«Η δίκαιη ανάπτυξη είναι μια έννοια με την οποία κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει...».

Με αυτήν τη χαρακτηριστική επισήμανση ξεκινά ο ΣΕΒ το «εβδομαδιαίο δελτίο» του, σπεύδοντας να υιοθετήσει το κυβερνητικό παραμύθι περί «δίκαιης ανάπτυξης» των κερδών του κεφαλαίου, από την οποία τάχα έχουν να ωφεληθούν και οι εργαζόμενοι.

Σε αυτό το πλαίσιο, μάλιστα, της προσπάθειας στράτευσης του λαού πίσω από τους στόχους του κεφαλαίου, οι εγχώριοι βιομήχανοι δε διστάζουν να παρουσιάσουν τις αξιώσεις τους για την παραπέρα στήριξη των κερδών και της ανταγωνιστικότητάς τους ως... λαϊκό αίτημα, καθώς και να τις «ντύσουν» με την «αγωνία» τους για «ανάπτυξη με δουλειές» και όχι «αναιμική ανάπτυξη, χωρίς νέες θέσεις εργασίας».

Συγκεκριμένα, με τον εξίσου χαρακτηριστικό τίτλο «Τι περιμένουν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις να ακούσουν από την πολιτική ηγεσία στην Εκθεση Θεσσαλονίκης», ο ΣΕΒ παρουσιάζει τις άμεσες αξιώσεις των εγχώριων βιομηχάνων, στο πλαίσιο ενός «αναπτυξιακού προγράμματος για την ιδιωτική οικονομία».

Μεταξύ άλλων, στις «κατ' ελάχιστον, άμεσες παρεμβάσεις» ο ΣΕΒ ιεραρχεί τα εξής:

-- «Εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου, περιλαμβανομένων των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, χωρίς καθυστερήσεις στην επίτευξη των συμφωνηθέντων».

-- «Επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων που έχουν συμφωνηθεί και ενεργοποίηση του προγράμματος αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου μέσω του Επενδυτικού Ταμείου, ώστε να προκληθεί επιχειρηματικό ενδιαφέρον για επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα».

-- «Αντιμετώπιση του προβλήματος των "κόκκινων δανείων" με επιτάχυνση της εφαρμογής του νέου θεσμικού πλαισίου και αξιοποίηση των δυνατοτήτων για την πώληση επισφαλών απαιτήσεων και την αναδιάρθρωση υπερχρεωμένων επιχειρήσεων». Ειδικά σε αυτό το ζήτημα, ο ΣΕΒ απορρίπτει κάθετα την «τακτική της αναμονής, ώστε η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας να οδηγήσει σε ανάκαμψη των προβληματικών δανείων» και επιμένει ότι η αναδιάρθρωση των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων «μπορεί να προκαλέσει αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον και να οδηγήσει στη δημιουργία πιο δυναμικών επιχειρήσεων».

-- «Μείωση των φορολογικών συντελεστών στη βάση ενός ισοδύναμου προγράμματος καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και αναγκαστικής μείωσης των λειτουργικών δαπανών του Δημοσίου σε περίπτωση υστέρησης στην επίτευξη των στόχων επέκτασης της φορολογικής βάσης». Σε αυτή τη βάση, οι βιομήχανοι επιμένουν ότι «απαιτείται αλλαγή μείγματος πολιτικής», ενώ επιβεβαιώνοντας ότι όταν μιλούν για μείωση φορολογικών συντελεστών εννοούν παραπέρα φορολογικά προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο, σπεύδουν να αξιώσουν ως «άμεση παρέμβαση» τη «θέσπιση οριζόντιων φοροαπαλλαγών μέσω υπεραποσβέσεων επενδυτικών δαπανών, με όλη την επένδυση να αναγνωρίζεται σε ορισμένες περιπτώσεις ως εκπεστέα δαπάνη στη χρονιά υλοποίησης της επένδυσης».

-- «Λήψη μέτρων για την ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων και της κατασκευαστικής δραστηριότητας». Σε αυτό το πλαίσιο, οι βιομήχανοι ζητούν, μεταξύ άλλων, «επανασχεδίαση του ΕΝΦΙΑ ώστε να μην επιβάλλεται στη συσσώρευση ακίνητης περιουσίας μέσω του συμπληρωματικού φόρου», αλλαγή του ρυθμιστικού πλαισίου και φοροαπαλλαγές στις επενδύσεις που αφορούν την «αναμόρφωση εμπορικών δρόμων» και την «ανάπλαση του οικιστικού ιστού της πόλης» κ.ά.

Ο ΣΕΒ, εξάλλου, προβαίνει και σε... επικοινωνιακές «συμβουλές» προς το σύνολο των αστικών κομμάτων, αναφέροντας ότι «στη Θεσσαλονίκη πρέπει να ειπωθεί η αλήθεια στον κόσμο της εργασίας και των επιχειρήσεων», ότι πρέπει δηλαδή να συμβάλουν όλες οι αστικές δυνάμεις στην προσπάθεια να ταυτιστούν οι εργαζόμενοι με τους στόχους του κεφαλαίου, να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση κάλυψης των αναγκών τους.

Μεταξύ των «αληθειών» που προτρέπει ο ΣΕΒ να «επικοινωνηθούν» από τη ΔΕΘ, είναι π.χ. ότι «οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι τίποτα άλλο από κατάργηση προνομίων», «οι συντάξεις θα συνεχίσουν να περικόπτονται όσο δεν υπάρχει συνταξιοδοτική αποταμίευση και αύξηση τόσο των θέσεων εργασίας όσο και της δηλωμένης απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα», «ο ΕΝΦΙΑ δεν πρόκειται να καταργηθεί ελλείψει εναλλακτικών πόρων» κ.ο.κ...