Η προσπάθεια στράτευσης του λαού στους στόχους του κεφαλαίου χαρακτήρισε την ομιλία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκη, στις χτεσινές εργασίες του «4ου Περιφερειακού Συνεδρίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση», που πραγματοποιείται στη Λάρισα και ολοκληρώνεται σήμερα, με την ομιλία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Από την ομιλία του, για μια ακόμα φορά επιβεβαιώθηκε ότι η «επόμενη μέρα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα θα έχει μεγάλους χαμένους τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου.

Δίνοντας το στίγμα της «μεταμνημονιακής εποχής», ο Γ. Δραγασάκης «δεσμεύτηκε» ότι αυτή δεν αφορά το λαό, αφού όπως είπε διαφυλάσσεται η «δημοσιονομική σταθερότητα για να αποφύγουμε πισωγυρίσματα...».

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, μιλώντας για την «παραγωγική ανασυγκρότηση» και επιβεβαιώνοντας ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη προϋποθέτει μεταξύ άλλων και το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, υπέδειξε σαν πρόβλημα για τη Θεσσαλία τον μικρό κλήρο. Και για να αντιμετωπιστεί αυτό το «πρόβλημα» έκανε λόγο για «κίνητρα κοινής επιχειρηματικής δράσης», ενώ υποστήριξε την «καθετοποίηση της παραγωγής με τη δημιουργία μεταποιητικών μονάδων», κάτι που προφανώς αφορά τους μεγαλοαγρότες και τους βιομηχάνους, ενώ δήλωσε πως η κυβέρνηση εργάζεται για το σχεδιασμό των χρηματοδοτικών εργαλείων και κινήτρων, δηλαδή για παροχή «ζεστού» χρήματος προς το μεγάλο κεφάλαιο. Στο ίδιο κλίμα, άλλωστε, ήταν και η παρέμβαση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Β. Αποστόλου, που μίλησε για στήριξη επενδύσεων στην αγροτική οικονομία, ενώ ισχυρίστηκε ότι λύθηκαν προβλήματα όπως οι επιστροφές φόρων, κάτι που βέβαια δεν ισχύει για τους μικρομεσαίους αγρότες, αφού οι «επιστροφές» κρατήθηκαν από το κράτος για διάφορους λόγους (ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ.).

Σε ό,τι αφορά τον Τουρισμό, ο Γ. Δραγασάκης μίλησε για τη σύνδεσή του με τον πρωτογενή τομέα, ώστε να ενισχύεται η αγροτική και μεταποιητική παραγωγή. Ενώ, μιλώντας για τους συνεταιρισμούς, έκανε λόγο για επεξεργασία νέου θεσμικού πλαισίου «που επιτρέπει τόσο την αναβίωση των παραδοσιακών συνεταιρισμών σε νέες βάσεις, όσο και την εμφάνιση νέων μορφών κοινωνικής οικονομίας και κοινωνικής επιχειρηματικότητας».

Σχετικά με τους φυσικούς πόρους και ειδικότερα τη λειψυδρία, ο Γ. Δραγασάκης έκανε λόγο για την αναζήτηση «τελικής λύσης» του προβλήματος, ενώ υποστήριξε σαν αναγκαίο να «επιτευχθεί αύξηση της παραγωγικότητας με ταυτόχρονη μείωση της χρήσης πόρων, κυρίως του νερού και των χημικών φαρμάκων και λιπασμάτων». Κι αυτό, την ίδια στιγμή που με απόφαση της κυβέρνησης, στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ, μπήκε ταφόπλακα στην εκτροπή του Αχελώου, ενός σημαντικού έργου που θα μπορούσε να δώσει επαρκές νερό και «ανάσα» για τις ανάγκες της μικρομεσαίας αγροτιάς της περιοχής, για να παραμείνει στα χωράφια της.

Ο Γ. Δραγασάκης, αναφερόμενος συνολικά στις στοχεύσεις των «αναπτυξιακών συνεδρίων», δεν έκρυψε ότι ανάμεσα σε αυτές είναι και η χειραγώγηση των εργαζομένων, ώστε να μπουν κάτω από τους στόχους του κεφαλαίου για την ανάπτυξη της κερδοφορίας του. Οπως είπε, «η συμμετοχή της κοινωνίας» στο αναπτυξιακό μοντέλο «περνάει μέσα και από την ενίσχυση της συμμετοχής των εργαζομένων στις παραγωγικές και άλλες διαδικασίες των επιχειρήσεων (...) Μια ακόμη απαίτηση λοιπόν, η πιο κρίσιμη αλλά και η πιο δύσκολη, είναι η ενεργή συμμέτοχη των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών στο αναπτυξιακό γίγνεσθαι...».