Η επισημοποίηση από την κυβέρνηση της Κολομβίας και τον απερχόμενο Πρόεδρο της χώρας Μανουέλ Σάντος, ο οποίος βρέθηκε στις Βρυξέλλες την Πέμπτη 31/5, ότι πλέον η χώρα θα έχει το καθεστώς του «παγκόσμιου εταίρου» του ΝΑΤΟ, ενισχύει ακόμα περισσότερο την επιθετικότητα της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου σε όλο τον πλανήτη. Το ίδιο διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη η προεκλογική καμπάνια για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Κολομβία, στις 17 Ιούνη, με υποψήφιους τον Ιβάν Ντούκε από το «Δημοκρατικό Κέντρο», του γνωστού αντιδραστικού - φιλοπόλεμου πρώην Προέδρου Αλβαρο Ουρίμπε, και τον σοσιαλδημοκράτη Γκουστάβο Πέτρο, ο οποίος υπόσχεται έναν πιο «δημοκρατικό και ανθρώπινο καπιταλισμό». Σε εξέλιξη υποτίθεται ότι βρίσκεται και η λεγόμενη ειρηνευτική συμφωνία με τις Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC - EP), μετά από 50 χρόνια ένοπλης σύγκρουσης, την οποία στην πραγματικότητα δεν εφαρμόζει η αστική κυβέρνηση, ενώ οι παραστρατιωτικές οργανώσεις συνεχίζουν να δολοφονούν αγωνιστές του λαϊκού κινήματος.

Σε αυτό το φόντο, γίνεται φανερό ότι η ένταξη της Κολομβίας στο καθεστώς του «παγκόσμιου εταίρου του ΝΑΤΟ» εγκυμονεί νέους κινδύνους τόσο για το λαό της χώρας όσο και ευρύτερα για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, για την ειρήνη και τη συνεργασία τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ίδιο καθεστώς έχουν ήδη οι εξής 8 χώρες: Αφγανιστάν, Αυστραλία, Ιράκ, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Μογγολία, Νέα Ζηλανδία και Πακιστάν. Βέβαιο είναι επίσης ότι με την ένταξή της η Κολομβία θα κληθεί να παίξει ακόμη πιο ενεργό ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή και στον κόσμο.

Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο Σάντος υποστήριξε ότι η σύνδεση «δεν σημαίνει πως η χώρα θα συμμετέχει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ» και ότι, αντίθετα, «θα περιοριστεί σε στρατιωτική συνεργασία, αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, προστασία των θαλάσσιων συνόρων και της εγκληματικότητας».

Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας, καταδικάζοντας την κίνηση της Κολομβίας σε ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, σημειώνει ότι η ένταξη σε μια στρατιωτική συμμαχία και μάλιστα με πυρηνικές δυνατότητες «αποτελεί σοβαρή απειλή για την ειρήνη και την περιφερειακή σταθερότητα».

Η σχέση της Κολομβίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχει εξελιχθεί με τα χρόνια και προωθήθηκε από όλες τις αστικές κυβερνήσεις. Στη χώρα αυτή της Νότιας Αμερικής έχουν ήδη ισχυρή στρατιωτική παρουσία οι ΗΠΑ, στόχος της οποίας υποτίθεται ότι ήταν η καταπολέμηση της διακίνησης ναρκωτικών, στην πραγματικότητα όμως υπήρξε το πρόσχημα για το χτύπημα του λαϊκού κινήματος και του ένοπλου τμήματός του, των αντάρτικων οργανώσεων.

Το ενδιαφέρον των αστών για ένταξη της χώρας στη λυκοσυμμαχία εκδηλώθηκε ήδη από το 2006, κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Ουρίμπε, χωρίς όμως αποτέλεσμα, για άλλους λόγους τότε. Τον Ιούνη του 2013, ο επόμενος Πρόεδρος, Μανουέλ Σάντος (υπουργός Αμυνας του Ουρίμπε, που διαφοροποιήθηκε στην τακτική και μόνο και έφτιαξε δικό του κόμμα), υπέγραψε για πρώτη φορά επίσημη συμφωνία ανταλλαγής πληροφοριών και ασφάλειας με το ΝΑΤΟ, που ανανεωνόταν έως το 2016. Τελικά οι συζητήσεις εντατικοποιήθηκαν και στις 18 Μάη φέτος ήρθε η τελική συμφωνία, που επισημοποιήθηκε την Πέμπτη. Πρέπει να σημειώσουμε ότι παρά τους ισχυρισμούς του Σάντος ότι η χώρα δεν θα συμμετέχει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, το Πολεμικό Ναυτικό της Κολομβίας το 2015 υποστήριξε με ένα πλοίο τη ναυτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ για την υποτιθέμενη καταπολέμηση της πειρατείας στο Κέρας της Αφρικής.

Οπως άλλωστε περιγράφεται στο ίδιο το ενημερωτικό σημείωμα του ΝΑΤΟ, η Κολομβία με καθεστώς «παγκόσμιου εταίρου» συμμετέχει σε «ανάπτυξη κοινών προσεγγίσεων για τις παγκόσμιες προκλήσεις ασφάλειας - όπως είναι η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, η ασφάλεια στη θάλασσα, η τρομοκρατία και οι σύνδεσμοί της με το οργανωμένο έγκλημα - και καλείται να στηρίξει τις προσπάθειες ειρήνευσης και ασφάλειας».

Τίθεται επίσης ο στόχος να υπάρξει «ανάπτυξη της διαλειτουργικότητας των κολομβιανών Ενόπλων Δυνάμεων με εκείνες των συμμάχων του ΝΑΤΟ, που θα διευκολύνει την πιθανή μελλοντική συμμετοχή της Κολομβίας σε επιχειρήσεις και αποστολές υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Εθνών». Επισημαίνεται, τέλος, ότι «η Κολομβία διαθέτει μεγάλη πείρα στον τομέα της αντιμετώπισης αντάρτικων οργανώσεων, αντιναρκωτικών επιχειρήσεων και καταπολέμησης των αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών».

Με όλα αυτά, δεν μένει καμία αμφιβολία ότι η Κολομβία θα χρησιμοποιηθεί ως αιχμή του δόρατος ενάντια σε κάθε «σκίρτημα» λαϊκών δυνάμεων, στην περιοχή και όχι μόνο.