Το «μανδύα» του υπερασπιστή των αγώνων του γυναικείου κινήματος φόρεσε χτες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παρουσιάζοντας ως «απόδοση τιμής» στην Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας ότι επιλέχτηκε η χτεσινή μέρα, 8η Μάρτη, για να ξεκινήσει η συζήτηση του νομοσχεδίου για την «Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας» στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής.

Την έναρξη της συζήτησης κήρυξε μάλιστα ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, για να πει ότι επειδή η κυβέρνησή του μοιράζεται το ίδιο όραμα «της ισότητας των δύο φύλων» με όλες τις γυναίκες, φέρνει προς ψήφιση την κύρωση της Σύμβασης, ενώ δεν έλειψαν και τα κροκοδείλια δάκρυα γιατί οι «σύγχρονες κοινωνίες» «απέχουν πολύ από την πλήρη ισότητα των δύο φύλων».

Και ενώ η κυβέρνησή του γενικεύει τη δουλειά - λάστιχο, διατηρεί και επεκτείνει όλα τα μέτρα τσακίσματος των εργατικών δικαιωμάτων, ισχυρίστηκε ότι «πρωταρχικής σημασίας ζήτημα» είναι «το δικαίωμα σε μια σταθερή, μόνιμη και αξιοπρεπή εργασία».

Βέβαια, ο πρωθυπουργός παρέλειψε να αναφερθεί στα υπόλοιπα κεφάλαια του νομοσχεδίου, που περιέχουν διατάξεις του υπουργείου Δικαιοσύνης σχετικά με την «εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης επί χρηματικών ποινών». Με το νομοσχέδιο ενισχύονται τα κατασταλτικά μέτρα σε βάρος των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων, αντρών και γυναικών. Ενδεικτικά, το τρίτο μέρος αφορά στη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του αντιδραστικού θεσμού της Ευρωπαϊκής Μονάδας Δικαστικής Συνεργασίας, σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχει πρόσβαση ακόμα και στα αρχεία συλληφθέντων στα κράτη που είναι μέλη του, όπως και η Ελλαδα, ακόμα και σε DNA.

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ Μανώλης Συντυχάκης, δίνοντας την κατάλληλη απάντηση, επισήμανε ότι ο πρωθυπουργός αν και ...τιμητής των εργασιακών δικαιωμάτων των γυναικών, «ξέχασε» να πει ότι «η συμμετοχή των γυναικών στις καθημερινές μάχες για τα σύγχρονα δικαιώματά τους αντιμετωπίζεται με το μαστίγιο των εργοδοτικών εκβιασμών, της κρατικής καταστολής και των αντεργατικών δικαστικών αποφάσεων». Εφερε ως παραδείγματα τις εργάτριες στις επιχείρησης «Σαβοϊδάκης», «Καρυπίδης» και «Selecta», που έχουν δοκιμάσει την εργοδοτική αυθαιρεσία και την κρατική καταστολή.

Οπως τόνισε, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα «προσπαθούν να διαγράψουν από τη συνείδηση των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών αυτό το ταξικό αποτύπωμα της 8ης του Μάρτη, χρησιμοποιώντας το καρότο της χειραγώγησης». Υπενθύμισε μάλιστα την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, «που ανοίγει το δρόμο για την απόλυση γυναικών λόγων εγκυμοσύνης».

Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο, σημείωσε ότι η βία κατά των γυναικών συνδέεται με τις «αντιδραστικές αλλαγές στην οικονομία, στην κοινωνία», οι οποίες «εκφράζονται και στις διαπροσωπικές, στις οικογενειακές σχέσεις». Εξάλλου, τόνισε ότι βία για τη γυναίκα είναι τόσο η άγρια εκμετάλλευση, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης κ.λπ., όσο και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, απόρροια των οποίων εκτός των άλλων είναι και η προσφυγιά, από την οποία τροφοδοτούνται και τα κυκλώματα «trafficking».

Πρόσθεσε ότι «στο κείμενο της Σύμβασης παρουσιάζονται ορισμένες μορφές βίας ως η κύρια αιτία για την ανισότιμη θέση της γυναίκας, παρουσιάζεται το αποτέλεσμα ως αιτία των πολλαπλών διακρίσεων».

«Παλεύουμε - σημείωσε - και διεκδικούμε να δημιουργηθούν κρατικές, κοινωνικές υπηρεσίες για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και τη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών, στελεχωμένες με ειδικευμένο προσωπικό, με μόνιμη και σταθερή δουλειά και όχι μέσω ΜΚΟ».

Κάλεσε τις γυναίκες να συμβάλουν με τη συμμετοχή τους στην άνοδο του ταξικά προσανατολισμένου συνδικαλιστικού κινήματος και του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, για την αναζωογόνηση συνολικά της εργατικής - λαϊκής πάλης «για τη νέα κοινωνία, τη σοσιαλιστική κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».