Στο φαινόμενο των δασικών πυρκαγιών αναφέρθηκε ο Διονύσης Βορίσης, αντιστράτηγος Πυροσβεστικού Σώματος ε.α., δασολόγος, διδάκτωρ του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και τέως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Αποστράτων Πυροσβεστικού Σώματος: «Η ύπαρξη ενός αποτελεσματικού, ενιαίου μηχανισμού για την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών είναι μια προϋπόθεση για την αντιμετώπισή τους. Η οικολογική διαδοχή μετά από μία πυρκαγιά αν αφεθεί ελεύθερη να λειτουργήσει θα μας οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, και πάλι σε ένα δάσος. Πρέπει να εξαλείψουμε τις συνθήκες εκμετάλλευσης των δασικών πυρκαγιών για την αλλαγή της χρήσης της γης (οικοπεδοποίηση, εκχέρσωση κ.λπ.) (...) Υποστήριξη των τοπικών κοινοτήτων για τον αποτελεσματικό διαχωρισμό των χρήσεων γης, υποστήριξη και ενίσχυση των πολιτικών για τη μείωση της καύσιμης δασικής ύλης, ενίσχυση της πρόληψης μέσω της εκπαίδευσης και των ελεγχόμενων δασοτεχνικών επεμβάσεων, ενιαία δομή στο Πυροσβεστικό Σώμα με κατάργηση των θεσμών του εποχικού - πενταετών, κατάργηση της ιδιωτικοποίησης της δασοπυρόσβεσης, εκπαίδευση του πληθυσμού, από την προσχολική ηλικία, για το πώς θα πρέπει να δράσει και να συμπεριφερθεί σωστά σε μια δασική ή αγροτική πυρκαγιά ώστε να περιορίσουμε τις ανθρώπινες απώλειες».

Μιλώντας για την οργάνωση της «Πυροπροστασίας σε αστικό περιβάλλον», ο Αχιλλέας Αρκαλάκης, επιπυραγός μηχανολόγος - μηχανικός αεροναυπηγός, υποδιοικητής του 1ου Πυροσβεστικού Σταθμού Θεσσαλονίκης, τόνισε ανάμεσα σε άλλα την ανάγκη «όλα τα κτίρια, ανεξαρτήτως της χρήσης τους, να πληρούν τα μέτρα πυροπροστασίας που επιβάλλονται κατά περίπτωση από τον "Κανονισμό πυροπροστασίας" για τα νέα κτίρια (κτίρια κατασκευασμένα μετά τις 17-02-1989), τις πυροσβεστικές διατάξεις για τα υφιστάμενα κτίρια (κτίρια κατασκευασμένα μέχρι τις 17-02-1989) καθώς και το ειδικό νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει τα μέτρα και μέσα πυροπροστασίας σε βιομηχανίες, διυλιστήρια, πρατήρια υγρών και αέριων καυσίμων, σήραγγες οδικού δικτύου και άλλες ειδικές χρήσεις που λόγω της επικινδυνότητας και της ιδιαιτερότητάς τους απαιτούν ειδικές διατάξεις».

«Τα εργασιακά και άλλα προβλήματα των πυροσβεστών αλλά και αυτά που οφείλονται στις μεγάλες ελλείψεις (προσωπικό, εξοπλισμός, οχήματα, μέσα ατομικής προστασίας) και μας εμποδίζουν να κάνουμε με αποτελεσματικότητα και με ασφάλεια τη δουλειά μας, είναι αποτέλεσμα των μεγάλων μειώσεων και των περικοπών στη χρηματοδότηση του Πυροσβεστικού Σώματος από όλες τις κυβερνήσεις». Αυτό υπογράμμισε, ανάμεσα στα άλλα, στην τοποθέτησή του ο Δημήτρης Βλάχος, αρχιπυροσβέστης, μέλος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος. Και πρόσθεσε: «Από το 2010 μέχρι σήμερα, οι κυβερνήσεις στερούν από το Πυροσβεστικό Σώμα 120 εκατομμύρια ευρώ κατά μέσο όρο κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να καλύψει ούτε τις στοιχειώδεις, τρέχουσες και βασικές ανάγκες του. Για το 2018 το ποσό που διατέθηκε είναι στα 397 εκατομμύρια ευρώ, γεγονός που δείχνει ότι και φέτος οι μεγάλες ελλείψεις και τα προβλήματα διατηρούνται στο έπακρο, αφού συνεχίζεται η υποχρηματοδότηση και από τη σημερινή κυβέρνηση. Εξαιτίας των μεγάλων ελλείψεων δεν έχουν κατοχυρωθεί ούτε τα βασικά μέτρα προστασίας στη δουλειά μας, με κυριότερο το ωράριο, το οποίο εργαζόμαστε ιδιαίτερα στις δασικές πυρκαγιές, που σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνά τις 40 και 50 ώρες συνεχούς εργασίας».

Παρέμβαση για το θέμα της δασοπροστασίας έκανε ο Ηλίας Σταμέλος, δήμαρχος Καισαριανής. «Η ακύρωση του Προεδρικού Διατάγματος για την προστασία του Υμηττού αφήνει τον Υμηττό έρμαιο στις ορέξεις του κεφαλαίου. Υπήρχαν δημοτικές αρχές που πρωτοστάτησαν να εκπέσει το Προεδρικό Διάταγμα (Ηλιούπολη) και επεδίωξαν να χωροθετήσουν εντός της Β' ζώνης Υμηττού. (δήμος Βύρωνα, τοπικές μονάδες συγκέντρωσης και διαλογής απορριμμάτων)». Και πρόσθεσε: «Πέρα από τους γενικούς στόχους διεκδίκησης ειδικότερα για τον Υμηττό, παλεύουμε να μετατραπεί σε κρατική περιουσία η ιδιοκτησία που υπάρχει στον Υμηττό, Φιλοδασική κ.λπ., να είμαστε σε ετοιμότητα για την επέκταση των ιδιωτικών οδικών δικτύων στον Υμηττό και τη χάραξη νέων αυτοκινητόδρομων που θα καταστρέψουν το ενιαίο του οικοσυστήματος και θα μειώσουν τη δασοκάλυψη, να καλυφτούν τα κενά σε προσωπικό όλων των συναρμόδιων φορέων που εμπλέκονται στη δασοπροστασία με μόνιμη και σταθερή εργασία όλων των βαθμίδων, επιστημονικό, εργατοτεχνικό, πυροσβεστικό κ.λπ., να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα κονδύλια για έργα που είναι αναγκαία από τις μελέτες αντιπυρικής προστασίας».

Στην παρέμβασή του ο Κώστας Μπέσσης, πρώην πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων και πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, τόνισε ότι έχουν περάσει 20 χρόνια από το 1998 όταν ανατέθηκε η δασοπυρόσβεση στο Πυροσβεστικό Σώμα. Οπως είπε, σύμφωνα με τα αποτελέσματα, καταδείχτηκε ότι η ανάθεση αυτή δεν ήταν επιτυχημένη και υπογράμμισε ακόμη ότι το κόστος της δασοπυρόσβεσης ένα χρόνο μετά, το 1999, δεκαπλασιάστηκε. Τα χρήματα αυτά δόθηκαν στην ενοικίαση αεροπλάνων και ελικοπτέρων από ξένες εταιρείες μετατρέποντας τη δασοπυρόσβεση από επίγεια σε αεροπυρόσβεση. Ανέφερε μάλιστα ότι από το 1993 υπήρχε ιδιωτική εταιρεία, εκπρόσωποι της οποίας πήγαιναν από γραφείο σε γραφείο θέλοντας να πάρει τον έλεγχο της δασοπυρόσβεσης με την εποπτεία της Δασικής Υπηρεσίας. Παράλληλα, ο Κ. Μπέσσης καταφέρθηκε ενάντια στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς που συμβάλλουν στην καταπάτηση του δασικού πλούτου της χώρας.

Απάντηση για το εάν είναι ετοιμοπόλεμο το Πυροσβεστικό Σώμα για την αντιμετώπιση της φετινής αντιπυρικής περιόδου επιχείρησε να δώσει ο Κώστας Γιαννάκος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Αποστράτων Πυροσβεστικού Σώματος. Από αυτά που επισήμανε προκύπτει ότι δεν είναι. Ανάμεσα στα στοιχεία που ανέφερε είναι πως με το δυσοίωνο φαινόμενο οι φετινές δασικές πυρκαγιές να έχουν ξεκινήσει ήδη από το Μάρτη και με την προϊστορία των μεγάλων περσινών καμένων δασικών εκτάσεων, το υποστελεχωμένο και τριχοτομημένο προσωπικό (μόνιμοι, πενταετείς - τριετείς, εποχικοί υπάλληλοι), το οποίο δεν είναι εφοδιασμένο με τον απαραίτητο υλικοτεχνικό και ατομικό εξοπλισμό, η απάντηση φαίνεται πως είναι ότι θα επαναληφθούν πάλι τα ίδια δύσκολα φαινόμενα στο έργο της κατάσβεσης των δασικών πυρκαγιών. «Φτάνουν», αναρωτήθηκε, «οι 8.662 μόνιμοι και 4.000 περίπου πυροσβέστες πενταετούς υποχρέωσης; Φυσικά, όχι! Να θυμηθούμε ότι με το Ν. 3938/2011, 4.000 οργανικές θέσεις του μόνιμου προσωπικού μετατράπηκαν σε επικουρικές θέσεις πυροσβεστών πενταετούς υποχρέωσης».

Στο θέμα «Πυροπροστασία σε αστικές και βιομηχανικές περιοχές» αναφέρθηκε η Εύη Γεωργιάδου, δρ. χημικός μηχανικός, μέλος της αντιπροσωπείας του ΤΕΕ. Ανάμεσα στα άλλα ανέφερε ότι «η προστασία εργαζομένων και πληθυσμού μπορεί να επιτευχθεί με βάση το κατακτημένο σήμερα επίπεδο της επιστήμης και της τεχνικής. Απαιτείται όμως ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, που θα αντιμετωπίζει τα θέματα πρόληψης και διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι με γνώμονα τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου που αποτελεί το κριτήριο σήμερα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης». Πρότεινε δε «μέσα από τα ταξικά σωματεία, τις Λαϊκές Επιτροπές, να υπάρξει διεκδίκηση για: Την άμεση λήψη όλων των αναγκαίων τεχνικών και οργανωτικών μέτρων πυροπροστασίας, αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής προστασίας, πρόληψης εργατικών ατυχημάτων, επαγγελματικών ασθενειών και βιομηχανικών ατυχημάτων μεγάλης έκτασης, με ουσιαστικό κρατικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης. Εκτίμηση των κινδύνων ανά περιοχή και ανάλογος σχεδιασμός αντιμετώπισης αυτών, επαρκές, μόνιμο, κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό έκτακτης ανάγκης, επαρκής εκπαίδευση των εμπλεκόμενων φορέων, τακτική ενημέρωση και εκπαίδευση των κατοίκων. Αποφασιστική ενίσχυση του δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους σε όλες τις περιοχές της χώρας. Θεσμοθέτηση μεθοδολογιών και προδιαγραφών, επιστημονική έρευνα με κριτήριο την εγγενή ασφάλεια και την προσαρμογή του εργασιακού και ευρύτερου περιβάλλοντος στις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού».

