«Μεταξύ σποράς και θερισμού μεσολαβεί πάντα ένα χρονικό διάστημα. Οι επενδύσεις θέλουν τον χρόνο ωρίμανσής τους και για να μετατραπούν σε αυξήσεις εισοδημάτων (...)». Αυτά είπε ο υπουργός Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου, σε συνέντευξή του στην «Αυγή της Κυριακής», με προφανή στόχο να καλλιεργήσει προσδοκίες στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα ότι οι θυσίες δίχως τέλος για την ανάκαμψη της οικονομίας θα έχουν για έπαθλο την αύξηση των εισοδημάτων. Δεν προκαλεί εντύπωση η ...χοντροκοπιά με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεγελάσει το λαό και να ανανεώσει την ανοχή του στην πολιτική που τον εξαθλιώνει. Αλήθεια, όμως, πόσο θα χρειαστεί να περιμένουν τα λαϊκά στρώματα για να ωριμάσει η «σπορά» των επενδύσεων και να αρχίζει να «καρπίζει» το εισόδημα; Και πόσο μεγάλος θα είναι αυτός ο «καρπός»; Και πόσο πιο βαθιά θα χωθεί ο λαός στη φτώχεια για να «φυτρώσουν» αυτές οι περίφημες επενδύσεις; Απαντήσεις σε ορισμένα από αυτά τα ερωτήματα δίνει η μελέτη του ΔΝΤ, ενός από τους τέσσερις «θεσμούς» του κουαρτέτου, όπου γίνεται η πρόβλεψη ότι η ανεργία θα επανέλθει στα επίπεδα του 2009 μόνο μετά από 21 χρόνια! Κι αυτό με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει σταθερή ανάπτυξη της οικονομίας όλα αυτά τα χρόνια, πράγμα ιδιαίτερα αμφίβολο. Κατ' αντιστοιχία, οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για αυξήσεις στο εισόδημα ανήκουν στη σφαίρα της ...«Δευτέρας Παρουσίας». Πολύ περισσότερο που στα χρόνια της κρίσης, οι μισθοί έχουν κατακρημνιστεί στην κυριολεξία και οι σχέσεις εργασίας έχουν σμπαραλιαστεί.