Ο σχεδιασμός του αστικού στρατού προέβλεπε για το ανατολικό μέτωπο ότι από τις πρώτες μέρες θα είχε καταληφθεί όλη η περιοχή μέχρι την Αλεβίτσα, την είσοδο δηλαδή του Γράμμου, ώστε να δημιουργηθεί ισχυρό προγεφύρωμα. Η αντίσταση των μαχητών του ΔΣΕ ανέτρεψε αυτό το σχέδιο. Η 15η Μεραρχία αποσύρθηκε από το μέτωπο για επανεκπαίδευση. Η 3η ορεινή Ταξιαρχία της 1ης Μεραρχίας αποσύρθηκε επίσης ύστερα από σοβαρές απώλειες. Κανένας από τους στόχους του αστικού στρατού δεν μπόρεσε να πιαστεί στις καθημερινές σκληρές μάχες που έγιναν μέχρι τις 24 Ιούνη. Το μοναρχοφασιστικό επιτελείο, εγκαταλείποντας το αρχικό του σχέδιο, επιδίωξε ψάχνοντας με διαδοχικές επιθετικές ενέργειες σ' όλη την περίμετρο του θεάτρου των επιχειρήσεων να βρει κάθε φορά τα αδύνατα σημεία της διάταξης του ΔΣΕ. Μέχρι που αναγκάστηκε σε ολική αναδιάταξη των δυνάμεών του.

Είναι χαρακτηριστικό τι γράφει ο ίδιος ο αντιστράτηγος Κιτριλάκης: «Είχομεν πλέον στρατηγικά αιφνιδιασθεί και συνεπώς αποτύχει. Δεν ήτο πλέον δυνατόν να εφαρμοστεί το σχέδιο "Κορωνίς" ως συνελήφθη, διότι δεν υπάρχουν καθ' ολοκληρίαν αι προϋποθέσεις εφ' ων είχε βασισθή τούτο» (...) «Εχουσι παρέλθει 15 ημέραι από τας ημέρας εκτοξεύσεως του εμβόλου υπό της XV (15η Μεραρχία - Μέτωπο Νεστορίου - Αλεβίτσα, Αμμούδα, κ.α.) καθ' ας η Μεραρχία αυτή διαρκώς επιτιθέμενη δεν έχει προχωρήσει ούτε κατά εν σχεδόν βήμα».

Στις 22-6-48 γίνεται σύσκεψη στην Κοζάνη για την εκτίμηση της «Κορωνίδας» (το όνομα της επιχείρησης). Στη σύσκεψη συμμετείχαν ο Βαν Φλιτ, ο Τζίκινς και ο συνταγματάρχης Μπρίτιχαμ και άρχισαν να ψάχνουν άλλες κατευθύνσεις για την επιτυχία του σκοπού. Μετά τη συζήτηση αποφασίζεται «αλλαγή του σχεδίου το ταχύτερον δυνατόν και της αναλήψεως εκ μέρους των εθνικών δυνάμεων αιφνιδιαστικής ενέργειας κατά την κατεύθυνση ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ - ΕΦΤΑΧΩΡΙ μέχρι του υψώματος, αλλά κατ' αυτού προέχει η συνέχισις της επίθεσης προς ολοκλήρωσιν της ΑΜΜΟΥΔΑΣ υπό της XV (15 Μεραρχίας)».

Επί της ουσίας, το βασικό σχέδιο για την εφαρμογή των δύο εμβόλων στα άκρα έχει εγκαταλειφθεί και πλέον στόχος είναι η κατάληψη της κοιλάδας του Σαραντάπορου από ανατολή και δύση, ώστε να στηθούν προγεφυρώματα προς τον κεντρικό Γράμμο. Το νέο σχέδιο οδηγεί σε σοβαρές και συνδυασμένες επιχειρήσεις σ' όλο το μέτωπο από τα υψώματα του Εφταχωρίου μέχρι το Κάμενικ που συνεχίστηκαν 30 μέρες.

Η καθήλωση του αστικού στρατού στον τομέα Αλεβίτσα - Αμμούδα οδήγησε το επιτελείο του σε επανασχεδιασμό της επιχείρησης. Με στόχο τώρα να σπάσουν την αμυντική διάταξη του ΔΣΕ στα Γκρούσα - Γκουρούσια (στο κέντρο του ανατολικού μετώπου) έστρεψαν εκεί όλη τη δύναμη της 1ης Μεραρχίας, ενώ παράλληλα αυξήθηκε στον ίδιο τομέα η πίεση και από τη 2η Μεραρχία που δρούσε νότια από τις Οντριες ως τον Πεντάλοφο.

Στόχος τους ήταν, σπάζοντας την αμυντική διάταξη, να ελέγξουν όλη την κοιλάδα του Σαραντάπορου από τις πηγές του έως κάτω στην έξοδο προς την Αλβανία, καθώς παράλληλα στον ίδιο στόχο είχε ενταθεί και η αποστολή της 9ης Μεραρχίας που δρούσε από την πλευρά της Κόνιτσας.

Και σ' αυτό το μέτωπο όμως έσπασαν τα μούτρα τους, παρότι τις πρώτες μέρες υπήρχε αίσθηση επέλασης στα υψώματα που βρίσκονται νότια του Νεστορίου.

Στην πράξη - και με δεδομένη πάντα τη διακήρυξή τους ότι ξεμπερδεύουν όπου να 'ναι με τους «συμμορίτες» - και οι τρεις Μεραρχίες (σημ.: η 15η συνέχιζε στην Αμμούδα) του ανατολικού Μετώπου, παρά την τρομακτική υπεροπλία τους, βρέθηκαν αντιμέτωπες με την αποφασιστική άμυνα των μαχητών του ΔΣΕ.

Στα Γκουρούσια, μάλιστα, ο αστικός στρατός καθηλώθηκε όχι για λίγο, αλλά μέχρι και τη μέρα που οι δυνάμεις του ΔΣΕ έκαναν τον ελιγμό προς το Βίτσι.

Στα Γκρούσα και τα Γκουρούσια, οι στρατηγοί του αστικού στρατού ανακάλυψαν διάφορες απίθανες δικαιολογίες για να καλύψουν το προφανές: Πως παρά την τρομακτική υπεροπλία τους, μια χούφτα μαχητές του ΔΣΕ (δυο ταξιαρχίες απέναντι σε τρεις μεραρχίες) που έδιναν το δικό τους δίκαιο αγώνα, αποδείχτηκαν πιο ισχυροί κι από τα τανκς, κι από τα πυροβόλα, κι από τις ειδικές δυνάμεις, κι από τις ακόμα πιο ειδικές αμερικανικές βόμβες.