Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο. Συμπυκνώνουν την πείρα, τα βήματα και τις καθυστερήσεις του Κόμματος σε κρίσιμα ζητήματα.

Σε πολλά σημεία στα τρία πρώτα κεφάλαια στο κείμενο των Θέσεων τεκμηριώνεται η εκτίμηση του Κόμματος για τον κίνδυνο και ενδεχόμενο ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου και πιο άμεσης πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, στο τέταρτο κεφάλαιο τονίζεται η σημασία της προώθησης των καθηκόντων που αφορούν την πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της μετατροπής του σε αγώνα για την ανατροπή της αστικής τάξης και την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Καθήκοντα που με τη Θέση 44 μπαίνουν ως βασικός άξονας επικέντρωσης της ιδεολογικής παρέμβασης του Κόμματος το αμέσως επόμενο διάστημα, αλλά και ως καθοριστικός παράγοντας για την υλοποίηση της επαναστατικής μας στρατηγικής.

Αυτό το χρονικό διάστημα ιδιαίτερα μετά και τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου, με αφορμή είτε τη συζήτηση και εσωοργανωτικά και με οπαδούς - φίλους για πλευρές του Προγράμματος που αναφέρονται στα καθήκοντα σε περίπτωση πολέμου, είτε συζητήσεις πλατύτερα με κόσμο με αφορμή την κλιμάκωση του πολέμου στη Συρία, τα τρομοκρατικά χτυπήματα του ISIS, το Προσφυγικό και τη γενικότερη όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη αλλά και τους περιφερειακούς παίκτες, έχουμε αποκτήσει μια πείρα από την προσπάθεια προώθησης των θέσεών μας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και βγαίνουν κάποια συμπεράσματα.

Καταρχήν, ένα κομμάτι του δυναμικού μας και σίγουρα ένα μεγαλύτερο κομμάτι οπαδών και φίλων δυσκολεύεται να αφομοιώσει και πολύ περισσότερο να αναλύσει σε περισσότερο κόσμο τη θέση μας και τη στάση που οφείλει να κρατήσει η εργατική τάξη και ακόμα περισσότερο η πρωτοπορία της, το ΚΚ, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Βασικά σημεία αυτής της δυσκολίας εντοπίζονται νομίζω στα εξής ζητήματα:

1) στον άδικο χαρακτήρα του πολέμου για την πλευρά του κράτους που δέχεται επίθεση στο έδαφός του,

2) στο ρόλο της Ρωσίας ως ανερχόμενης ιμπεριαλιστικής αντιδραστικής δύναμης και όχι απλά ως το «αντίπαλο δέος» στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και μέχρι και ως πιθανό σύμμαχό μας,

3) στην πιθανότητα εισβολής - κατοχής και τη διεξαγωγή εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ή αντιφασιστικού αγώνα στο πλάι ενός τμήματος της αστικής τάξης,

4) στην κατανόηση των πυκνών και συχνά αντιφατικών εξελίξεων που έχουν να κάνουν με τις διεθνείς συμμαχίες, το σπάσιμό τους, τις αλλαγές στρατοπέδων κ.λπ.

Φαίνεται ότι η δυσκολία αυτή ξεκινάει και εκεί χρειάζεται να δώσουμε βαρύτητα ακόμα από την ανάλυση του χαρακτήρα των πολέμων (που καθορίζεται από το ποια τάξη τον διεξάγει, με ποιο σκοπό και σε ποια φάση της ιστορικής της ανάπτυξης), αλλά και από την τεκμηρίωση των αιτιών του ιμπεριαλιστικού πολέμου που εν πολλοίς συσχετίζεται άμεσα και με την εξήγηση των αιτιών των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων. Χρειάζεται να φωτίζεται καλύτερα η σχέση κρίση - πόλεμος - επανάσταση. Από τις πρώτες συζητήσεις πάνω στις Θέσεις φαίνεται ότι δεν έχουν κατανοηθεί βασικά ζητήματα σε σχέση με τα αίτια των καπιταλιστικών κρίσεων: υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, απαξίωση κεφαλαίου, σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, γεγονός που νομίζω χρειάζεται να χτυπήσει «καμπανάκι», καθώς πολλές φορές θεωρούμε κάποια ζητήματα λυμένα και δεδομένα επειδή τα άκουσαν οι σύντροφοι και οι οπαδοί πριν 4-5 χρόνια, μην παίρνοντας υπόψη και τη συνεχή ανανέωση των γραμμών μας και του κόσμου που απευθυνόμαστε. Η λειψή βέβαια αυτή αφομοίωση έχει να κάνει και με την αδύναμη μελέτη του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ, στα οποία επαναφέρονται συνεχώς αυτά τα ζητήματα στην αρθρογραφία τους.

