Η απόφαση για τις δύο 48ωρες των δημοσιογράφων πάρθηκε από το ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), ύστερα από σύσκεψη που συγκάλεσε την περασμένη Δευτέρα «για συντονισμό απεργιακού αγώνα διαρκείας», προκειμένου «να υπερασπιστούμε τα ασφαλιστικά μας Ταμεία και τους πόρους τους», όπως έγραφε στη σχετική ανακοίνωση.

Η επιμονή της ΠΟΕΣΥ να υπερθεματίζει σε μορφές πάλης (απεργίες διαρκείας), χωρίς να προτείνει και προπάντων χωρίς να σχεδιάζει το ελάχιστο μέτρο για την περιφρούρηση και τη συμμετοχή των εργαζομένων σ' αυτές, προκαλεί τουλάχιστον ερωτήματα για τις πραγματικές της προθέσεις.

Θυμίζουμε ότι για την απεργία των δημοσιογράφων στις 7 Απρίλη, η απόφαση πάρθηκε από την ΕΣΗΕΑ (τη μεγαλύτερη ένωση της ΠΟΕΣΥ) δυο μέρες πριν και η ενημέρωση έγινε ένα 24ωρο πριν την έναρξη της απεργίας, χωρίς κανένα μέτρο για την οργάνωση και την επιτυχία της! Το μαρτυράει, άλλωστε, η σχεδόν ανύπαρκτη παρουσία απεργών δημοσιογράφων στη συγκέντρωση που καλούσαν η ΕΣΗΕΑ, η ΕΠΗΕΑ και η ΕΣΠΗΤ στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου την ίδια ώρα γινόταν και η απεργιακή συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ.

Ετσι, από τις διεκδικήσεις της ΠΟΕΣΥ απουσιάζει το καθολικό αίτημα να αποσύρει η κυβέρνηση το κατάπτυστο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Απουσιάζει, επίσης, η οποιαδήποτε αναφορά στις ευθύνες της εργοδοσίας για το σημερινό χάλι της Ασφάλισης, στον κλάδο και γενικότερα. Η συνδικαλιστική πλειοψηφία ζητάει να παραμείνει η κατάσταση ως έχει σήμερα και όχι να πληρώσουν κράτος και εργοδοσία για την ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια, για σύγχρονα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα.

Τέλος, καμιά συζήτηση δεν γίνεται για την ανάγκη να δοθεί μαζική και συντονισμένη απεργιακή απάντηση στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης και στα άλλα μέτρα, με συμμετοχή στην οργάνωση και την επιτυχία της 48ωρης γενικής απεργίας, όπως πρότειναν στη σύσκεψη της Δευτέρας οι εκπρόσωποι των Λιθογράφων, των εργαζομένων στα Πρακτορεία Τύπου και άλλων Ενώσεων.

Οι προωθούμενες ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στα ΜΜΕ είναι μέρος της συνολικότερης επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχομεσαίοι αγρότες. Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι ένας κλάδος μόνος του, πολύ περισσότερο το ένα ή το άλλο τμήμα αυτού του κλάδου, μπορεί να αποτρέψει τα μέτρα, ή να πετύχει την εξαίρεσή του από τις σαρωτικές ανατροπές.

Εχουν, όμως, πείρα και από τυχοδιωκτισμούς της πλειοψηφίας της ΠΟΕΣΥ, η οποία, πριν από λίγους μήνες, το Νοέμβρη του 2015, σήκωνε ξανά τη σημαία των «απεργιών διαρκείας», αλλά μετά από συνάντηση με τον πρωθυπουργό πανηγύριζε για τις «προσωπικές διαβεβαιώσεις του Αλέξη Τσίπρα (...) ότι δεν υπάρχει τώρα από την κυβέρνηση θέμα κατάργησης του αγγελιόσημου».

Το βέβαιο είναι ότι η στάση και η γραμμή που υπηρετούν είναι υπονομευτικές για τα συμφέροντα των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζομένων στον κλάδο των ΜΜΕ, παίρνοντας υπόψη ότι οι σχεδιασμοί του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν είναι άσχετοι με τα ιδιαίτερα συμφέροντα που θέλουν να προωθήσουν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, εκδοτικοί και τηλεοπτικοί, σε συνεργασία/συνεννόηση ή σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση.

Η αντιστροφή της κατάστασης περνάει μέσα από την αποδυνάμωση της επιρροής του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στο κίνημα και το δυνάμωμα των εστιών εκείνων στον κλάδο που παλεύουν για την οργάνωση των εργαζομένων, ανεξάρτητα από Μέσο και σχέση εργασίας, σε συμπόρευση με τους άλλους κλάδους, με γραμμή πάλης ενάντια στην εργοδοσία και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά της.