Τον «γιο του Γράμμου», τον διοικητή της 102 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ, Γιώργο Γιαννούλη, τίμησε, την Κυριακή 28 Αυγούστου, στη γενέτειρά του, το Επταχώρι Καστοριάς, η Επιτροπή Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Κώστα Αβραμόπουλο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κατέθεσε μια ανθοδέσμη στην είσοδο του σπιτιού όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε το ηρωικό ηγετικό στέλεχος του ΔΣΕ. Ακολούθησε ομιλία από την Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, στην πλατεία του Επταχωρίου. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τα μέλη του ΠΓ του Κόμματος Δημήτρη Γόντικα, Θεοδόση Κωνσταντινίδη και Κώστα Αβραμόπουλο. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μετάβαση στη Λυκόραχη, όπου βρίσκεται το μεγάλο μνημείο για τον ΔΣΕ. Εκεί έγιναν κατάθεση στεφανιών και σύντομη αναφορά στις μάχες του ΔΣΕ στην περιοχή.

Παραθέτουμε σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της Θεανώς Καπέτη στο Επταχώρι:

«Βαδίζοντας προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων ζωής του Κόμματός μας, και με αφορμή τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ το 1946, είμαστε εδώ σήμερα αντιπροσωπείες της ΚΟ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και της ΚΕ του ΚΚΕ για να τιμήσουμε το Επταχώρι και τα χωριά της περιοχής, τους ηρωικούς αγώνες των κατοίκων τους και τη μεγάλη τους προσφορά στην τρίχρονη αυτή εποποιία (...) Πιο ιδιαίτερα να τιμήσουμε τον Γιώργο Γιαννούλη, μια από τις βασικές μορφές της στρατιωτικής ηγεσίας του ΔΣΕ και του ΕΛΑΣ.

Να αποδώσουμε φόρο τιμής σε όλους τους αγωνιστές του χωριού σας που συσπειρώθηκαν στις γραμμές του ΔΣΕ και ιδιαίτερα αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους, όπως ο Δημήτρης Κατσούκης, ο Αθανάσιος Τζιούκρας, ο Ανδρέας Κοτσιώνης, ο Δημήτριος Φέκας, ο Αργύρης Σερδένης, ο Θωμάς Τσιουμάνης, ο Κωνσταντίνος Λουλάκης, τα αδέλφια Γιαννούλα και Αθανάσιος Δόσας, ο Δημήτρης Λούδας, ο Αργύρης Τσιούμαρης, ο Ματθαίος Μπάζμπας, ο Αργύρης Μάνθος, ο Βασίλης Σιώμος, ο Ιωάννης Σερδένης, ο Αθανάσιος Τσιούμαρης, τα αδέλφια Χαρίκλεια και Γιώργος Γαλάνης, ο Κώστας Καρανάσιος».

Στη συνέχεια, η ομιλήτρια αφού παρουσίασε εκτενές βιογραφικό του Γιώργου Γιαννούλη (παρουσιάστηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 26 Αυγούστου 2016), αναφέρθηκε ειδικά στη δράση του στον ΔΣΕ: «Το καλοκαίρι του '46, του δίνεται η εντολή από το Κόμμα να οργανώσει τις πρώτες ομάδες ανταρτών στο Γράμμο. Εγινε ένας από τους θαυμάσιους αξιωματικούς του ΔΣΕ και πήρε το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Το 1947 ήταν στη Διοίκηση του Αρχηγείου Κεντρικής - Δυτικής Μακεδονίας. Στη συνέχεια, το 1948, αναλαμβάνει διοικητής της 102 Ταξιαρχίας, η οποία ανήκε στην 670 μονάδα που υπαγόταν άμεσα στο Γενικό Αρχηγείο. Ως αξιωματικός στην περιοχή πήρε μέρος σε πολλές μάχες τα 2 αυτά χρόνια.

Στις 14 Ιούνη 1948 ξεκίνησε στη Βόρεια Πίνδο, εδώ στα βουνά της περιοχής, η μεγάλη μάχη του Γράμμου, που έμελλε να κρατήσει σχεδόν 70 μέρες, έως τις 20 προς 21η Αυγούστου, οπότε και πραγματοποιήθηκε ο περίφημος ελιγμός των δυνάμεων του ΔΣΕ στο Βίτσι. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε διάρκεια και σκληρότερο πολεμικά γεγονός σε όλη τη διάρκεια της τρίχρονης αναμέτρησης (...) Επρόκειτο επί της ουσίας για μια μάχη μεταξύ Δαβίδ και Γολιάθ. Οι δυνάμεις του ΔΣ απαρτίζονταν από το Αρχηγείο Δυτικής Μακεδονίας (...) και από την 670 μονάδα όπου υπαγόταν και η 102η ταξιαρχία με διοικητή τον Γ. Γιαννούλη. Το άθροισμα των μάχιμων δυνάμεων ανερχόταν έτσι κοντά σε 7.000 μαχητές. Από την άλλη πλευρά, ο αστικός στρατός διέθετε 6 μεραρχίες πεζικού, ενώ το σύνολο των μάχιμων δυνάμεών του έφθανε τους 70.000 άνδρες.

