Γράφαμε και χτες ότι ένα από τα στοιχεία που «ξεχώρισαν» αναφορικά με τον ανασχηματισμό, ήταν η (πανηγυρική σχεδόν) εκτίμηση των αστικών επιτελείων ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει τη στροφή προς τον «ρεαλισμό», που σημαίνει ότι προσαρμόζεται πιο αποτελεσματικά στον πυρήνα της πολιτικής που υπηρετεί το κεφάλαιο. Αλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε στην ομιλία του προς το πρώτο υπουργικό συμβούλιο ότι η κυβέρνηση είναι «τομή μέσα στη συνέχεια». Η ικανοποίηση για την επιτάχυνση του αντιλαϊκού έργου συμπυκνώνεται σε φράσεις όπως αυτή, από την αρθρογραφία στο χτεσινό αστικό Τύπο: «Τα Εργασιακά είναι το πιο δύσκολο κεφάλαιο της διαπραγμάτευσης, η σφαγή της ιερής αγελάδας για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι προδιαγεγραμμένη, ο Τσίπρας χρειαζόταν ένα χέρι απαλό και το βρήκε (στη νέα υπουργό Εργασίας)». Κι αυτή η ικανοποίηση συνοδεύεται από διαπιστώσεις ότι «η νέα κυβέρνηση ρυμουλκείται όλο και πιο πολύ στον ευρωρεαλισμό και στις δανειακές υποχρεώσεις της» ή ότι «όσο παραπάνω μένει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, τόσο περισσότερο μοιάζει με τους προκατόχους του». Μετά απ' όλα αυτά, δεν είναι παράδοξο ότι ακόμα και τα συγκροτήματα του Τύπου, που κατά τ' άλλα ...«πολεμούν» τον ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζουν τον καταλυτικό του ρόλο στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και στη χειραγώγηση του λαού, με αναλύσεις όπως αυτή των εφημερίδων του ΔΟΛ: «Ο ανασχηματισμός φρονηματισμού σε κέντρα, σε επιχειρηματίες και στον ξένο παράγοντα ήταν παραπάνω από εμφανής. Η επιτάχυνση της δεύτερης αξιολόγησης και η διαχείριση του πλήθους παραμένουν οι όροι που διαφοροποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ενισχύουν στα μάτια των ξένων (...) Οι κυβερνήσεις πέφτουν όταν χάνεται η εμπιστοσύνη σε αυτές (...) Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο τώρα»...