Με κάθε αφορμή λοιπόν και όχι μόνο όταν έχουμε σχετικό θέμα στην ΚΟΒ ή στη σύσκεψη, αλλά και στην καθημερινή μας δράση με αφορμή και τις διεθνείς εξελίξεις, χρειάζεται να δίνουμε ερεθίσματα για βαθύτερη μελέτη και φυσικά να ξεδιαλύνουμε μπερδέματα.

Βασικό ζήτημα που χρειάζεται να μας προβληματίσει και να μετρήσουμε βήματα το επόμενο διάστημα είναι η ηλικιακή και κοινωνική σύνθεση ιδιαίτερα των εδαφικών ΚΟΒ. Προφανώς και το πρόβλημα αυτό θα λυθεί μόνο με την αύξηση των ρυθμών στρατολογίας και κύρια σε ηλικίες που «πονάμε», 30-45 ετών και κατά βάση εργαζόμενους και ανέργους. Ωστόσο, θέλω να σταθώ στις βάσεις που βάζουμε για να πραγματοποιηθεί έστω και όχι τόσο βραχυπρόθεσμα πραγματικά σημαντική αλλαγή στην ηλικιακή και κοινωνική σύνθεση των ΚΟΒ. Κι αυτές οι βάσεις κατά τη γνώμη μου έχουν να κάνουν με την κατανόηση στην πράξη της πρωταρχικής ευθύνης του Κόμματος στη δουλειά στη νεολαία και πιο συγκεκριμένα στη συμβολή μας για ορμητική ανάπτυξη της ΚΝΕ στους μαθητές και για πιο γρήγορη προετοιμασία των συντρόφων στις εδαφικές ΟΒ για να ενταχθούν καταρχήν στις γραμμές του Κόμματος και για να περάσουν με απαιτητικότητα και ταυτόχρονα ομαλά στην αποκλειστική δουλειά στο Κόμμα όταν κάθε φορά κρίνεται αυτό.

Για την ανάπτυξη της ΚΝΕ στους μαθητές, η παρέμβασή μας, η στήριξη στην ΚΝΕ χρειάζεται να αντιστοιχηθεί με τις αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης σε αρκετά επίπεδα:

• Εξάντληση όλων των δυνατοτήτων για στρατολογία παιδιών από «δικές» μας οικογένειες. Να κατανοηθεί ότι δεν έχει όρια αυτή η προσπάθεια, αναλογιζόμενοι ότι ο κύκλος επιρροής των ΚΟΒ πρέπει συνεχώς να εμπλουτίζεται άρα και των παιδιών τους (π.χ. δουλειά εκλεγμένων στους συλλόγους γονέων).
• Ανησυχία και βοήθεια με συγκεκριμένα πρακτικά και ιδεολογικά μέτρα στους μαθητικούς καθοδηγητές, για να βελτιώνεται η λειτουργία των ΟΒ και παράλληλα η αφομοίωση των νέων μελών με τις θέσεις της ΚΝΕ αλλά και την Ιστορία και το Πρόγραμμα του Κόμματος.
• Η αφομοίωση των νέων μελών στην ΚΝΕ αλλά και η αύξηση των ρυθμών στρατολογίας δεν είναι μόνο θέμα ιδεολογικής δουλειάς, αλλά συμβάλλουν αποφασιστικά και η συμμετοχή σε αγώνες και στην οργάνωσή τους. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι και οι μαθητικοί καθοδηγητές, τα στελέχη της ΚΝΕ έχουν μεγάλη απειρία στην οργάνωση και καθοδήγηση αγώνων, εξαιτίας και της κατάστασης τα τελευταία χρόνια στο μαθητικό και στο φοιτητικό κίνημα. Χρειάζεται βοήθεια και σε απλά ζητήματα που δυσκολεύουν τους μαθητές μας και τους μαθητικούς καθοδηγητές όπως οργάνωση συνελεύσεων, ψηφίσματα, αποφάσεις συμβουλίων κ.λπ. Εχει σημασία σ' αυτήν την προσπάθεια η αξιοποίηση στελεχών της ΚΝΕ με το πέρασμα στην κομματική δουλειά σε τέτοιες χρεώσεις, αξιοποιώντας την όποια πείρα τους.