Στη βάση των οδηγιών της βαθιά αντεργατικής «Λευκής Βίβλου», στην οποία με έμφαση διατυπώθηκε η κατεύθυνση της «διά βίου μάθησης», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε χτες την πρόθεσή της να συνδέσει στενότερα το εκπαιδευτικό σύστημα με την επαγγελματική κατάρτιση και ταυτόχρονα να θέσει τις «εκάστοτε ανάγκες της αγοράς» ως βασικό κριτήριο για το είδος της παρεχόμενης, δημόσιας και μη, εκπαίδευσης!

Μετά από σύσκεψη που έγινε στο Μέγαρο Μαξίμου, μεταξύ του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, των συμβούλων του και των ηγεσιών των υπουργείων Εργασίας και Παιδείας, ανακοινώθηκε το κυβερνητικό σχέδιο για τη δημιουργία ενός «Ενιαίου Εθνικού Συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης», στο οποίο θα εντάσσονται όλοι οι δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα.

Αυτή η πρόταση της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες που ανακοινώθηκαν χτες «υποθηκεύουν» πλήρως τη δημόσια παιδεία και την επαγγελματική εκπαίδευση στις επιλογές του κεφαλαίου, οι εκπρόσωποι του οποίου θα έχουν καθοριστικό ρόλο στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης συνολικά. Οι «ανάγκες της αγοράς» θα είναι το βασικό κριτήριο για τα προγράμματα σπουδών, το περιεχόμενο, τον αριθμό των εκπαιδευομένων.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, προτείνεται ακόμη: η δημιουργία ενός «Εθνικού Συμβουλίου Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης», στο οποίο θα συμμετέχουν οι «κοινωνικοί εταίροι». Η εφαρμογή ενός «εθνικού ενιαίου και επαρκούς συστήματος για τη διερεύνηση και πρόβλεψη των αναγκών σε επαγγέλματα και ο έγκαιρος σχεδιασμός των προγραμμάτων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, ώστε να υπάρχει ανταπόκριση στις διαπιστούμενες ανάγκες». Ενα σύστημα πιστοποίησης των προσόντων εργαζομένων και ανέργων.

Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι σχετικά πρόσφατα ο Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων αξίωσε έλεγχο στα προγράμματα σπουδών, το περιεχόμενο, τις ειδικότητες, το εκπαιδευτικό προσωπικό, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, απαιτώντας παράλληλα τη διδασκαλία της «επιχειρηματικότητας» και άλλων... δεξιοτήτων.

Η εφιαλτική απαίτηση των βιομηχάνων βρίσκει ανταπόκριση από την κυβέρνηση, η οποία υλοποιεί ταυτόχρονα τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η συγκεκριμένη δέσμη προτάσεων είναι άρρηκτα δεμένη με τις αντεργατικές αλλαγές που προωθούνται στον ΟΑΕΔ και με τις «νέες» εργασιακές σχέσεις, την «απασχολησιμότητα», τη μερική απασχόληση, την «ελαστικοποίηση».

Η ίδια η έννοια της «διά βίου μάθησης» εμπεριέχει τον εξαναγκασμό των εργαζομένων στη συχνή αλλαγή επαγγελμάτων στη διάρκεια του εργάσιμου βίου. Και η έννοια αυτή διδάσκεται ήδη στα σχολεία ως «πραγματικότητα» και όχι σαν μια ακραία πολιτική κατεύθυνση για την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.