Στην ομιλία του ο Ακης Δουλόπουλος, εργαζόμενος στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, με ειδικότητα την πυρασφάλεια, τόνισε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν υλικοτεχνική υποδομή σε συνάρτηση με επαρκές και εξειδικευμένο προσωπικό, σύνδεση και άμεση συνεργασία των εργοστασίων - βιομηχανικών μονάδων με το Πυροσβεστικό Σώμα με τακτές συναντήσεις και εκπαίδευση μέσω γυμνασίων σε καθορισμένα χρονικά διαστήματα, απεξάρτηση των ελεγκτικών μηχανισμών για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας από την εργοδοσία, ώστε ο τεχνικός ασφαλείας ενός εργοστασίου να μην είναι υπάλληλος της εταιρείας, έτσι ώστε να μπορεί να λειτουργεί αμερόληπτα και όχι κατά παραγγελία του εργοδότη, κάνοντας τα στραβά μάτια, αλλά και επάνδρωση των κρατικών υποδομών, των Σωμάτων Επιθεώρησης, αφού σε μια ολόκληρη περιοχή υπάρχουν μετρημένοι στα δάχτυλα επιθεωρητές εργασίας.

Ο Γιώργος Μελιόπουλος, πυροσβέστης, στέλεχος της «Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Πυροσβεστών» και δημοτικός σύμβουλος Βέροιας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», υπογράμμισε ότι «κοινός στρατηγικός στόχος κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαίου είναι ένα σημαντικό μέρος της πυροπροστασίας, που αφορά κυρίως την προστασία των λαϊκών στρωμάτων, να μετατραπεί από υποχρέωση του κεντρικού κράτους σε ανταποδοτικού χαρακτήρα υπηρεσία, και τομείς της πυρασφάλειας προληπτικού και κατασταλτικού χαρακτήρα από υποχρέωση του κεντρικού κράτους να γίνουν υποχρέωση των φορέων της Τοπικής Διοίκησης. Ετσι, από τη μία, απαλλάσσεται ο κρατικός προϋπολογισμός από δαπάνες, που μέσω των δήμων φορτώνονται στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών, και από την άλλη, με αυτόν τον τρόπο, και όχι μόνο, προχωρά ακόμα παραπέρα το άνοιγμα του δρόμου της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων».

Στην παρέμβασή του ο Μιχ. Σκαρβέλης, δρ. δασολόγος - τεχνολόγος ξύλου, καθηγητής ΤΕΙ Θεσσαλίας, είπε πως για τις δασικές πυρκαγιές το αίτιο «είναι η εμπορευματοποίηση της γης και των δασικών οικοσυστημάτων. Αντί να επικρατήσει το κριτήριο της προστασίας του περιβάλλοντος, ο χωροταξικός σχεδιασμός διαμορφώνεται με κριτήριο τον ανταγωνισμό για το κέρδος. Η πολιτική γης και οι χρήσεις της, η οργάνωση του κοινωνικού χώρου είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το πλαίσιο των σχέσεων παραγωγής στις οποίες κινούνται. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές έδωσαν ώθηση στο φαινόμενο των πυρκαγιών». Επιπλέον, αναφέρθηκε στις συνταγματικές αναθεωρήσεις σε επίμαχα άρθρα σε βάρος της προστασίας των δασών, που κατάργησαν το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου στα δάση, στην προώθηση των δασικών χαρτών ως εργαλείου όχι προστασίας των δασών αλλά κατοχύρωσης ιδιοκτησιών, καταπατήσεων, εκχώρησης κρατικής περιουσίας σε ιδιώτες, στη μείωση των διαθέσιμων πόρων για τα δάση στο 0,035% του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ το πρόβλημα επιτείνεται με το διαχωρισμό της πρόληψης από την καταστολή. «Η ολοκληρωμένη δασοπροστασία από κάθε κίνδυνο και εχθρό μπορεί να εξασφαλισθεί όταν διαμορφωθούν όλες οι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις, με βασικό κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και της προστασίας του περιβάλλοντος συνολικά», είπε.