Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου που οδήγησαν στην απόφαση για το Βrexit (έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ) έχουν δημιουργήσει τριβές με τα θεσμικά όργανα της λυκοσυμμαχίας και τον τρόπο (δηλαδή τους όρους) και το χρόνο που αυτό θα γίνει. Ετσι, την Τρίτη ο επικεφαλής διαπραγματευτής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής γι' αυτή την υπόθεση, Μισέλ Μπαρνιέ, έσπευσε να προειδοποιήσει ότι η Βρετανία έχει ουσιαστικά λιγότερο από 18 μήνες προκειμένου να γίνουν διαπραγματεύσεις, εφόσον ενεργοποιήσει το Μάρτη του 2017 το άρθρο 50, όπως προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Προσδιόρισε ότι μπορεί να υπάρξει συμφωνία «μέχρι τον Οκτώβριο 2018, ώστε να δοθεί χρόνος για την ολοκλήρωση της συμφωνίας πριν από τις ευρωεκλογές του 2019».

Αναφερόμενος δε στο κρίσιμο θέμα της πρόσβασης στην ενιαία αγορά της ΕΕ, ο Μπαρνιέ είπε ότι «η Βρετανία δεν μπορεί να επιλέξει μόνο τα προνόμια της ΕΕ χωρίς τις υποχρεώσεις». Επί της ουσίας, το παζάρι που ήδη έχει δρομολογηθεί αφορά στο τι είδους σχέση θα έχουν οι δύο πλευρές και φυσικά επειδή πρόκειται για συμφέροντα αστικών τάξεων και επιχειρηματικών ομίλων, η κάθε πλευρά επιχειρεί να έχει τα μέγιστα δυνατά κέρδη. Βεβαίως, είναι γεγονός ότι και στην ίδια τη βρετανική κυβέρνηση των Συντηρητικών υπό την Τερέζα Μέι δεν έχει καταληχτεί η τακτική που θα ακολουθηθεί. Το ...μοντέλο της μη συμμετοχής στην ΕΕ, αλλά της απρόσκοπτης διατήρησης της πρόσβασης στην ενιαία αγορά, φαίνεται να μη βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους στην ΕΕ, που ζητούν να μπουν όροι και κυρίως θέλουν να αποφύγουν το παράδειγμα της Βρετανίας να βρει και άλλους μιμητές. Η εμπειρία που υπάρχει στις συμφωνίες με άλλες χώρες ποικίλει, π.χ. υπάρχει η λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ενωση Ελεύθερου Εμπορίου (EFTA όπου συμμετέχουν η Νορβηγία, η Ελβετία, το Λιχτενστάιν και η Ισλανδία), αλλά και η Συμφωνία Ευρωπαϊκής Οικονομικής Περιοχής (Εuropean Economic Area Agreement), όπου δεν συμμετέχει η Ελβετία που έχει ξεχωριστή διμερή συμφωνία με την ΕΕ. Στην κάθε περίπτωση, προβλέπεται συνδρομή στον προϋπολογισμό της ΕΕ (η Ελβετία πληρώνει μικρότερη συνδρομή από τη Νορβηγία), ενώ στις συμφωνίες προβλέπονται εξαιρέσεις από τις κοινές πολιτικές της ΕΕ, όπως π.χ. την αγροτική πολιτική, την αλιεία, την τελωνειακή ένωση, τη νομισματική ένωση (ευρώ), την κοινή πολιτική στο εμπόριο, την κοινή εξωτερική πολιτική, τα ζητήματα της δικαιοσύνης (ακόμα και αν τα κράτη της ΕFTA είναι και στη συμφωνία Σένγκεν).

Πάντως, αυτό που ξεκαθάρισε στην πρόσφατη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ και ο Γερούν Ντάισελμπουμ, πρόεδρός του, Ολλανδός υπουργός Οικονομικών, είναι ότι η Βρετανία δεν μπορεί «να έχει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο», εννοώντας ότι πρέπει να έχει κόστος και να τηρήσει τους όρους που υπάρχουν για την ενιαία αγορά (ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου, προσώπων, υπηρεσιών που προβλέπει η συνθήκη του Μάαστριχτ), προκειμένου να έχει σχέση με την ΕΕ. Είπε, επίσης, ότι η έως τώρα στάση της βρετανικής κυβέρνησης στις συνομιλίες για το Brexit υποδηλώνει ότι η έξοδος της Βρετανίας δεν θα είναι ομαλή και συντεταγμένη.

Από την πλευρά της, η εκπρόσωπος της Βρετανίδας πρωθυπουργού δήλωσε την Τρίτη ότι «υπάρχει ένα χρονικό πλαίσιο δύο ετών σε αυτή τη διαδικασία». Στο μεταξύ, είναι σε εξέλιξη η εκδίκαση της έφεσης της κυβέρνησης κατά της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου, που αποφαινόταν ότι η Βουλή είναι αρμόδια για να ενεργοποιήσει το άρθρο 50. Η απόφαση αναμένεται να επισημοποιηθεί το Γενάρη.

Χτες, πάντως, υπέρ της πρότασης της κυβέρνησης να ενεργοποιηθεί το Αρθρο 50 για έξοδο από την ΕΕ πριν από το τέλος Μάρτη, ψήφισαν οι Βρετανοί βουλευτές με μεγάλη πλειοψηφία, μετά από πολύωρη συζήτηση στη Βουλή των Κοινοτήτων.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, χτες επίσης η Μέι επανέφερε στην τάξη τον υπουργό Εξωτερικών, Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος καταφέρθηκε εναντίον της ηγεσίας της Σαουδικής Αραβίας που θα επισκεφτεί την Κυριακή, λέγοντας αναφερόμενος σε αυτή και το Ιράν ότι «δεν υπάρχουν αρκετοί αξιωματούχοι με ανάστημα, που να είναι έτοιμοι να προχωρήσουν πέρα από την ομάδα τους, σουνιτική ή σιιτική, και κάνουν πόλεμο δια αντιπροσώπων», υπονοώντας τη σύγκρουση στην Υεμένη. Η Βρετανίδα πρωθυπουργός έσπευσε να διευκρινίσει ότι οι δηλώσεις αυτές είναι προσωπικές και δεν είναι η άποψη της κυβέρνησης. Αλλωστε, η ίδια βρέθηκε την περασμένη βδομάδα στη συνάντηση του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, δείχνοντας το ενδιαφέρον του βρετανικού κεφαλαίου για ενίσχυση των σχέσεων με τις χώρες της περιοχής.