Πολλά και πολύμορφα τα τείχη, που συνεχώς υψώνουν οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί αυτού του πλανήτη. Οχι μόνο στη Γένοβα, ούτε μόνο τελευταία. Τείχη αποκρουστικά και απάνθρωπα. Τείχη κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά και πολιτικά. Από τη μια μεριά των τειχών αυτών, καθισμένοι πάνω στον ανυπολόγιστο παγκόσμιο πλούτο, βρίσκονται οι ελάχιστες μειοψηφίες των κεφαλαιοκρατών, οι πολιτικοί τους πολύχρωμοι «υπάλληλοι», οι διάφοροι μηχανισμοί καταστολής και χειραγώγησης, τα τσιράκια και οι διάφοροι «γελωτοποιοί». Κι από την άλλη, βρίσκονται οι πολλοί, τα δισεκατομμύρια των εργαζόμενων, αυτοί που παράγουν - πολλές φορές μέσα σε ανείπωτα σκληρές συνθήκες - τον παγκόσμιο πλούτο, αλλά γεύονται ένα πολύ μικρό μέρος του, αρκετές φορές, λιγότερο κι από το αναγκαίο για την επιβίωσή τους.

Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα. Αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός. Είναι μια πραγματικότητα που δεν αλλάζει, χωρίς οι πολλοί να συντρίψουν τα τείχη της κοινωνικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Χωρίς να γκρεμίσουν από τους χρυσοποίκιλτους θρόνους τις ελάχιστες μειοψηφίες. Δεν αλλάζει, χωρίς να πάρουν οι πολλοί την εξουσία, που τους ανήκει. Χωρίς, να πάρουν τις τύχες του κόσμου στα δικά τους χέρια.

Αυτό είναι το μήνυμα της Γένοβας. Κι είναι ένα μήνυμα, που μπορεί και πρέπει να γίνει σάλπισμα ενότητας και συσπείρωσης των εργαζομένων, καθημερινού αγώνα και πάλης, τόσο σε εθνικό όσο και διεθνικό επίπεδο. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.