Η συγκεκριμένη οδηγία «πατάει» και έρχεται να αντικαταστήσει την απόφαση - πλαίσιο του Συμβουλίου της ΕΕ του 2002 «για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας», που αναγνωρίζεται σαν ο «ακρογωνιαίος λίθος» της αντιτρομοκρατικής πολιτικής της ΕΕ.

Σε εκείνη την απόφαση, ο ορισμός της τρομοκρατίας είναι σκόπιμα γενικόλογος έτσι που στην τέτοια έννοια να μπορούν, με διασταλτική ερμηνεία, να χωρέσουν ακόμα και μορφές δράσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος και πολύ περισσότερο του κομμουνιστικού κινήματος.

Ανάμεσα στα άλλα, στον ορισμό των τρομοκρατικών πράξεων αναφέρονται οι πράξεις που ο δράστης τους διαπράττει με σκοπό «να εξαναγκάσει αδικαιολόγητα τις δημόσιες αρχές ή ένα διεθνή οργανισμό να εκτελέσουν οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχουν από την εκτέλεσή της», «να αποσταθεροποιήσει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις πολιτικές, συνταγματικές, οικονομικές ή κοινωνικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού», ή που περιλαμβάνει «κατάληψη αεροσκαφών ή πλοίων ή άλλων μέσων μαζικής μεταφοράς ή μεταφοράς εμπορευμάτων», «διαταραχή ή διακοπή του εφοδιασμού ύδατος, ηλεκτρικής ενέργειας», πρόκληση καταστροφών «σε κυβερνητικές ή δημόσιες εγκαταστάσεις, συγκοινωνιακά συστήματα, υποδομή, (...) δημόσιους χώρους ή ιδιωτικές ιδιοκτησίες, που θα μπορούσαν να εκθέσουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές ή να προξενήσουν σημαντικές οικονομικές απώλειες».

Με δυο λόγια και με «διασταλτική ερμηνεία» ακόμα και μια απλή απεργία ή μια συμβολική κατάληψη ενός δημόσιου φορέα μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν «τρομοκρατική ενέργεια», η διαμαρτυρία ενάντια π.χ. στην εμπλοκή μιας χώρας σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο το ίδιο, πόσο μάλλον η αμφισβήτηση της καπιταλιστικής εξουσίας.

Εξάλλου, ο χαρακτήρας αυτός της οδηγίας, όπως και η παραπέρα κλιμάκωση των μέτρων αυταρχισμού προαναγγέλλεται στο σημείο, όπου η οδηγία χαρακτηρίζεται σαν «τμήμα μιας ευρύτερης προσπάθειας η οποία περιλαμβάνει την ενίσχυση των προσπαθειών για την πρόληψη της «ριζοσπαστικοποίησης, της τρομοκρατίας και του βίαιου εξτρεμισμού», εξίσου σκόπιμα θολών εννοιών που η Ευρωένωση εξέλιξε στην πορεία των χρόνων και με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια.

Θυμίζουμε ότι τον περασμένο Ιούλη, η Europol στην ετήσια αναφορά της για την τρομοκρατία υποδείκνυε σαν κίνδυνο για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και την «ακροαριστερή τρομοκρατία», με αναφορές σε «μαρξιστικές - λενινιστικές ομάδες που εμπλέκονται σε καθοδήγηση και προπαγάνδα αλλά όχι βίαιες πράξεις»! Διευκρινίζοντας, μάλιστα, στο παράρτημα της έκθεσης ότι «οι αριστερές τρομοκρατικές ομάδες θέλουν να αντικαταστήσουν όλο το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα ενός κράτους εισάγοντας μια σοσιαλιστική ή κομμουνιστική δομή και μια αταξική κοινωνία. Η ιδεολογία τους είναι συχνά ο μαρξισμός - λενινισμός»! Τσουβαλιάζοντας, δηλαδή, ευθέως την προβοκατόρικη δράση διαφόρων μηχανισμών και ομάδων με την επαναστατική ιδεολογία και δράση, για να ανοίξουν το δρόμο στην ποινικοποίηση της δεύτερης.