Η ΚΕ του ΚΚΕ, στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων του Κόμματος, τιμώντας τον μεγάλο κομμουνιστή ζωγράφο - χαράκτη Γιώργη Βαρλάμο (1922 - 2013) οργανώνει από τις 15 Δεκέμβρη 2017 έως τις 11 Μάρτη 2018 έκθεση στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (Βασιλίσσης Σοφίας 11, κοντά στο μετρό «Ευαγγελισμός»), με θέμα «Τ' αγριολούλουδα του Βαρλάμου». Ο Γ. Βαρλάμος κληροδότησε με χειρόγραφη δημόσια διαθήκη στο ΚΚΕ, μέλος του οποίου ήταν σχεδόν 70 χρόνια, το εργαστήριό του και το έργο του. Οπως έγραψε: «Ετσι θεωρώ ότι ολοκληρώνω κι εγώ την προσφορά μου στο μεγάλο και δίκαιο αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού από τα δεσμά της ταξικής σκλαβιάς, αγώνα που με διήγειρε και με συνεπήρε από τα νεανικά μου χρόνια και εξακολουθεί να φλογίζει την καρδιά μου μέχρι και σήμερα».

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 15 Δεκέμβρη, στις 19.00, όπου η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό. Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, την έκθεση θα ανοίξει η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού.

Κορμός της έκθεσης θα είναι τα αγριολούλουδα, που τόσο αγάπησε ο Γ. Βαρλάμος και τα προσέφερε με την τέχνη του στο κοινό. Πρόκειται για σχέδια (μελέτες), ακρυλικά σε καμβά, ακουαρέλες και χαρακτικά. Θα παρουσιαστούν επίσης μερικά σχέδια του καλλιτέχνη από την περίοδο της Δικτατορίας, καθώς και κάποια έργα του με θέμα τα Μετέωρα. Οι επισκέπτες ακόμα θα μπορούν να δουν σε προθήκες τα εργαλεία του, μήτρες ξυλογραφίας, μελέτες και σημειώσεις του.

Είναι χαρακτηριστικά όσα είπε ο Γ. Βαρλάμος για τα αγριολούλουδα και περιέχονται στον πρόλογο από το λεύκωμα «Τ' αγριολούλουδα του Βαρλάμου», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» και παραθέτουμε παρακάτω.

«"...Η παρουσία των λουλουδιών ήταν μια συμπαράσταση, ένα μέρος από τη συμπαράσταση που έλαβα σ' αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να τα καταγράψω στον κατάλογο των φίλων μου...". (Νικηφόρος Βρεττάκος)

Αυτά έλεγε ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος το 1988, όταν "τύχη αγαθή" μας έσμιξε σ' ένα κοινό έργο, τη Φιλοσοφία των λουλουδιών (ποιήματα και ζωγραφιές).

Αρκετά χρόνια πριν "βασάνιζα" τ' αγριολούλουδα, επειδή είχα ανάγκη από ένα θέμα για να ασκούμαι στη ζωγραφική. Θα 'λεγα πως τα λουλούδια στάθηκαν τα πρώτα μου μοντέλα και τα ευγνωμονώ για την αρμονική τους συνεργασία. Σ' αυτά χρωστάω ένα σημαντικό μέρος των γνώσεών μου στην τεχνική της ζωγραφικής και όχι μόνο της ζωγραφικής.

Και πάλι η "τύχη η αγαθή" εξακολούθησε να με συντροφεύει, γιατί η δουλειά μου βρήκε μεγάλη ανταπόκριση στον κόσμο και μου χάρισε σημαντικότατη φήμη. Τότε, ένας πολύ εκλεκτός φίλος, ο Νίκος Αλεξίου, που 'γραφε για εικαστικά θέματα στο "Ριζοσπάστη", βάφτισε τα έργα μου "Τα λουλούδια του Βαρλάμου". Κατά την άποψή του, με τον τρόπο που ήταν ζωγραφισμένα είχαν μια ιδιαιτερότητα... Ως φόρο τιμής, του καταθέτω ένα από αυτά, να τον συντροφεύει εκεί που βρίσκεται, στην οριστική του κατοικία...

Η ιδιαιτερότητα, όμως, που 'βλεπε ο Αλεξίου, με προβλημάτισε, καθώς και η προτίμηση και οι έπαινοι πολλών ανθρώπων, "υποψιασμένων" από την Τέχνη, και άλλων τελείως ανυποψίαστων, και μ' έκανε να μπω ξανά στο κλίμα των καιρών που μελετούσα στα μεγάλα μουσεία και τις σημαντικότατες εκθέσεις της Ευρώπης. Εκεί, για να δω όσο γινόταν περισσότερα έργα, δε στεκόμουν στο καθένα χωριστά και με βήμα αργό περνούσα από μπροστά τους, καμιά φορά, όμως, καθηλωνόμουν μπροστά σε κάποιο... Ηταν η ιδιαιτερότητα; Ηταν η έλξη και ο θαυμασμός που εκπέμπει το έργο τέχνης; Πάντως, σε κάθε τέτοια περίπτωση υπήρχε συνηθέστατα η υπογραφή κάποιου σημαντικού καλλιτέχνη.

Το καλό έργο αναμφισβήτητα είναι η μόνιμη επιδίωξή μου. Ομως, αναρωτιέμαι ποιο θα 'ταν προτιμότερο: Το να κάνει κανείς το καλό έργο ή να καλλιεργεί τη δυνατότητα να διαβάζει το έργο τέχνης, οποιασδήποτε τέχνης; Ας μην ξεχνάμε πως η Γη είναι γεμάτη από πολιτισμούς αδιάβαστους ακόμη, δώρα της τύχης "της αγαθής", αυτής που μας έδωσε τις αισθήσεις και τα αισθήματα, για να νιώθουμε και να καλλιεργούμε το καλόν κ' αγαθόν...

Το καλόν κ' αγαθόν σήμερα είναι ο μόνος τρόπος αντίστασης του ανθρώπου, σε μια εποχή που ο άνθρωπος έχει πάψει να 'ναι άνθρωπος..., ο πολιτισμός συγχέεται με τη βαρβαρότητα και η ανθρώπινη ζωή λογαριάζεται μόνο σαν φτηνό μεροκάματο...».