Ο συσχετισμός δυνάμεων διαμορφώθηκε σε 1 προς 10 σε έμψυχο υλικό και 1 προς 50 στα μέσα. Σε ένα μέτωπο έκτασης μεγαλύτερο των 100 χιλιομέτρων αναλογούσαν, στην καλύτερη περίπτωση, 100 μαχητές για κάθε χιλιόμετρο. Αυτό ήταν και το καθοριστικό στο ρήγμα που πέτυχε ο κυβερνητικός στρατός στον Τάλιαρο, απέναντι από το Επταχώρι, για να προωθήσει τις θέσεις του και αφού είχε ήδη τροποποιηθεί το επιχειρησιακό του σχέδιο. Μετά από σκληρές συγκρούσεις μέρα και νύχτα με υπέρτερες δυνάμεις, αποφασίστηκε στις 18 Αυγούστου η αποχώρηση από το Γράμμο, που υλοποιήθηκε με τον ελιγμό στις 20 - 21 Αυγούστου από την περιοχή Φούσια - Μονόπυλο - Σλημνίτσα, οπότε και πέρασαν 8.000 άνδρες του ΔΣΕ στο Βίτσι.

Σ' αυτές ακριβώς τις συνθήκες, των σκληρών μαχών, τις ώρες του ελιγμού - και με βάση τους νόμους και τους κανόνες που ισχύουν στον πόλεμο - πάρθηκε και υλοποιήθηκε η άδικη απόφαση για τον Γιώργο Γιαννούλη. Στις 4 Σεπτέμβρη 1948 κοινοποιήθηκε στους αξιωματικούς και τους μαχητές του ΔΣΕ διαταγή με υπογραφή του Μάρκου Βαφειάδη, με την οποία γνωστοποιούνταν η εκτέλεση του Γιώργου Γιαννούλη».

Η ομιλήτρια αφού παρουσίασε τη σχετική διαταγή που βρίσκεται στο Αρχείο του ΚΚΕ, με την οποία το Γενικό Αρχηγείο ανακοίνωνε την απόφαση του στρατοδικείου που καταδίκασε τον Γιαννούλη για την απώλεια του Κάμενικ και της Μπάτρας, σημείωσε: «Η παραπάνω διαταγή είναι προβληματική και άδικη. Και επί της ουσίας, αλλά και για το λόγο ότι όταν κοινοποιήθηκε, ο Μάρκος Βαφειάδης δεν ήταν πια στρατηγός του ΔΣΕ, αφού με απόφαση του ΠΓ είχε κατά τα τέλη Αυγούστου σταλεί για θεραπεία στην Αλβανία και στη συνέχεια στη Μόσχα.

Στον Γιαννούλη είχε γίνει αυστηρή κριτική, όταν ο κυβερνητικός στρατός πήρε το Κάμενικ που υπερασπιζόταν η ταξιαρχία Γιαννούλη στις 3 Αυγούστου. Ο Νίκος Ζαχαριάδης, απαντώντας σε γράμμα που του έστειλε ο Γιαννούλης, του κάνει κάποιες υποδείξεις σε σχέση με τη μάχη αυτή καθεαυτή αναδεικνύοντας στη συγκεκριμένη στιγμή ότι το δικό του λάθος ήταν ότι έχασε την καθολική εποπτεία πάνω στη μονάδα του και του δίνει οδηγίες για το πώς μπορεί το ύψωμα να ξανακερδηθεί. Σ' αυτό το γράμμα ο Ν. Ζαχαριάδης αναφέρεται στο καλό όνομα που έχει ο Γιαννούλης ως πολεμιστής, ταυτόχρονα όμως λέει ότι τον μείωσαν κάποιες "παρεξηγήσεις" που δημιουργήθηκαν σε βάρος του. Γι' αυτό και βρέθηκε στην ταξιαρχία για να ξεδιαλύνουν αυτές οι παρεξηγήσεις.

Οι παρεξηγήσεις αυτές μάλλον αφορούσαν τις υποψίες που υπήρχαν ότι ο Γιαννούλης είχε επαφές με αστό πολιτικό παράγοντα της περιοχής της Καστοριάς και με τον Φίλιππο Δραγούμη, που τότε ήταν υπουργός των Στρατιωτικών. Η Ανακοίνωση του ΓΑ του ΔΣΕ που έκανε γνωστή την εκτέλεσή του δεν έκανε λόγο για ύποπτες επαφές και άλλα παρόμοια, ούτε η αιτιολογική απόφαση του Συμβουλίου Τιμής για την καθαίρεσή του από το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.

Η εκτέλεση του Γιώργου Γιαννούλη ήταν άδικη, παίρνοντας υπόψη και το αγωνιστικό του παρελθόν. Η υποψία για συνεργασία με τον ταξικό εχθρό, που έγινε στην πράξη άτυπη κατηγορία, ήταν αβάσιμη. Οταν το Γενάρη του '47 ο Δραγούμης ως υπουργός έστειλε εκπρόσωπό του στον Γιαννούλη για να τον εξαγοράσει και να εγκαταλείψει τον ΔΣΕ, εκείνος του έστειλε γράμμα που μάλιστα το δημοσιοποίησε την ίδια στιγμή. Εκεί απάντησε κατηγορηματικά και καθαρά. Ανάμεσα σε άλλα αναφέρει: "Σκεφτήκατε πολύ ταπεινά, σκεφτήκατε πολύ άτιμα, πολύ χυδαία, νομίζοντας πως με ταξίματα, πόστα και χρυσάφι και ανώτερες σπουδές στο εξωτερικό, θα μπορούσατε να εξαγοράσετε τη συνείδηση ενός τίμιου λαϊκού αγωνιστή, αληθινού πατριώτη και πιστού γιου της δημοκρατίας".

Η ΚΕ του Κόμματος, από τις αρχές της δεκαετίας του '50, ασχολήθηκε με την υπόθεση, συγκρότησε επιτροπές που εξέτασαν το θέμα ολοκληρωμένα. Το Νοέμβρη του 1957 δόθηκε στο ΠΓ το πόρισμα για τον σ. Γιαννούλη Γιώργη του Κώστα, το οποίο απέρριπτε όλες τις κατηγορίες εναντίον του, ενώ ακύρωνε και την απόφαση της καθαίρεσής του από το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη του ΔΣΕ. Το πόρισμα χαρακτήριζε τη δίκη "σκηνοθετημένη" και υπογράμμιζε ότι "ο σ. Γιαννούλης στην πολύχρονη πάλη του συνειδητά και με συνέπεια εκτέλεσε το καθήκον του μπροστά στο Κόμμα και το Λαό". Το 1958 ετοιμάστηκε σχέδιο απόφασης προς την 8η Ολομέλεια της ΚΕ, στο οποίο περιλαμβανόταν και η πρόταση για την αποκατάσταση του Γιαννούλη.

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,

Σ' έναν τέτοιο αγώνα σαν αυτόν του ΔΣ, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και με ιδιαίτερα σκληρές συγκρούσεις στα πεδία των μαχών, έγιναν οπωσδήποτε και λάθη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν όλα αναπόφευκτα. Την αιτία τους πρέπει να την αναζητήσουμε στην παραβίαση των καταστατικών αρχών, στη μη τήρηση των κομματικών διαδικασιών, τη συζήτηση δηλαδή και το πάρσιμο μιας απόφασης μέσα από συλλογικές διαδικασίες, με αυξημένη την προσωπική ευθύνη σ' αυτό κάθε μέλους του Κόμματος. Και γι' αυτό η βασική ευθύνη βρίσκεται καταρχήν στα καθοδηγητικά όργανα και τα στελέχη, για τα οποία η κριτική και ο έλεγχος δεν πρέπει να υποχωρούν ούτε στις πιο αντίξοες συνθήκες, όπως είναι αυτές του πολέμου. Αν αυτό συνέβαινε, θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν οι δύσκολες και σύνθετες αντικειμενικές συνθήκες, χωρίς να οδηγήσουν σε φαινόμενα αυθαιρεσίας και καταδίκες αγνών αγωνιστών.

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,

Μπορεί να καθυστερήσαμε στην πραγματοποίηση μιας τέτοιας εκδήλωσης, όμως ο Γιώργος Γιαννούλης έχει αποκατασταθεί στην πράξη και στην κομματική συνείδηση εδώ και πολλά χρόνια ως άξιο μέλος του ΚΚΕ. Τον τιμούσαμε πάντα και με την ευκαιρία σήμερα εδώ στη γενέτειρά του ολοκληρώνουμε την αναγνώριση της προσφοράς του ως κομμουνιστή, ως στελέχους του ΔΣΕ και του ΕΛΑΣ και δεσμευόμαστε ότι θα δώσουμε και συνέχεια.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Βαδίζοντας σταθερά προς τα 100 χρόνια ζωής και δράσης του ΚΚΕ, είμαστε υποχρεωμένοι να μελετήσουμε, να διδαχτούμε, να παραδειγματιστούμε από αυτήν την 100χρονη πορεία μας.

Μια πορεία αγωνιστικής δράσης, απαράμιλλου ηρωισμού και θυσιών, μια πορεία που άλλοτε ήταν ανηφορική και κακοτράχαλη, άλλοτε πιο ομαλή, πάντοτε όμως σπουδαία και όμορφη για όποιον και όποια αποφάσιζε να ταυτίσει τη ζωή του μαζί της. Να αφιερώσει δηλαδή τη ζωή του στην πάλη για την απαλλαγή της κοινωνίας από την εκμετάλλευση, για τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική.

Συνεχίζουμε, λοιπόν, κόντρα στο πείσμα των καιρών. Τώρα, με μεγαλύτερη επιμονή και δράση, διδασκόμενοι από το παράδειγμα των θρυλικών μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ, για να δικαιωθούν τα όνειρά μας μια ώρα αρχύτερα».