Στον απόηχο του φετινού μαραθώνιου των Πανελλαδικών Εξετάσεων για τους μαθητές, διαρκώς έρχονται στην επιφάνεια τα αδιέξοδα της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Ξεχωριστή θέση, για τις ιδιαίτερες δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν πολύ περισσότερο από τους άλλους μαθητές, έχουν τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, όπως έχουν επισημάνει πολλές φορές οι φορείς των γονέων αυτών των παιδιών.

Η πρώτη δυσκολία στις φετινές εξετάσεις είχε σχέση με την ίδια την κατανομή των παιδιών στα εξεταστικά κέντρα, που οδήγησε πολλά από αυτά τα παιδιά να περιμένουν αρκετή ώρα για να εξεταστούν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 27 του ΠΔ 86/2001 ορίζονται δύο κατηγορίες «φυσικώς αδυνάτων» μαθητών. Εκείνων που εξετάζονται μόνο γραπτά στις εξετάσεις, δηλαδή των μαθητών εκείνων «που έχουν ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα ακοής σε ποσοστό 67% και πάνω και όσοι παρουσιάζουν προβλήματα λόγου και ομιλίας (δυσαρθρία, τραυλισμός)». Εκείνων που εξετάζονται μόνο προφορικά στις εξετάσεις, δηλαδή «μαθητές τυφλοί και όσοι πάσχουν από σοβαρές διαταραχές στην όραση, μαθητές που αδυνατούν να υποστούν γραπτή εξέταση εξαιτίας μόνιμης ή παροδικής σωματικής βλάβης και μαθητές των οποίων η επίδοση δεν μπορεί να ελεγχθεί με γραπτή διαδικασία, λόγω ειδικής διαταραχής του λόγου (δυσλεξία)». Σχετικά με την προφορική εξέταση ήρθε να προστεθεί επείγουσα εγκύκλιος στην οποία σημειώνεται ρητά ότι «σε καμία περίπτωση δε δικαιολογείται από τις ανωτέρω διατάξεις η προφορική εξέταση μαθητών που πάσχουν από ασθένειες, οι οποίες ενδεχομένως προκαλούν υπόνοιες ανάγκης ιατρικής στήριξης κατά τη διάρκεια της εξέτασης»...

Παρ' όλα αυτά και στα 17 «ειδικά» Εξεταστικά Κέντρα του νομού Αττικής επικρατούσε ανομοιογένεια, αφού όπως διαπιστώθηκε, εκτός από τα παιδιά που έχουν δυσλεξία ή σωματική βλάβη ή σοβαρή διαταραχή στην όραση, εξετάζονταν προφορικά και παιδιά με άλλες παθήσεις, όπως μεσογειακή αναιμία, διαβήτη και άλλα και παιδιά που έφεραν την ένδειξη «εξ αλλοδαπής». Οι πρόεδροι των εξεταστικών κέντρων δήλωσαν αναρμόδιοι, αφού όπως υποστήριξαν «οι καταστάσεις των «φυσικώς αδυνάτων» μαθητών στέλνονται από τις Νομαρχίες».

Αλλο ένα στοιχείο που προκύπτει είναι ότι ενώ προβλέπεται με σχετική Εγκύκλιο, η συμμετοχή καθηγητών «με ειδίκευση στη δυσλεξία ή γενικά στις μαθησιακές δυσκολίες με πιστοποιημένη σχετική επιμόρφωση» στις Εξεταστικές Επιτροπές, κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται.

Ωστόσο τα προβλήματα δε σταμάτησαν εκεί. Σε «Συμπληρωματικές οδηγίες για τον τρόπο εξέτασης δυσλεξικών μαθητών» που δόθηκαν προς όλα τα εξεταστικά κέντρα της χώρας, επισημαίνονταν στις παραγράφους 2 και 8 η ανάγκη να φέρουν οι εξεταστές καρτελάκι με το ονοματεπώνυμό τους και να διαβάζονται οι ερωτήσεις/ εκφωνήσεις των μαθημάτων από τον εξεταστή και να παρέχονται εξηγήσεις, ώστε να είναι απόλυτα κατανοητό το περιεχόμενό τους. Ομως μια μέρα πριν την έναρξη των εξετάσεων, νέα εγκύκλιος του υπουργείου καταργούσε τις παραπάνω παραγράφους και καλεί «τους εξεταστές να μην τις λάβουν υπόψη τους». Σε όλο αυτά έρχεται να προστεθεί και ο δυσλειτουργικός τρόπος με τον οποίο διεξάγονται οι εξετάσεις (μεγάλη διάρκεια παραμονής τους στα εξεταστικά κέντρα) που έχει σαν αποτέλεσμα την κούραση και την ταλαιπωρία των παιδιών, η μη δυνατότητα επανεξέτασής τους.