Λίγες ώρες αργότερα, ο ΣΕΒ δημοσίευε το «εβδομαδιαίο δελτίο» του,όπου αναγνώριζε ότι χάρη σε αυτήν τη... «μεταρρυθμιστική βούληση» της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων «ήδη η χώρα διαθέτει ένα πλαίσιο εργασιακών σχέσεων παρόμοιο με άλλων ευρωπαϊκών χωρών», ζητώντας ωστόσο παράλληλη επιτάχυνση σε «αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις και στους υπόλοιπους τομείς», κάνοντας λόγο, μεταξύ άλλων, για «αποτελεσματικό κράτος», «καλούς θεσμούς», «βελτίωση επιχειρηματικού περιβάλλοντος», «απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών», μείωση φορολογίας επιχειρήσεων και εργοδοτικών εισφορών κ.ο.κ.

Κι αυτά, όταν ο Αλ. Τσίπρας στην προαναφερθείσα ομιλία του είχε ήδη δεσμευτεί ότι «είμαστε αποφασισμένοι να εφαρμόσουμε δραστικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στην οικονομία», αναφέροντας μεταξύ άλλων τη δραστική μείωση του χρόνου αδειοδότησης επιχειρήσεων και επενδύσεων, την «πάταξη της γραφειοκρατίας», τους σταθερούς φορολογικούς συντελεστές και τα «σημαντικά κίνητρα για σημαντικές επενδύσεις» που δίνει στους ομίλους ο νέος «αναπτυξιακός νόμος»...

Είναι σαφές: Κυβέρνηση και κεφάλαιο, σαν μια καλοδουλεμένη ομάδα..., βρίσκονται πλέον «με κλειστά μάτια» σε ένα γήπεδο εξ ορισμού αντιλαϊκό, από το οποίο κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να προκύψει για το λαό.