Πρώτον, στην πλειοψηφία τους συγκαλύπτουν τις πραγματικές αιτίες της γυναικείας ανισοτιμίας, που αναπαράγεται στο πλαίσιο του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Παρουσιάζουν επίσης την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις ως σύμμαχο τάχα των γυναικών για «ισότητα», ενώ πρωτοστατούν στο χτύπημα των εργασιακών - κοινωνικών δικαιωμάτων των γυναικών και στο βάθεμα της ανισοτιμίας. Δεύτερον, αποθεώνουν την «ισότητα» αντρών - γυναικών, πίσω από την οποία κρύβεται η προσπάθεια αφαίρεσης ακόμα και αυτών των ελάχιστων θετικών διακρίσεων που παραχώρησε στις γυναίκες ο καπιταλισμός. Τρίτον, προβάλλουν ως διέξοδο για τις γυναίκες τα διάφορα νεο-φεμινιστικά «κινήματα», κρύβοντας ότι μόνο η μαζική συμμετοχή των εργαζόμενων γυναικών, των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτισσών στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και η πάλη σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες μπορεί να δώσει πραγματικές απαντήσεις στα σημερινά προβλήματα και τις ανησυχίες τους, να ανοίξει το δρόμο για κατάργηση της ανισοτιμίας, μέσα από την οριστική κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης.