Στον δεύτερο γύρο στις 17 Ιούνη θα εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος της Κολομβίας, μετά τις εκλογές που έγιναν την Κυριακή, με τη συμμετοχή στο 53,3% (αυξημένη σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του Μάρτη, που ήταν στο 48% και από την οποία βγήκαν ενισχυμένα τα αντιδραστικά κόμματα), με συνολικό εκλογικό σώμα στα 36,7 εκατομμύρια και περίπου 300.000 στο εξωτερικό.

Οι δύο πρώτοι και διεκδικητές της προεδρίας είναι ο νεοφιλελεύθερος υποψήφιος του αντιδραστικού «Δημοκρατικού Κέντρου», Ιβάν Ντούκε, με 39,1% και 7,56 εκατ. ψήφους, μέχρι τώρα γερουσιαστής και συνεργάτης του αντιδραστικού πρώην Προέδρου της Κολομβίας Αλβάρο Ουρίμπε, που έχει αντιταχθεί στην ειρηνευτική συμφωνία της κυβέρνησης Σάντος με τις Ενοπλες Επαναστατικες Δυνάμεις Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC - EP). Δεύτερος, με 25% και 4,8 εκατ. ψήφους, ήρθε ο σοσιαλδημοκράτης Γκουστάβο Πέτρο, πρώην δήμαρχος της πρωτεύουσας Μπογκοτά, ο οποίος τη δεκαετία του '80 συμμετείχε στο ένοπλο κίνημα «M-19» (που στη συνέχεια ενσωματώθηκε στο αστικό σύστημα) και τώρα ηγείται του κινήματος «Ανθρώπινη Κολομβία», που στηρίζουν διάφορες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και το Κολομβιάνικο ΚΚ.

Το ζήτημα της εφαρμογής της ειρηνευτικής συμφωνίας με τις FARC (που έχουν μετατραπεί σε πολιτικό κόμμα με σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα και την ομόηχη επωνυμία «Εναλλακτική Δύναμη της Πλειοψηφίας» - FARC) ήταν από τα βασικά στοιχεία της αντιπαράθεσης, με τον Ντούκε να εμφανίζεται όχι υπέρ της ακύρωσής της αλλά υπέρ της σημαντικής τροποποίησής της, που ουσιαστικά ισοδυναμεί με ακύρωση. Η σκληρή πραγματικότητα λέει ότι από το 2016, γύρω στους 300 πρώην αντάρτες και άλλοι αγωνιστές του λαϊκού κινήματος έχουν δολοφονηθεί από παραστρατιωτικές ομάδες, με την ανοχή του αστικού κράτους. Ο Πέτρο εμφανίζεται υπέρμαχος της ειρήνευσης μετά από 50 χρόνια για να υπάρξει «κοινωνική ευημερία», προκειμένου, όπως ισχυρίζεται, «να γίνει κυρίαρχη μια μεσαία τάξη, χωρίς να φτωχύνουν οι πλούσιοι αλλά με το να πλουτίσουν οι φτωχοί». Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, η Κολομβία των 46 εκατ. κατοίκων έχει τον τρίτο μεγαλύτερο πληθυσμό ανθρώπων που βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας (προπορεύονται το Μεξικό και η Βραζιλία), την ίδια στιγμή που ο πλούτος της χώρας (ορυκτός, αγροτικός) είναι τεράστιος.

Σημαντικό ποσοστό, 23,7%, κατέγραψε ο τρίτος προεδρικός υποψήφιος, Σέρχιο Φαχάρντο, ο οποίος εμφανίζεται ως «κεντρώος» (υπήρξε δήμαρχος της πόλης Μεντεγίν και κυβερνήτης της επαρχίας Αντιόκια) και στηρίχτηκε από τη Συμμαχία Πρασίνων και τον «Δημοκρατικό Εναλλακτικό Πόλο», σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης. Το πού θα πάνε στον δεύτερο γύρο οι πάνω από 4,5 εκατ. ψηφοφόροι του Φαχάρντο προφανώς θα κρίνει τον νικητή στις 17 Ιούνη. Ο τέταρτος υποψήφιος είναι ο συντηρητικός Χερμάν Βάργκας με 7,2%, ενώ ο Ουμπέρτο ντε λα Κάγιε, που ήταν διαπραγματευτής στην ειρηνευτική συμφωνία κατά τις συζητήσεις στην Αβάνα ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις FARC - EP, και στηρίζεται από το Φιλελεύθερο Κόμμα, κατέγραψε 2%.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό εγκλωβισμού του λαού σε διαχειριστές της βαρβαρότητας που βιώνει, ο Πρόεδρος της χώρας Μανουέλ Σάντος ανακοίνωσε τη σύνδεση της χώρας με το ΝΑΤΟ υπό το καθεστώς του «παγκόσμιου εταίρου», κάτι που αναμένεται να επισημοποιηθεί στις 31 Μάη στις Βρυξέλλες. Η εξέλιξη είναι πολύ σοβαρή, αφού πρόκειται για την πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής που προχωρά σε αυτήν την κίνηση. Η Κολομβία βεβαίως ανήκει διαχρονικά στους στενούς συμμάχους των ΗΠΑ και είναι διάσπαρτη από αμερικανικές βάσεις, ενώ η διασύνδεσή της με τη λυκοσυμμαχία έχει ξεκινήσει ήδη από το 2013.

Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο Σάντος είπε ότι η σύνδεση «δεν σημαίνει ότι η χώρα θα συμμετέχει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ» και ότι αντίθετα «θα περιοριστεί σε στρατιωτική συνεργασία, αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, προστασία των θαλάσσιων συνόρων». Είναι ξεκάθαρο όμως ότι η Κολομβία στο εξής θα συμμετέχει πιο δυναμικά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή και όχι μόνο.