Γενάρης 2015. Ενα χρόνο πριν. Ο Αλ. Τσίπρας παραχωρεί συνέντευξη στο «Βήμα της Κυριακής», απ' όπου και ο ακόλουθος διάλογος: «- Εχετε κατηγορήσει έντονα τον κ. Σαμαρά, επειδή απέρριψε την πρόταση της κυρίας Λαγκάρντ για μια από κοινού άσκηση πίεσης στους Ευρωπαίους, με στόχο το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους. Θα επιχειρήσετε να συζητήσετε άμεσα με την κυρία Λαγκάρντ προκειμένου να επαναφέρετε την πρόταση αυτή στο τραπέζι;

Α. Τσ.: Ασφαλώς, η πρόταση της κυρίας Λαγκάρντ και του ΔΝΤ είναι κάτι που αντιμετωπίζουμε θετικά και πιστεύουμε ότι παραμένει στο τραπέζι. Θα την εξετάσουμε και θα την υποστηρίξουμε μέσα στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης (...) Τα κεφάλαια που θα οδηγήσουν στην επιστροφή στην ανάπτυξη (...) θα προέλθουν από την αλλαγή των όρων ανάμεσα στο δημόσιο χρέος και στην ασκούμενη οικονομική πολιτική. Οταν καταβάλλεις λιγότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους, διαθέτεις περισσότερα για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Πρόκειται για απλά οικονομικά που διδάσκονται παντού και έχουν επιβεβαιωθεί από την Ιστορία».

Δεν ήταν η μόνη φορά που δήλωνε κάτι τέτοιο ο Αλ. Τσίπρας ή που το υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ στο ανώτατο δυνατό επίπεδο. Τώρα το ΔΝΤ έγινε κακό και καλοί οι Ευρωπαίοι. Αλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Και τότε και τώρα κοινός παρονομαστής της στάσης τους είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ετσι ή αλλιώς η σφαγή των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων είναι δεδομένη.