Στις 5 το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, Τούρκοι αλεξιπτωτιστές και δυνάμεις καταδρομών κατέλαβαν ενισχυμένες θέσεις στον τουρκοκυπριακό θύλακα Λευκωσίας - Αγύρτας. Ηταν η έναρξη της επιχείρησης που πέρασε στην ιστορία με το όνομα «ΑΤΤΙΛΑΣ 1».

Την ίδια ώρα, στην Αθήνα, σε αλλεπάλληλες συσκέψεις με τους χουντικούς, αξιωματούχοι των ΗΠΑ ξεκαθάριζαν ότι εκείνο που προείχε ήταν να διαφυλαχτεί ανέπαφη η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, πράγμα που σήμαινε πως η Ελλάδα όφειλε να μην αναλάβει στρατιωτική πρωτοβουλία σε βάρος της Τουρκίας.

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο έγινε θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που ύστερα από πιέσεις της Σοβιετικής Ενωσης, αργά το βράδυ της 20ής Ιούλη, κατέληξε ομόφωνα στο γνωστό Ψήφισμα 353. Το ψήφισμα αυτό ζητούσε παύση των εχθροπραξιών και των ξένων στρατιωτικών επεμβάσεων στην Κύπρο, σεβασμό στην ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα, άμεση αποχώρηση από το νησί κάθε ξένου στρατιωτικού δυναμικού που υπήρχε εκεί και έναρξη διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε Ελλάδα, Τουρκία και Βρετανία για αποκατάσταση της ειρήνης και της συνταγματικής κυπριακής κυβέρνησης.

Ομως ο κύβος είχε ριφθεί. Στις 4.30 π.μ. της 14ης Αυγούστου 1974, ξεκίνησε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, που έχει μείνει στην ιστορία με την επωνυμία «ΑΤΤΙΛΑΣ 2».

Λίγους μήνες πριν, στις 3 Απρίλη, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ προειδοποιούσε για μια ακόμη φορά πως «η παραμονή της χουντικής δικτατορίας αποτελεί άμεσο κίνδυνο για τον ελληνικό λαό, απειλή για την Κύπρο, για την ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής». Στις 2 Ιούλη, ο Μακάριος ζήτησε από τον Φ. Γκιζίκη να αποσυρθούν από την Κύπρο οι Ελληνες αξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς, καταγγέλλοντας τις παρεμβάσεις της Χούντας. Στις 15 Ιούλη, οι χουντικοί αξιωματικοί της Εθνοφρουράς και οι ντόπιοι συνεργάτες τους της ΕΟΚΑ Β' ανέτρεψαν με αιματηρό πραξικόπημα τον Μακάριο. Πρόεδρος της Κύπρου γίνεται ο Ν. Σαμψών. Την ίδια μέρα, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταδικάζει το πραξικόπημα, καλώντας τον ελληνικό λαό να σταθεί αγωνιστικά στο πλευρό της Κύπρου.

Στις 19 Ιούλη, ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζ. Σίσκο, μετέβη εσπευσμένα στην Αθήνα για το Κυπριακό. Το απόγευμα έφυγε για την Αγκυρα και την επομένη τμήματα του τουρκικού στρατού εισβάλλουν στις βόρειες ακτές της Κύπρου. Την ίδια μέρα δημοσιεύεται ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου καταγγέλλεται ότι «το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας στην Κύπρο οδήγησε στην επέμβαση των Τούρκων. Και οι δύο ενέργειες είναι πράξεις που αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση του ίδιου σχεδίου του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, του διαμελισμού της Κύπρου και της μετατροπής της σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση».

Στις 22 Ιούλη έγινε ανακωχή. Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις (που ξεκίνησαν στη Γενεύη στις 8 Αυγούστου με τη συμμετοχή Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας) ναυάγησαν. Στις 14 Αυγούστου ακολούθησε νέα τουρκική επίθεση («ΑΤΤΙΛΑΣ 2»), που κατέληξε στην κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους έως και σήμερα.

Από τότε μέχρι σήμερα, παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ του 1977 και 1979, για δίκαιη βιώσιμη λύση, για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, αδέσμευτη, αποστρατιωτικοποιημένη, που αναγνώριζαν το πρόβλημα ως διεθνές λόγω στρατιωτικής εισβολής και κατοχής μέρους των εδαφών της από την Τουρκία, το κυπριακό πρόβλημα παραμένει άλυτο.

Πρόσφατα, ξαναήρθε στην επιφάνεια η προτροπή για γοργή λύση του Κυπριακού. Είχε προηγηθεί βεβαίως η συμφωνία της Κύπρου με το Ισραήλ για την κυπριακή ΑΟΖ και το ξεκίνημα για άντληση υδρογονανθράκων.

Σε ανακοίνωσή του (14/07/17) με αφορμή τη γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ ανάμεσα σε άλλα σημείωσε: «Αποτελεί πολύ επικίνδυνη εξέλιξη το γεγονός ότι στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου έχουν πλεύσει στρατιωτικές δυνάμεις απ' όλο σχεδόν τον κόσμο. Γαλλικές φρεγάτες αποσπάστηκαν από το Λίβανο και μετέβησαν στην περιοχή για την "προστασία" της γεώτρησης. Επίσης ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο, μια κορβέτα του Ισραήλ και το κανονιοφόρο "Νικηφόρος". Φρεγάτες και υποβρύχια στέλνει και η Τουρκία, ενώ διακριτή κάνει την παρουσία της στην περιοχή και η Ρωσία.

Κανόνια έξι χωρών για μία γεώτρηση, τα αποτελέσματα της οποίας, επιτυχή ή ανεπιτυχή, θα ανακοινωθούν το Σεπτέμβρη και τα όποια κέρδη θα μπουν στις τσέπες των ενεργειακών κολοσσών.

Κανείς να μην πιστέψει τα απαράδεκτα και προκλητικά που λέγονται ότι "το διεθνές κύρος των εταιρειών", καθώς και η "πολύπλευρη παρουσία πολεμικών πλοίων", αποτελούν εγγύηση για την προστασία της Κύπρου και της αξιοποίησης των κοιτασμάτων της απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα.

Τι άλλη απόδειξη χρειάζεται για το ότι το μονοπωλιακό κεφάλαιο και οι στρατοί των ιμπεριαλιστικών κρατών πάνε χέρι - χέρι; Για το ότι ο φυσικός πλούτος μιας χώρας μετατρέπεται από δυνητική ευλογία για δουλειές, πρόοδο και λαϊκή ευημερία, σε κατάρα, μέχρι και σε ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη;».