόδρομο. Οδηγεί σε υποβάθμιση και μαρασμό ακόμη και σε μια περιοχή, που αντικειμενικά έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναπτυχθεί δυναμικά προς όφελος του λαού, αλλά και της χώρας γενικότερα.

- Ποια είναι ειδικότερα η κατάσταση των αγροτών και πώς αντιδρούν;

- Το αγροτικό πρόβλημα, όχι μόνο είναι υπαρκτό, αλλά και εκρηκτικά οξυμένο, θα έλεγα. Συνεπώς, είναι απόλυτα δικαιολογημένες οι αντιδράσεις των Θεσσαλών αγροτών, που εκφράζονται πολύμορφα στην περιοχή τα τελευταία χρόνια. ΕΕ και κυβέρνηση έβαλαν στόχο, μέχρι το 2006, το βίαιο ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς, συγκέντρωση της γης σε λίγα καπιταλιστικά χέρια, μείωση του αγροτικού πληθυσμού. Ως εργαλεία για να πετύχουν αυτόν το στόχο χρησιμοποιούν τους περιορισμούς στις καλλιέργειες, τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, τις χαμηλές τιμές στα προϊόντα, τα ακριβά αγροτικά δάνεια και τα υψηλά επιτόκια και, τέλος, την καθυστέρηση κατασκευής έργων υποδομής.

Ολα τα παραπάνω χρησιμοποιούνται σαν «θηλιά» στο λαιμό του αγρότη της Θεσσαλίας, που καθημερινά σφίγγει όλο και περισσότερο. Του ζητάνε να αφήσει τη γη που καλλιεργεί και ζει την οικογένειά του και του προτείνουν να μεταφερθεί στα αστικά κέντρα της Θεσσαλίας, να ενταχθεί στις ήδη μεγάλες στρατιές των ανέργων. Αλλά τι πιθανότητες έχει ο ξεκληρισμένος αγρότης της Καρδίτσας ή ο καπνοπαραγωγός της Ελασσόνας να βρει δουλιά στην πόλη;

Αυτή την προοπτική σήμερα την καταλαβαίνουν όλο και περισσότεροι αγρότες. Γι' αυτό αντιδρούν, παλεύουν με στόχο την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Πυκνώνουν όλο και περισσότερο τις γραμμές της ΠΑΣΥ. Για τους περισσότερους, τα πράγματα είναι καθαρά. Μπροστά τους έχουν δύο επιλογές: Το συμβιβασμό και την υποταγή ή τον αγώνα για ν' αλλάξει αυτή η κατάσταση. Είναι καθαρό ότι οι Θεσσαλοί αγρότες διαλέγουν το δεύτερο.

Ενα από τα μεγάλα προβλήματα της περιοχής είναι η λειψυδρία. Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο. Ηταν καθαρά ζήτημα χρόνου να πάρει τέτοιες εκρηκτικές διαστάσεις. Μπορούμε να φανταστούμε τη Θεσσαλία να καταντάει έρημος Σαχάρα; Η κυβέρνηση, ο περιφερειάρχης, οι νομάρχες και τα Νομαρχιακά Συμβούλια, αλλά και αρκετοί δήμαρχοι και Δημοτικά Συμβούλια προσπαθούν - μάταια - να μας πείσουν ότι το πρόβλημα δημιουργείται, πρώτον, από την παρατεταμένη ανομβρία και, δεύτερον, από τη σπατάλη που κάνουν κύρια οι αγρότες. Λένε ψέματα. Προσπαθούν να «σκεπάσουν» τις κυβερνητικές ευθύνες, προπαγανδίζοντας τέτοια επιχειρήματα. Για μας, το πρόβλημα είναι πολιτικό.

Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα τονίσει ότι η λειψυδρία οφείλεται, πρώτα και κυρίως, στην πολιτική που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μια πολιτική, η οποία:

- Δε διαθέτει κονδύλια για το σχεδιασμό της ορθολογικής αξιοποίησης, ανάπτυξης και προστασίας των υδάτινων πόρων της χώρας, με την κατασκευή έργων υποδομής, που θα εμπλουτίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα, θα αποθηκεύουν τα νερά της βροχής, θα προστατεύουν από τις απώλειες τα αρδευτικά δίκτυα.

- Αξιοποιεί και τη λειψυδρία για να περιορίσει τις αγροτικές καλλιέργειες, να ξεκληρίσει κι άλλους μικρομεσαίους αγρότες, να επιβάλει δυσβάσταχτες τιμές στο νερό της ύδρευσης και της άρδευσης. Εκεί στοχεύουν οι εξαγγελίες για «απαγόρευση της υπεράντλησης» και «τιμολόγηση της υπερκατανάλωσης».

Γι' αυτό, όλες μας οι πρωτοβουλίες το τελευταίο διάστημα - σαν Επιτροπή Περιοχής, αλλά και των Κομματικών Οργανώσεων στους Νομούς - στοχεύουν στο να γίνει πλατιά γνωστό στο λαό, ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες του προβλήματος, ποιες πολιτικές δυνάμεις έχουν την ευθύνη και τι προτείνει το ΚΚΕ για να δοθεί λύση. Η συμβολή μας αναγνωρίζεται απ' όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, αλλά, κυρίως, μας ικανοποιεί ότι αναγνωρίζεται από τους αγρότες της περιοχής.

- Με ποιο τρόπο οι Οργανώσεις του ΚΚΕ δρουν για την αγωνιστική συσπείρωση του λαού στην περιοχή;

- Συζητώντας πρόσφατα στις Γενικές Συνελεύσεις των ΚΟΒ, καταλήξαμε στη γενική εκτίμηση ότι η δράση μας στο διάστημα από το 16ο Συνέδριο μέχρι σήμερα είναι θετική. Υπάρχουν, φυσικά, ορισμένα προβλήματα και θα τα δούμε παρακάτω. Οι κομματικές και κνίτικες δυνάμεις πρωτοστατούν στους χώρους δουλιάς, αλλά και στην ύπαιθρο για την οργάνωση της πάλης των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής.

Συμμετέχουν και δραστηριοποιούνται μέσα στο μαζικό κίνημα, παίρνουν πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα μέσα από τα Διοικητικά Συμβούλια που συμμετέχουν, τις Επιτροπές Αγώνα, τους Αγροτικούς Συλλόγους και γενικά προσπαθούμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή. Φυσικά, δεν είμαστε μόνο εμείς που παλεύουμε αταλάντευτα την πολιτική της κυβέρνησης και των μονοπωλίων. Δίπλα μας, είναι χιλιάδες εργαζόμενοι, που, αν και ανήκαν ή ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο την αναγκαιότητα της ταξικής πάλης. Ολο και περισσότερο κατανοούν πού οδηγούν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, πού στοχεύουν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Αν κρίνουμε τη δουλιά μας με μέτρα προηγούμενων χρόνων, ενδεχομένως να μας ικανοποιούσε. Ομως, σήμερα όχι. Αλλωστε, και οι εργαζόμενοι είναι πιο αυστηροί μαζί μας.

Κρινόμαστε αυστηρά, γιατί η πρωτοπόρα στάση μας μέσα στο κίνημα αποτελεί θετικό παράδειγμα σε πλατιές μάζες εργατών, αγροτών, επαγγελματοβιοτεχνών και μικρεμπόρων, νέων ανθρώπων, να μπουν και οι ίδιοι στη δράση. Ο κόσμος έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από τους κομμουνιστές και το Κόμμα. Κρίνει τη δράση μας και εκεί που είναι πρωτοπόρα την αναγνωρίζει.

