Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στη Λισαβόνα η Σύνοδος των αρχηγών των κρατών του Νότου της ΕΕ (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρος, Μάλτα), δίνοντας συνέχεια στην προσπάθεια που είχε εγκαινιάσει η πρώτη, στην Αθήνα το Σεπτέμβρη, για συντονισμό στην κατεύθυνση διεκδίκησης αλλαγών στο μείγμα διαχείρισης, προκειμένου να διευκολυνθεί η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στα συγκεκριμένα κράτη που έχουν πληγεί περισσότερο απ' την καπιταλιστική κρίση.

Ενδεικτική της σημασίας που αποδίδουν στο στόχο, που αποτελεί και τη συγκολλητική ουσία τέτοιας φύσεως «συμμαχιών», είναι ότι ήδη ανακοινώθηκαν οι επόμενες δύο σύνοδοι, στη Μαδρίτη τον Απρίλη και μετά στην Κύπρο.

Ο Αλ. Τσίπρας μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου εστίασε στη συνέχιση της πρωτοβουλίας, υπενθυμίζοντας την προσφορά τέτοιων διεργασιών στην αναστήλωση της ΕΕ και στη διαχείριση κρίσιμων για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια ζητημάτων, λέγοντας ότι η ΕΕ «έχει ανάγκη τον Ευρωπαϊκό Νότο, προκειμένου να ενισχύσει την κοινωνική της συνοχή και να ξαναβρεί το κοινωνικό της πρόσωπο, να ενισχύσει τον διεθνή και περιφερειακό της ρόλο...». Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους ομοτράπεζούς του για «τη στήριξη (...) στις προσπάθειες να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος οικονομικής στήριξης μέσα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου...», της ενιαίας δηλαδή στρατηγικής του κεφαλαίου που τσακίζει τους λαούς σε όλες τις χώρες.

Στη Διακήρυξη της Συνόδου, στο μεταξύ, ομολογείται ότι το ενοποιητικό στοιχείο των καπιταλιστικών κρατών που συγκροτούν την άτυπη «συμμαχία του Νότου» είναι «το επείγον της προώθησης των επενδύσεων» στις χώρες τους, που το βλέπουν να περνάει μέσα από την εφαρμογή της ευρωενωσιακής στρατηγικής για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της ενιαίας αγοράς, της ενεργειακής ένωσης, τις εργασίες για την εμβάθυνση της ΟΝΕ και την ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, για τη «διασφάλιση ενός επαρκούς επιπέδου δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων που θα ενισχύσουν την οικονομική ανάκαμψη και τον αντίκτυπο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», προς όφελος βέβαια των δικών τους μονοπωλίων.

Στο πλαίσιο αυτό αξιώνουν μια «δημοσιονομική πολιτική» που «επιτρέπει το σωστό μείγμα πολιτικής για τη διασφάλιση της χρηστής δημοσιονομικής εξυγίανσης, στήριξης των επενδύσεων και ενίσχυσης της οικονομικής ανάκαμψης». Προς το σκοπό αυτό υποστηρίζουν την «επέκταση και ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων» και ειδικά επενδυτικά σχέδια για κράτη που έχουν περισσότερο πληγεί απ' την καπιταλιστική κρίση.

Παράλληλα, χαρακτηρίζουν την ασφάλεια «κορυφαία προτεραιότητα», προτρέποντας την ΕΕ να καταστεί «αξιόπιστος φορέας παροχής ασφάλειας» εντός και εκτός συνόρων, εκφράζοντας τη στήριξή τους στην προσπάθεια της ΕΕ να ενισχύσει την ικανότητα ανάπτυξης επιχειρήσεων εκτός των συνόρων τους, με ιδιαίτερη αναφορά στην Αφρική.

Για τη μετανάστευση επικροτούν την πολιτική της ΕΕ και ζητούν στήριξη των προσπαθειών των κρατών που δέχονται μεταναστευτικές ροές, όπως και πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας.

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, εκφράζεται στήριξη στην εν εξελίξει διαδικασία «για την επανένωση της Κύπρου, χωρίς εγγυήσεις, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και το κεκτημένο της ΕΕ...».