ΟΣΛΟ.--

Εκλογές έγιναν χτες στη Νορβηγία (τα πρώτα αποτελέσματα αναμένονταν τις πρώτες πρωινές ώρες) με τα βασικά θέματα που απασχολούν τους μονοπωλιακούς ομίλους να είναι η ώθηση της καπιταλιστικής οικονομίας, η ενίσχυση της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου - που αντιπροσωπεύει σχεδόν το μισό των εξαγωγικών εσόδων της χώρας - αλλά και η μετάβαση σε εναλλακτικές μορφές Ενέργειας, ένα νέο πεδίο μεγάλης κερδοφορίας που ανοίγεται για τις επόμενες δεκαετίες. Παράλληλα, σε ένα από τα πλουσιότερα σε πόρους και πιο αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη διευρύνονται οι κοινωνικές ανισότητες, η μερική και ελαστική απασχόληση.

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αναμενόταν ένα «εκλογικό θρίλερ» για την πλειοψηφία στις 169 έδρες του Κοινοβουλίου με τη μάχη να κρίνεται ακόμη και στη μία έδρα. Στις εκλογές του 2013 προέκυψε μια «κεντροδεξιά» κυβέρνηση μειοψηφίας αποτελούμενη από το Συντηρητικό Κόμμα (σ.σ. Hoyre που σημαίνει «Δεξιά») της απερχόμενης πρωθυπουργού, Ερνα Σόλμπεργκ, και το εθνικιστικό - ρατσιστικό Κόμμα Προόδου (FrP), με τη στήριξη των Χριστιανοδημοκρατών (KrF) και του Φιλελεύθερου Κόμματος (Venstre).

Βασικός τους αντίπαλος είναι το Εργατικό Κόμμα (Αp), με επικεφαλής τον Γιόνας Γκαρ Στέρε, που θα αναζητήσει συμμάχους για έναν κυβερνητικό συνασπισμό στο Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα (SV), στο Κεντρώο Κόμμα (Sp), ενώ οι Πράσινοι (MDG) δεν έχουν ξεκαθαρίσει τη μετεκλογική στάση τους. Στο μεταξύ, είσοδο στη Βουλή διεκδικεί σε αυτές τις εκλογές και το οπορτουνιστικό Κόκκινο Κόμμα - RED (R), ένα κόμμα που αθωώνει το καπιταλιστικό σύστημα, αναφέρεται σε φτιασιδώματα και καλλιεργεί αυταπάτες για ριζικές φιλολαϊκές αλλαγές μέσα από τη Βουλή. Το ΚΚ Νορβηγίας κατεβάζει δικά του ψηφοδέλτια, καλώντας σε μια αντικαπιταλιστική πορεία.

Πάντως, Συντηρητικοί και Εργατικοί - όπως και τα μικρότερα αστικά κόμματα - ταυτίζονται σε πολλά ζητήματα, αφού έχουν κοινό στρατηγικό στόχο, δηλαδή την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων και την προώθηση επενδύσεων: Φοροελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις, ένταση της εξορυκτικής δραστηριότητας πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Αρκτική, ευνοϊκό επιχειρηματικό περιβάλλον και κίνητρα για εναλλακτικές μορφές Ενέργειας, προετοιμάζοντας το έδαφος για την εποχή μετά το πετρέλαιο, περιορισμός των δημόσιων δαπανών και του δημόσιου τομέα, διεύρυνση της φορολογικής βάσης, παράταση του εργάσιμου βίου, «σφιχτή» μεταναστευτική πολιτική ανάλογα και με τις ανάγκες της αγοράς για εργατικό δυναμικό κ.ά.