Δεν είναι τυχαία η αύξηση της επιρροής των παρατάξεων που υποστηρίζει το Κόμμα στο εργατικό κίνημα της περιοχής, π.χ. Εργατικό Κέντρο Λάρισας ή η πλατιά συσπείρωση που εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα στις γραμμές της ΠΑΣΥ. Ολοι οι σύντροφοι στην περιοχή συνειδητοποιούμε ότι το αυξημένο κύρος του Κόμματος και της ΚΟΘ δε μας το χάρισε κανείς. Το κατακτήσαμε με την ακούραστη δουλιά της Οργάνωσης, αλλά και των φίλων, οπαδών και ψηφοφόρων του Κόμματος.

Καθημερινή ανησυχία μας είναι πώς θα το διευρύνουμε. Πώς θα καταφέρουμε - με τη δουλιά μας - καθημερινά μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης να μεταφράζεται αυτή η εμπιστοσύνη του λαού της περιοχής και σε μεγαλύτερη πολιτική επιρροή του Κόμματος.

- Τι στόχους βάζουν, παραπέρα, οι κομμουνιστές της Θεσσαλίας, ενόψει αυτών των μεγάλων απαιτήσεων;

- Η συζήτηση στις εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις και στα κεφαλοχώρια, επικεντρώθηκε στο εξής πρόβλημα: Γιατί ενώ έχουμε πλούσια μαζική δράση σ' όλα τα μέτωπα, μια σειρά δείκτες εξέτασης της αυτοτελούς πολιτικής δουλιάς της ΚΟ Θεσσαλίας είναι σχετικά χαμηλοί; Στη συζήτηση μεταφέρθηκαν εμπειρίες, διατυπώθηκαν γνώμες, φωτίστηκαν αρκετές πλευρές, εντοπίστηκαν - τουλάχιστον θεωρητικά - οι αιτίες της καθυστέρησης. Το ξεπέρασμά τους, όμως, στη ζωή, στην καθημερινή πρακτική, στην ΚΟ, είναι πρόβλημα καθοδηγητικό και οφείλουμε - πρώτα η Επιτροπή Περιοχής - να το λύσουμε.

Το πρώτο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι η πολιτική δράση της ΚΟ Θεσσαλίας να αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα, να είναι σταθερή, καθημερινή, ξεφεύγοντας από τον καμπανιακό χαρακτήρα, που παίρνει μπροστά σε μεγάλα πολιτικά γεγονότα ή εξορμήσεις, π.χ. για το Ασφαλιστικό επισκεφθήκαμε πάνω από 150 εργασιακούς χώρους σαν ΚΟ, τι συνέχεια δίνουμε τώρα; Να γίνει συνείδηση σ' όλο το στελεχικό δυναμικό ότι όσο θα μονιμοποιούμε αυτήν την επαφή, τόσο πιο στέρεους δεσμούς θα αποκτάμε με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλιάς, στην ύπαιθρο, στη γειτονιά.

Χρειάζεται, επίσης, να βασανίσουμε περισσότερο γιατί ενώ έχουμε ολοκληρωμένες θέσεις για μια σειρά ζητήματα (κεντρικά - τοπικά), θέσεις που μπορούν και πρέπει ν' αποτελέσουν τη γραμμή συσπείρωσης ευρυτέρων δυνάμεων, δεν παίρνουμε πάντα τις απαραίτητες πρωτοβουλίες να τις συζητήσουμε με τους εργαζόμενους. Σε τελευταία ανάλυση, πώς θα βοηθήσουμε η κάθε ΚΟΒ να καταφέρει να προωθεί τα πολιτικά καθήκοντα του Κόμματος, αναβαθμίζοντας στην πράξη τον πολιτικό ρόλο;

Ενα δεύτερο ζήτημα, εξίσου σημαντικό, είναι το περιεχόμενο της πολιτικής δουλιάς της ΚΟΒ.

Σήμερα, με τη λαίλαπα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων να σαρώνει τα πάντα, χρειάζεται να επιμείνουμε περισσότερο στο χαρακτήρα της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη, η μικρομεσαία αγροτιά, η νεολαία, ώστε να κατανοείται καλύτερα από πλατιά στρώματα εργαζομένων, ότι δεν αρκεί μόνο η πάλη για την απόκρουση επιμέρους αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης - όσο σοβαρά και αν είναι - αλλά χρειάζεται ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Εχουμε στην περιοχή μας μια πλούσια πείρα από τους αγώνες της αγροτιάς. Κάποια επιμέρους αιτήματα ικανοποιήθηκαν, όμως η συνολική θέση των αγροτών χειροτέρεψε. Πάνω στη συνειδητοποίηση αυτού του ζητήματος, κατανοείται καλύτερα και η αναγκαιότητα συγκρότησης και στήριξης του Μετώπου, που θα παλέψει για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και την προώθηση ποιοτικών αλλαγών.

Σήμερα εκφράζεται αυτή η ανάγκη με συσπειρώσεις στα διάφορα μέτωπα, π.χ. ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ κλπ. και από την άποψη αυτή η δουλιά μας χρειάζεται να στοχεύει στο πώς θα δυναμώνει η πολιτική συνείδηση όλων αυτών των ανθρώπων που συμμετέχουν, δραστηριοποιούνται, προβληματίζονται. Πώς θα καταλαβαίνουν καθημερινά - και μέσα από την ίδια τους την πείρα - την ανάγκη για βαθιές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας, ώστε να κερδίζει έδαφος η πρόταση πάλης για λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία.

Τέλος, ένα τρίτο σοβαρό ζήτημα είναι πώς τα Αχτιδικά Γραφεία και οι καθοδηγητές θα καταφέρουν να έχουν μόνιμα τέτοιο προσανατολισμό στη βοήθεια των ΚΟΒ και των συντρόφων. Η μέχρι τώρα πείρα είναι ότι το «γλίστρημα» στο επιμέρους, στο εύκολο, γίνεται με πρώτη ευθύνη των καθοδηγητών, ανεξάρτητα αν πολλές φορές - άδικα - προσπαθούμε να τα φορτώσουμε στους συντρόφους παρακάτω.

- Στο αντιΝΑΤΟϊκό, φιλειρηνικό κίνημα πώς δρα η Οργάνωση;

Η περιοχή μας - λόγω και της στρατηγικής της θέσης - μετατρέπεται σε βάση και ορμητήριο του ΝΑΤΟ, με τη λειτουργία του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου στον Τύρναβο, την κατασκευή του αεροπορικού Στρατηγείου στο Κουτσόχερο, τα σχέδια ΝΑΤΟποίησης του λιμανιού στο Βόλο, τη χρησιμοποίηση από ΝΑΤΟικά αεροπλάνα των αεροδρομίων Ν. Λάρισας και άλλες εγκαταστάσεις που κρύβονται πίσω από δήθεν αναπτυξιακές - τουριστικές πρωτοβουλίες. Είναι οι βάσεις - προγεφύρωμα που πάνε να δημιουργήσουν. Συνεπώς, ο κίνδυνος είναι άμεσος και ορατός.

Εμείς στηρίζουμε τις πολύμορφες και αρκετά πλατιές πρωτοβουλίες του αντιπολεμικού κινήματος της περιοχής, όπως Συντονιστική Επιτροπή Φορέων κατά του Πολέμου της Λάρισας, Αντιπολεμική Κίνηση Βόλου, αλλά και τις αντιπολεμικές επιτροπές των άλλων πόλεων. Πρόσφατα, έγινε μια πανθεσσαλική σύσκεψη φορέων στη Λάρισα, όπου εκδηλώθηκε και η έντονη ανησυχία για τις εξελίξεις στην περιοχή.

Είναι ανάγκη να δυναμώσει το αντιπολεμικό κίνημα και εμείς θα συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Πιστεύουμε ότι και το πανελλαδικό διήμερο της ΚΝΕ, με το φιλειρηνικό του περιεχόμενο, συνέβαλε να ευαισθητοποιηθούν πλατύτερες μάζες και ιδιαίτερα νέων ανθρώπων στην περιοχή. Αυτή η εξέλιξη είναι ενθαρρυντική, όμως χρειάζεται να προβληματιστούμε και εμείς για τη συνέχεια της δράσης μας.