Την ανάγκη να κλείσει το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ στο όνομα της εξυπηρέτησης των «εθνικών» συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων επισήμανε ο πρωθυπουργός σε δήλωσή του μετά τις συναντήσεις που είχε το Σάββατο με τους πολιτικούς αρχηγούς.

Περιγράφοντας το ότι είναι οι σχεδιασμοί της εγχώριας αστικής τάξης που υπαγορεύουν την εμπλοκή στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, αλλά και επιχειρώντας να υποβαθμίσει τις ανάλογες «πιέσεις», ο Αλ. Τσίπρας σημείωσε ότι «είναι ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και δική μου προσωπικά - ειδικά στη φάση της μετάβασης στη μεταμνημονιακή εποχή - να κλείσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα μέτωπα και να οικοδομήσουμε μια νέα δυναμική φυσιογνωμία, διαδραματίζοντας τον ηγετικό ρόλο που μας αναλογεί στα Βαλκάνια».

Στο ίδιο πνεύμα πρόσθεσε πως «η επίλυση των διαφορών μας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν αποτελεί υποχρέωσή μας έναντι τρίτων, αλλά έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων εθνικών μας συμφερόντων και βεβαίως με τη σταθερότητα στα Βαλκάνια. Δεν αποτελεί δηλαδή ένα θέμα που προσφέρεται για εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση. Διότι πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι η μη επίλυσή του και η απώλεια της ευκαιρίας για λύση, θα αποβεί τελικά σε βάρος τόσο της Ελλάδας όσο και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή».

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις συνομιλίες με την Αλβανία, δηλώνοντας ότι έχει «ανοίξει ο δρόμος για την πλήρη ομαλοποίηση και αναβάθμιση των διμερών σχέσεων ανάμεσα στις χώρες μας» και ότι «είμαστε έτοιμοι για μια στρατηγική συμφωνία Ελλάδας - Αλβανίας που θα επιλύει τις κρίσιμες διαφορές και θα οδηγεί στην προώθηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της γειτονικής μας χώρας».

Για την ΠΓΔΜ δήλωσε ότι η πολιτική της ηγεσία «επιδεικνύει βούληση να διαπραγματευτούμε και να βρούμε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση» και ότι «έχει ανασκευάσει και αποσύρει σε κάποιο βαθμό την αλυτρωτική ρητορεία των προηγούμενων κυβερνήσεων». Πρόσθεσε ωστόσο - αφήνοντας ανοιχτό το παράθυρο της παράκαμψης των απαραίτητων αλλαγών στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ - πως αυτές οι κινήσεις «δεν σημαίνουν βεβαίως ότι το πρόβλημα του αλυτρωτισμού έχει επιλυθεί, καθώς η πολιτική βούληση των γειτόνων μας πρέπει να πάρει και τη μορφή σαφών και συγκεκριμένων δεσμεύσεων στο πλαίσιο των συνομιλιών που διεξάγονται τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και στο πλαίσιο της διαμεσολάβησης του ΟΗΕ».

Παρά ταύτα επανέλαβε τη «βούληση και αποφασιστικότητα» της κυβέρνησης για επίλυση του ζητήματος, με μια λύση «σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό, που θα ισχύει έναντι όλων», ενώ προς ενίσχυση του «επείγοντος» επικαλέστηκε την πλειονότητα των χωρών του ΟΗΕ που έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα με το συνταγματικό της όνομα, αλλά και την προσωρινή ονομασία που η Ελλάδα αναγνωρίζει από το 1995, όπου περιλαμβάνεται ο όρος Μακεδονία, «αλλά χωρίς κανέναν προσδιορισμό που να αποτρέπει το ενδεχόμενο να εγερθούν στο μέλλον διεκδικήσεις έναντι του εδάφους ή της Ιστορίας μας».