Τι προκύπτει από την τετραμερή Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Σερβίας, που έγινε την Τετάρτη στη Θεσσαλονίκη; Πρώτον, ότι τα επιχειρηματικά - γεωπολιτικά σχέδια για τη διασυνδεσιμότητα των μεταφορικών και ενεργειακών δικτύων προχωράνε γρήγορα, με τη στήριξη ΝΑΤΟ και ΕΕ, των οποίων άλλωστε είναι μέλη οι τρεις από τις τέσσερις χώρες. Μέσα απ' αυτόν το σχεδιασμό, η Ελλάδα φιλοδοξεί να αναδειχτεί σε «κόμβο» για λογαριασμό της αστικής τάξης και όχι βέβαια για το συμφέρον του λαού. Το δεύτερο που προκύπτει από τη συνάντηση, είναι οι αφόρητες πιέσεις που - όπως όλα δείχνουν - ασκήθηκαν στη Σερβία, κυρίως από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, να διευθετήσει τις «εκκρεμότητες» με το Κόσσοβο, για να επιταχυνθεί η ενταξιακή της πορεία στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο ο Ελληνας όσο και ο Βούλγαρος πρωθυπουργός έκαναν δημόσια «συστάσεις» στη Σερβία να δείξει μεγαλύτερα «ευρωατλαντικά» αντανακλαστικά, προβάλλοντας ως δέλεαρ τα κέρδη που θα αποκομίσει η αστική τάξη της χώρας από την ένταξή της στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά και στον νέο ενεργειακό και διαμετακομιστικό χάρτη που διαμορφώνεται στα Βαλκάνια, ανταγωνιστικά προς τη Ρωσία, με την οποία η Σερβία διατηρεί υψηλό επίπεδο οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων. Επιβεβαιώνεται ότι τέτοια περιφερειακά «σχήματα», όπως και τα αντίστοιχα στα οποία πρωτοστατεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με χώρες της Ανατ. Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου, βασικό στόχο έχουν να προωθήσουν τους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, με τον «φερετζέ» της «πολυμερούς συνεργασίας» και της «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής...