Την Πέμπτη, 8 του Νοέμβρη, στις 7.30μ.μ., μπροστά στο Εργατικό Κέντρο της Πάτρας είναι το αγωνιστικό «ραντεβού» του λαού της πόλης, στο μεγάλο αντιπολεμικό συλλαλητήριο, το οποίο προετοιμάζεται με πυρετώδεις ρυθμούς.

Οι μαζικές οργανώσεις που συμμετέχουν στην Αντιπολεμική Επιτροπή έχουν ήδη ξεκινήσει καμπάνια ενημέρωσης στους χώρους δουλιάς, στις συνοικίες, στα σχολεία, στο Πανεπιστήμιο, στα χωριά. Παντού ηχεί το κάλεσμα για μαζική συμμετοχή, ώστε να εκφραστούν μαχητικά τα αντιπολεμικά αισθήματα του λαού της περιοχής.

Η Αντιπολεμική Επιτροπή του Αιγίου καλεί το λαό της περιοχής να υψώσει τη δική του φωνή αντίστασης ενάντια στον άδικο πόλεμο, στο συλλαλητήριο που θα γίνει την Πέμπτη 8 του Νοέμβρη, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Λαύρας.

Με αποφασιστικότητα και αγωνιστικό πάθος οι φιλειρηνικές δυνάμεις και ο λαός της Θεσσαλονίκης ετοιμάζονται για το μεγάλο αντιπολεμικό συλλαλητήριο της Πέμπτης 8 του Νοέμβρη για την καταδίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου, την υπεράσπιση της ειρήνης, των δημοκρατικών δικαιωμάτων, των λαϊκών και πολιτικών ελευθεριών, που έχουν μπει στο στόχαστρο των κυβερνώντων και των μεγάλων εταίρων των ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Με ανακοίνωσή της η Επιτροπή Φορέων Θεσσαλονίκης, που οργανώνει το συλλαλητήριο και στην οποία συμμετέχουν το ΕΚΘ, η ΕΔΟΘ, η ΝΑΘ, η ΤΕΔΚ, τα Επιμελητήρια, η ΕΔΥΕΘ, η Αντιπολεμική Επιτροπή και η Νεανική Δράση για την Ειρήνη, καλεί τους νέους, τους εργαζόμενους και όλους τους πολίτες της πόλης στις 7 μ.μ. στην Πλατεία Αριστοτέλους για να ζητήσουν τον άμεσο τερματισμό του άδικου πολέμου.

Με δήλωσή του στο «Ρ» ο Νίκος Ζώκας, γραμματέας της ΕΔΥΕΘ, τονίζει ότι «οι τοπικές επιτροπές της ΕΔΥΕΘ και οι συνοικιακές αντιπολεμικές επιτροπές, όπου έχουν συσταθεί και λειτουργούν, έχουν προχωρήσει σε μια σειρά κινητοποιήσεις για τη μαζικοποίηση της εκδήλωσης. Επιδιώχτηκε σ' όλη αυτή την προπαρασκευαστική δουλιά να μετατραπεί η καθιερωμένη διαδήλωση του λαού και της νεολαίας στην επέτειο του Πολυτεχνείου, σε ένα συγκλονιστικό αντιπολεμικό συλλαλητήριο».

«Υπάρχει πολύ καλό κλίμα», υπογραμμίζει ο Νίκος Ζώκας, «και με τη συνέχιση της κινητοποίησης μέχρι και τη μέρα του συλλαλητηρίου, είμαι βέβαιος ότι θα έχουμε ένα πολύ μαζικό και πετυχημένο συλλαλητήριο, όπως και στην Αθήνα, που, όπως όλα δείχνουν, έχει υποστήριξη από πλατιά στρώματα του πληθυσμού».

Σε προκήρυξή τους εξάλλου, οι φορείς που οργανώνουν το συλλαλητήριο καλούν την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στην απεμπλοκή της χώρας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και να διαμορφώσουν ένα δυνατό πλατύ μέτωπο απέναντι στις προσπάθειες φαλκίδευσης των κοινωνικών και δημοκρατικών ελευθεριών, με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας.

Οπως και η Αριστερά, είμαι εναντίον της τρομοκρατίας. Ομως, με τον πόλεμο ξεμπερδεύουμε από την τρομοκρατία ή διευρύνουμε το πρόβλημα; Και αν η Ελλάδα, για παράδειγμα, έχει πρόβλημα με την τρομοκρατία ή μπορεί να χτυπηθεί από αυτήν, με τη συμπεριφορά της θα το αποτρέψει; Οσο περισσότερο εμπλεκόμαστε τόσο περισσότερο έχουμε αυτόν το συγκεκριμένο κίνδυνο. Το κυρίως όμως ζήτημα με την Ελλάδα είναι ότι έχει αποφασίσει - και το απέδειξε στην περίοδο της Γιουγκοσλαβίας - να είναι υποτελής στους Αμερικάνους. Από το '96 η συγκεκριμένη κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική που δένεται και υπηρετεί τα συμφέροντα πρώτα απ' όλα των Αμερικανών».

Χαίρομαι που γίνεται το αντιπολεμικό συλλαλητήριο. Είναι πια καιρός ο κοσμάκης να ξυπνήσει από τη νιρβάνα της ευδαιμονίας που τον διακατέχει τα τελευταία χρόνια και έχει αφεθεί στο χαζοκούτι της τηλεόρασης. Πρέπει να δώσουμε το μήνυμα, ότι το καλύτερο πράγμα για τον άνθρωπο είναι η ειρήνη και η αγάπη».

Μ. Θεοδωράκης

Μέσα από μια πλατιά αντιπολεμική συσπείρωση εκπέμπεται το κάλεσμα με αποδέκτη κάθε εργαζόμενο, κάθε φιλειρηνιστή, προοδευτικό άνθρωπο να διατρανώσει την απαίτησή του για τερματισμό του πολέμου, για τερματισμό της συμμετοχής της Ελλάδας σε αυτόν, για διεύρυνση και όχι αφαίρεση των ατομικών και λαϊκών ελευθεριών. Να πει ένα σθεναρό «ΟΧΙ» στην τρομοκρατία του πολέμου και στον αυταρχισμό.

Θυμίζουμε πως η απόφαση για το συλλαλητήριο πάρθηκε στις 24 του Οκτώβρη έπειτα από αντιπολεμική σύσκεψη, που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία συνδικαλιστών και μαζικών φορέων και η οποία χαρακτηρίστηκε από πρωτοφανή μαζικότητα στην εκπροσώπηση φορέων αλλά και προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής. Τις μέρες που μεσολάβησαν την πρωτοβουλία πλαισίωσαν συνυπογράφοντας το κάλεσμα συμμετοχής και πρωτοστατώντας για την επιτυχία της κινητοποίησης, δεκάδες συνδικαλιστικές εργατικές και επαγγελματικές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, Ομοσπονδίες, αλλά και πρωτοβάθμια σωματεία. Ακόμη, η ΕΕΔΥΕ, φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι, νέοι καλλιτέχνες, η Πρωτοβουλία Γένοβα 2001, άλλοι μαζικοί φορείς, κινήσεις και επιτροπές αγώνα, λύκεια και σύλλογοι εκπαιδευτικών, σύλλογοι μεταναστών και προσφύγων κ.ά. Στο πλευρό τους τάχθηκαν παράγοντες της δημόσιας ζωής, άνθρωποι των Τεχνών και των Γραμμάτων, αλλά και εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Η νεολαία, οι εργαζόμενοι της Αθήνας θα διαδηλώσουν τη θέλησή τους για ειρήνη

Στη δήλωση αυτή διακηρύσσεται: «Ενώνουμε κι εμείς τη δική μας φωνή με την αγωνία και την οργή των λαών και λέμε: ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Ζητάμε να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτό τον άδικο, ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αγωνιζόμαστε για διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών και αντιστεκόμαστε στα αυταρχικά μέτρα που θέλουν να τις περιορίσουν.

Καλούμε το λαό της Αθήνας ΣΤΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 8 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 6 Μ.Μ.

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ».

«Είναι θετικό να διοργανώνονται τέτοια συλλαλητήρια σαν αυτό της ερχόμενης Πέμπτης, 8 Νοέμβρη. Θα συμμετέχω κι εγώ. Πρέπει να κινητοποιηθούν όλοι εναντίον αυτού του αισχρού πολέμου που διεξάγεται».

Δε φαίνεται να έμαθε, γιατί δεν αποδίδεται στη γλώσσα του τι σημαίνει ΛΕΒΕΝΤΙΑ, δηλαδή υπερηφάνεια, ιστορικές καταβολές, θάρρος και αντίσταση σε εισβολείς και βιαστές.

Ετσι, ταχύτατα έθεσε το αίτημα της προμήθειας οπλικών συστημάτων από τα αμερικανικά μεγαθήρια. Ως εδώ, τη δουλιά του κάνει, αφού «ταις πρεσβείαις» των διπλωματικών τους αντιπροσώπων, προωθούνται, άλλοτε ηπίως άλλοτε σκληρώς, σκαιώς και βιαίως τα συμφέροντα της παγκοσμιοποιημένης «νέας τάξης» - αταξίας.

Οι συνειρμοί, ως προς την πίεση, είναι ορατοί, χωρίς τις περικοκλάδες των διπλωματικών αβροτήτων και η κυβέρνηση πρέπει να ένιωσε - επιδερμικά έστω - την «πελατειακή σχέση» από τα παλαιότερα χρόνια με την υπερδύναμη.

Ετσι, λοιπόν, αγνοείται και η αρχή ότι όποιος ζημιώνεται από τα δικά του σφάλματα, δεν έχει δικαίωμα να παραπονείται - τάχα - και από πάνω. Κι ας μην ξεχνούν τον ποιητή: Ηρθαν ντυμένοι φίλοι, οι εχθροί μας.

Ανατρέχοντας σε παλαιότερα δημοσιεύματα του Τύπου, βιβλία, αναλύσεις της ΚΟΜΕΠ κλπ., σταχυολογούμε:

Το φθινόπωρο του 1997 ο τότε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Στρόουμπ Τάλμποτ εκτιμούσε την αξία των αποθεμάτων της περιοχής της Κασπίας σε 200 δισ. δολάρια και χαρακτήριζε την περιοχή ως ζωτικού στρατηγικού συμφέροντος.

Ο Κάσπαρ Γουάινμπεγερ, υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ επί Ρήγκαν, δήλωνε πριν μερικά χρόνια ότι αν Μόσχα κυριαρχήσει στην Κασπία, τότε θα έχει πετύχει μια νίκη πιο σημαντική ακόμα και από την επιχειρούμενη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς.

Ο σύμβουλος επί θεμάτων Εθνικής Ασφαλείας του Προέδρου των ΗΠΑ Κάρτερ, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα» (εκδόσεις «Λιβάνη») πραγματεύεται τις γεωστρατηγικές κινήσεις που πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ, στην παγκόσμια «σκακιέρα», ώστε να εξασφαλιστεί η «πρωτοκαθεδρία» τους, ως «πρώτης πραγματικά παγκόσμιας δύναμης».

Τονίζει ότι οι ΗΠΑ πρέπει να διασφαλίσουν μια «ηγεμονία νέου τύπου» στην «Ευρασία». Ετσι αποκαλεί την περιοχή και υπογραμμίζει ότι πρέπει να παραμείνει «για την Αμερική, το κύριο γεωπολιτικό λάφυρο».

«Η νέα Ευρώπη - όπως λέει ο Μπρεζίνσκι - είναι ακόμη υπό διαμόρφωση και για να παραμείνει γεωπολιτικά αυτή η νέα Ευρώπη τμήμα του "ευρω-ατλαντικού χώρου", η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι ουσιαστική. Πράγματι - συνεχίζει - μια συνεκτική πολιτική των ΗΠΑ για την Ευρασία ως σύνολο δεν είναι δυνατή, αν η προσπάθεια να διευρυνθεί το ΝΑΤΟ, την οποία προώθησαν οι ΗΠΑ, μπλοκαριστεί και κλονιστεί».

«Η Αμερική - σημειώνει - είναι τώρα ο επιδιαιτητής της Ευρασίας και κανένα σημαντικό ευρασιατικό ζήτημα δεν μπορεί να λυθεί χωρίς τη συμμετοχή της ή με τρόπο αντίθετο στα συμφέροντα της Αμερικής... Χωρίς συνεχή και διευθυνόμενη αμερικανική ανάμειξη, προτού περάσει πολύς χρόνος, οι δυνάμεις της παγκόσμιας αταξίας θα κυριαρχούσαν στην παγκόσμια σκηνή».

Σε ομιλία της στις 11.4.2001, η ειδική απεσταλμένη των ΗΠΑ στην Κασπία για θέματα ενεργειακής πολιτικής, πρέσβειρα Ελίζαμπεθ Τζόουνς διακήρυξε ότι οι στρατηγικοί στόχοι της αμερικανικής πολιτικής στην Κασπία δεν περιορίζονται στον έλεγχο αξιόπιστων ενεργειακών πηγών και διελεύσεων των ενεργειακών προϊόντων στην περιοχή. Επιδιώκουν την προώθηση ενός βαθμού οικονομικής ενοποίησης των κρατών της Κασπίας και της Τουρκίας, σε συνδυασμό με τη διασφάλιση της ηγεμονίας των αμερικανικών μονοπωλιακών ομίλων.

Στις 17 Μάη 2001 ο Τζορτζ Μπους περιέγραφε τη «νέα ενεργειακή πολιτική των ΗΠΑ». Το σχετικό κείμενο εκπόνησε ομάδα εργασίας υπό τον αντιπρόεδρο Ντικ Τσέινι. Δεν είναι τυχαίο ότι με το ζήτημα ασχολήθηκε το υψηλότερο κυβερνητικό κλιμάκιο των ΗΠΑ. Οπως δεν είναι τυχαίο ότι στην κυβέρνηση Μπους υπάρχει πλήθος στελεχών που προέρχονται από τον ενεργειακό τομέα. Π.χ. ο αντιπρόεδρος ήταν διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας πετρελαιοειδών «Halliburton», η σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Κοντολίζα Ράις, μέλος του ΔΣ της «Chevron» και η υπεύθυνη Εμπορίου στο υπ. Οικονομικών Κάθλιν Κούπερ, διευθύντρια ενεργειακών μονάδων του ομίλου «Exxon Mobil».

Ο Μπους έδινε το στίγμα της νέας πολιτικής: «Αν δεν κάνουμε κάτι, η χώρα μας θα καθίσταται όλο και πιο εξαρτημένη από το εισαγόμενο αργό πετρέλαιο, αφήνοντας την ασφάλεια των ενεργειακών μας πόρων στα χέρια ξένων κρατών, ορισμένα από τα οποία δε συμμερίζονται τα συμφέροντά μας».

Μια πρώτη ανάγνωση του σχεδίου «νέας πολιτικής» οδήγησε πολλούς στο να κατηγορήσουν την κυβέρνηση ότι σπεύδει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των «Τεξανών πετρελαιάδων», ξεπληρώνοντας προεκλογικά γραμμάτια πολιτικής και κύρια οικονομικής στήριξης. Οντως το σχέδιο έδινε τη δυνατότητα οι προεκλογικοί χρηματοδότες να αυξήσουν τη δραστηριότητά τους εντός ΗΠΑ, την παραγωγή και τα κέρδη τους, ανεξάρτητα από φωνές διαμαρτυρίας για περιβαλλοντική καταστροφή.

Ο Μπους προέκρινε τρόπους αύξησης της εγχώριας παραγωγής γιατί η «υπερβολική εξάρτηση από οποιαδήποτε μορφή ενεργείας, ιδιαιτέρως δε, από μια πηγή του εξωτερικού, μας καθιστά ευάλωτους, εξαιτίας είτε εξάρσεως τιμών είτε μειώσεως των διαθεσίμων αποθεμάτων, είτε στη χειρότερη περίπτωση αντικείμενο εκβιασμού. Στην Αμερική σήμερα εισάγουμε το 52% του πετρελαίου που καταναλώνουμε... ως εκ τούτου πρέπει να παράγουμε περισσότερο εδώ».

Δηλαδή, οι ΗΠΑ και οι βιομηχανίες τους θα αποχωρήσουν από την Ασία; Πέρα από το ζήτημα της αυτάρκειας τίθεται - και πάλι για λόγους εθνικής ασφάλειας, όπως την εννοούν οι ΗΠΑ - το ζήτημα της επιρροής διά του ελέγχου των ενεργειακών πόρων. Θα αφήσουν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές, τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές ή την ηγετική κάστα της Ρωσίας να αλωνίζουν, να επιτυγχάνουν πολιτική ισχυροποίηση, ενεργειακή αυτάρκεια και κερδοφορία, από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων;

Σημειώστε εδώ και την επισήμανση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι τα αποδεδειγμένα αποθέματα της λεκάνης της Κασπίας ανέρχονται στο ίδιο επίπεδο με αυτά των ΗΠΑ.

Επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων σε μονάδες επεξεργασίας καυσίμου και στην κατασκευή αγωγών για τη διοχέτευση του προϊόντος στις δυτικές αγορές. Εκατομμύρια εργατοώρες, συνεχούς, σκληρής δουλιάς. Αλλεπάλληλα ρεκόρ παραγωγής. Αναφορές πολυεθνικών για «γιγαντιαία κοιτάσματα» και «καυτές περιοχές» για τη βιομηχανία πετρελαιοειδών.

Στο πολιτικό πεδίο: Η «ανάγκη» επιβολής των αμερικανικών μονοπωλιακών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή της Κασπίας προβάλλεται από την ηγεσία των ΗΠΑ εδώ και χρόνια. Με ορολογία, όπως «ζωτικά συμφέροντα», «νίκη», «πρωτοκαθεδρία», «λάφυρα», οι Αμερικανοί ιθύνοντες επεξεργάζονταν και επεξεργάζονται σχέδια για να εισβάλουν και σ' αυτήν τη γωνιά του πλανήτη. Η τρομοκρατική επίθεση στους πύργους, τους έδωσε την αφορμή και της ένοπλης επέμβασης.

Στο προηγούμενο φύλλο του ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟυ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, είδαμε ποιες εταιρίες δραστηριοποιούνται στην Παρακασπιανή Κεντρική Ασία και τον Καύκασο, προωθώντας τα συμφέροντα των μεγαλομετόχων τους. Εχει ένα ενδιαφέρον να δούμε σήμερα τι υποστηρίζουν αυτές ακριβώς οι εταιρίες, ανατρέχοντας σε δηλώσεις στελεχών τους, εκτιμήσεις και αναφορές, που δημοσιεύονται στις ιστοσελίδες τους.

Εχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε και τις αναλύσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ, που δείχνουν τι σχεδίαζαν για να προασπιστούν καπιταλιστικά, μονοπωλιακά συμφέροντα, τους πραγματικούς λόγους της επίθεσης στο Αφγανιστάν. Τις παραθέτουμε, επειδή είναι οι πιο χαρακτηριστικές. Ομως, θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε πως, για ό,τι γίνεται, φταίνε οι «κακές» ΗΠΑ ή ο «κακός» Μπους και ότι η «καλή» Ευρωπαϊκή Ενωση απλά παρασύρθηκε ή αν είχαμε τον «καλό» Κλίντον ή το «Δημοκρατικό» Γκορ, θα ήταν καλύτερα. Αυτή η χαρούμενη απλοϊκότητα ή εθελοτυφλία είναι για τους Δαμανοκουναλάκηδες.

Η «καλή» ΕΕ συνασπίστηκε με τις ΗΠΑ κατά της «τρομοκρατίας». Στους κόλπους της, Βρετανοί και Ιταλοί φρόντισαν να υπερακοντίσουν ποικιλότροπα, επειδή έτσι προστάζουν για την ώρα τα συμφέροντα που διατηρούν στην περιοχή. Η Γαλλία, παρά την πρώτη φραστική στήριξη, δείχνει μια επιφυλακτικότητα, όχι επειδή κυβερνάται από «καλούς» «κεντροαριστερούς», αλλά επειδή κινδυνεύουν τα δικά της μονοπώλια από την επίθεση που ξεκίνησαν οι Αγγλοαμερικανοί.

Αυτές οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, μένει να αναδειχτούν καθαρότερα στο επόμενο διάστημα. Γεννούν δε ανησυχίες για ενδεχόμενη νέα σύγκρουση. Εναντίον ποιου θα γίνει ο επόμενος πόλεμος; Ποιον θα χτυπήσουν μετά το Ιράκ, τη Γιουγκοσλαβία, τη Σομαλία, το Σουδάν και το Αφγανιστάν;

Associated Press

Τι θα συμβεί σε χώρες, όπου οι Γάλλοι κάνουν χρυσές δουλιές και αυτές μπαίνουν στο στόχαστρο των Αμερικανών ως «παραγωγοί τρομοκρατών»; Τι θα συμβεί αν το εκεί ισλαμικό κίνημα στραφεί εναντίον όλων των δυτικών;

Για την κατασκευή του «Αγωγού της Κασπίας» - αγωγού μεταφοράς καυσίμου της Κασπίας μήκους 900 μιλίων, από το Τενγκίζ μέχρι το ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσίσκ στη Μαύρη Θάλασσα - στην «Chevron» αναφέρουν ότι η έναρξη κατασκευής του αγωγού αναμένεται σύντομα, με κόστος 2,6 δισ. δολάρια και αρχική ικανότητα μεταφοράς 600.000 βαρελιών τη μέρα. Υπογραμμίζουν ότι ο αγωγός θα επιτρέψει τη μέγιστη εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Τενγκίζ.

Οπως κάνει σαφές ο Dave O'Reilly, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρίας, η «Chevron» για τη διετία 2000-2001 έχει θέσει στόχο την οικοδόμηση διοικητικής υποδομής, την επιχειρησιακή αρτιότητα και την καλύτερη δυνατή διαχείριση κεφαλαίου, σε περιοχές όπου επιχειρεί η εταιρία. Συμπληρώνει ότι ήδη αυτοί οι στόχοι έχουν επιτευχθεί σε σημεία όπως το Τενγκίζ, αναφέροντας ότι εκεί συμπλήρωσαν 12 εκατομμύρια εργατοώρες χωρίς να χάσουν χρόνο εξαιτίας κάποιου ξαφνικού περιστατικού, «ενώ παράλληλα επιτύχαμε νέο ρεκόρ παραγωγής».

Associated Press

Στον αμερικανικό όμιλο «ExxonMobil», που επίσης δραστηριοποιείται στο Καζαχστάν, σημειώνουν ότι εφαρμόζονται ήδη τα σχέδια για πλήρη εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο Τενγκίζ. Η εταιρία διατηρεί «συμφέροντα» στο Αμπού-Ντάμπι της αραβικής χερσονήσου, στο Κατάρ, στην Υεμένη και στη Σαουδική Αραβία.

Στη βρετανική ΒΡ επαίρονται καθώς «σήμερα έχουμε καταλάβει ηγετική θέση σε συναρπαστικά νέα αναπτυξιακά πλάνα στην Αφρική, στη Νότια Αμερική, στην Ασία και στην περιοχή της Κασπίας». Εκμεταλλεύονται πλουτοπαραγωγικές πηγές στην ευρύτερη περιοχή που εξετάζουμε, όπως σε Ιράν, Ινδία, Καζαχστάν, Αζερμπαϊτζάν, Κουβέιτ, Ομάν, Πακιστάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ουζμπεκιστάν.

Ποιοι έχουν ανάγκη, ποιοι καταναλώνουν το καύσιμο αυτών των χωρών; «Περισσότερο από το 70% των κερδών μας παράγεται στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ». Τέλος, η εταιρία διακηρύσσει στους μετόχους της ότι προσανατολίζεται στο χαμηλό κόστος παραγωγής. Προφανώς τα φτηνά εργατικά χέρια των Καζάκων, των Ουζμπέκων, των Πακιστανών είναι μια λύση.

Ο όμιλος ENI/AGIP συμμετέχει σε τέσσερις κοινοπραξίες, που διεξάγουν έρευνες και παράγουν προϊόν στο Αζερμπαϊτζάν και στο Καζαχστάν. Παράλληλα, διατηρεί 2% στη λειτουργία και εκμετάλλευση του «Αγωγού της Κασπίας». «Η συμμετοχή θα επιτρέψει στην "Eni" να μεταφέρει περίπου 3 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου το χρόνο», σημειώνουν. Οι Ιταλοί, αναφερόμενοι σε δουλιές που έκλεισε μια θυγατρική τους στην περιοχή, μιλούν για «γιγαντιαία κοιτάσματα πετρελαίου» στην περιοχή του Καρασαγκάν στο Δυτικό Καζαχστάν.

Σχετικά με τους Γάλλους: Στο πλαίσιο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, πόσο άνετα νιώθουν με τις πολεμικές ιαχές των Αμερικανών πολιτικών και τα σχέδια επέκτασης των Αμερικανών επιχειρηματιών; Πόσο ενοχλημένοι είναι οι Αμερικανοί από τις προνομιακές σχέσεις που διατήρησε η Γαλλία και οι επιχειρήσεις της σε μια σειρά από χώρες, συντηρώντας τους δεσμούς που σφυρηλάτησε από την εποχή της γαλλικής αποικιοκρατίας; Πόσο ενισχύεται το γαλλικό μονοπωλιακό κεφάλαιο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αν ο γαλλικός όμιλος TOTAL-FINA-ELF επιτύχει τη φημολογούμενη συμφωνία με τον Σαντάμ Χουσεΐν για την εκμετάλλευση των ιρακινών πετρελαϊκών αποθεμάτων;

Η TOTAL-FINA-ELF κατά καιρούς ανταγωνίζεται, άλλοτε συνεργάζεται με τους Αμερικανούς, τους Ρώσους κι άλλους κεφαλαιοκράτες - σε επιχειρήσεις δικές της ή κοινοπραξίες - στην Κασπία. Στο Αζερμπαϊτζάν έχει επενδύσει τεράστια ποσά στην εξόρυξη και παραγωγή πετρελαιοειδών, στο Τουρκμενιστάν για διύλιση και εμπόριο, στο Καζαχστάν για εξόρυξη και παραγωγή, στο Ουζμπεκιστάν για διύλιση και εμπόριο.

Ομως, τι θα συμβεί σε χώρες, όπου οι Γάλλοι κάνουν χρυσές δουλιές και αυτές μπαίνουν στο στόχαστρο των Αμερικανών ως «παραγωγοί τρομοκρατών»; Τι θα συμβεί αν το εκεί ισλαμικό κίνημα στραφεί εναντίον όλων των δυτικών; Πόσο θα διακινδυνεύσουν οι γαλλικές επενδύσεις σε Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία, Λιβύη, Σουδάν, Σομαλία, Λίβανο, Συρία, Ιράν, Πακιστάν, Μπανγκλαντές, Ινδονησία; Εκεί όπου επίσης έχουν επενδύσει δισ. φράγκα σε εγκαταστάσεις εξόρυξης, διύλισης, παραγωγής και εμπορίας πετρελαιοειδών, αλλά και χημικών; Ποια θα είναι η αντίδραση του γαλλικού μονοπωλιακού κεφαλαίου, στο ενδεχόμενο να χάσει έσοδα;

Ποιά τα είδη των χημικών όπλων;Τις χημικές πολεμικές ουσίες τις κατατάσσουμε ανάλογα με τη δράση τους σε έξι κύριες ομάδες. Αυτές διακρίνονται σε: Ασφυξιογόνες,(Χλώριο, Φωσγένιο), Δακρυγόνες,(Αέρια πεπέρεως ή CS), Καυστικές, (Αέρια μουστάρδας, Λεβισίτης), Αέρια νεύρων, (Ταμπούν, Σομάν), Ζιζανιοκτόνα, (Μπλέ ουσία, Πορτοκαλιά ουσία), Εμπρηστικά,(Λευκός Φωσφόρος,Ναπάλμ),(εντός παρενθέσεως αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες ουσίες).

Οι Ασφυξιογόνες:Αυτές προσβάλλουν κυρίως το αναπνευστικό σύστημα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι να γεμίζουν οι πνεύμονες υγρά οπότε επέρχεται θάνατος από ασφυξία. Σ' αυτές μπορούμε να συμπεριλάβουμε και το δηλητήριο Υδροκυάνιο, με το οποίο έγιναν οι μαζικές εκτελέσεις των Εβραίων από τους Γερμανούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι Δακρυγόνες: Προκαλούν δάκρυα, ερεθισμό του δέρματος, εμετούς και ναυτία, με συνέπεια την προσωρινή ανικανότητα του θύματος για δράση. Μια απ' αυτές, με κωδικό CNS, χρησιμοποιήθηκε από τους Βρετανούς στον πόλεμο της Κορέας και την Κύπρο. Το πιο αποτελεσματικό όμως δακρυγόνο είναι το «Αέριο πεπέρεως» με κωδικό CS, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους Αμερικανούς στο Βιετνάμ, χρησιμοποιείται δε και σήμερα από την Ελληνική Αστυνομία σε μορφή χειροβομβίδων, για τη διάλυση διαδηλώσεων στις πόλεις. Σαν αντίδοτο για το CS, όπως και για τα κυανιούχα, δρουν τα θειοθειικά άλατα και άμεσο λουτρό, γιατί η σκόνη κολλάει στο δέρμα,

Οι Καυστικές: Αυτές προσβάλλουν τα μάτια, τους πνεύμονες και δημιουργούν φλύκταινες και βαθιές επώδυνες πληγές στο δέρμα. Σε μεγαλύτερες ποσότητες προκαλούν πνευμονικό οίδημα. Οι περισσότερες από τις καυστικές δρουν ύπουλα, διότι προκαλούν συμπτώματα που αργούν να εκδηλωθούν. Από τις καυστικές η πιο γνωστή είναι το «Αέριο μουστάρδας» ή Υπερίτης. Πρωτοχρησιμοποιήθηκε και πάλι από τους Γερμανούς το 1917 στο Ypres του Βελγίου εναντίον των βρετανικών στρατευμάτων. Οι Γερμανοί συνέλαβαν τότε 80.000 αιχμαλώτους και κυρίευσαν εκατοντάδες κανόνια. Πολύ σύντομα και οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν τον Υπερίτη κατά των Γερμανών, καθώς και άλλες δραστικότερες καυστικές ουσίες.

Τα αέρια νεύρων: Είναι τα πιο σύγχρονα θανατηφόρα χημικά όπλα με βάση οργανοφωσφορικές ενώσεις. Παρασκευάστηκαν κατά τον Β` Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά δε χρησιμοποιήθηκαν τότε.

Κατά την εισπνοή εμφανίζονται στην αρχή δυσκολίες στην αναπνοή, εφίδρωση, εμετοί, κράμπες, πονοκέφαλοι, εξασθένηση της όρασης και τελικώς παράλυση και διακοπή της αναπνοής που μπορεί να επέλθει μέσα σε λίγα λεπτά.

Τα σημαντικότερα νευροτοξικά είναι το Ταμπούν που μυρίζει σαν φρούτο με πικραμύγδαλο μέχρι και σαν ψάρι. Το Σομάν που μυρίζει σαν σάπια φρούτα ή σαν καμφορά και το Σαρίν το οποίο είναι άοσμο. Και τα τρία αδρανοποιούν το ζωτικό ένζυμο Χοληνεστεράση και έτσι προκαλείται επικίνδυνη συσσώρευση Ακετυλοχολίνης στο σώμα.

Και τα τρία αντιμετωπίζονται με εμετικά, πλύσεις στομάχου, αλατούχα καθάρσια, Ατροπίνη και Obidoximchlorid.

Τα Ζιζανιοκτόνα: Είναι χημικώς ετερογενείς ομάδες ουσιών. Σαν πολεμικές ουσίες άρχισαν να χρησιμοποιούνται το 1961 στο Ν. Βιετνάμ για την καταστροφή της σοδειάς του ρυζιού (Μπλε ουσία). Σαν αποψιλωτικά από τους Βρετανούς στη Μαλαισία (1955-1957) και στα δάση του Βιετνάμ από τους Αμερικανούς. Η πιο γνωστή, η «Πορτοκαλιά ουσία» περιέχει και το 2,3,7,8-TCDD ( Tetrachlor-Dibenzo-p-Dioxin ) γνωστή και ως Διοξίνη του Seveso, η οποία είναι η δηλητηριωδέστερη μέχρι στιγμής συντεθείσα ουσία με καρκινογόνες και εμβρυοτοξικές ιδιότητες. Προκαλεί επιπλέον οξείες και χρόνιες δηλητηριάσεις με μεγάλη λίστα συμπτωμάτων. Αντίδοτα ή ειδικές θεραπείες δεν υπάρχουν.

Οι Εμπρηστικές: O λευκός Φωσφόρος χρησιμοποιήθηκε και από τις δυο πλευρές στον πόλεμο της Ινδοκίνας, καθώς και οι βόμβες Ναπάλμ. Οι τελευταίες έπληξαν και την Κορέα στον 3ετή πόλεμο (32.215 τόνοι), καθώς και την Αγκόλα.

Σύμφωνα με ορισμό του ΟΗΕ «Τα Βιολογικά όπλα είναι μέσα μαζικής καταστροφής και αποτελούνται από συστατικά ζωντανής ύλης με ικανότητα πολλαπλασιασμού σε ανθρώπους, ζώα ή φυτά προκαλώντας ασθένειες ή θανάτους».

Τα κατατάσσουμε, σύμφωνα με το σχήμα σε τρεις μεγάλες κατηγορίες.

Βιολογικά όπλα

Βιοτοξίνες Ψυχοφάρμακα Παθογόνα

Βακτήρια, Ιοί

Αλλαντοτοξίνη, Μπαζ, Ανθρακας, Πυρετός Q

Κικίνη LSD, Μελιταίος πυρετός, Κίτρινος πυρετός

Χολέρα, Ευλογιά

Βιοτοξίνες:Οι τοξίνες είναι κάτι μεταξύ χημικών και βιολογικών πολεμικών ουσιών. Είναι τα δηλητηριώδη υποπροϊόντα μικροοργανισμών φυτών ή ζώων. Οι τοξίνες είναι πιο σταθερές από τους μικροοργανισμούς, γιατί δεν είναι ζωντανοί οργανισμοί. Θεωρούνται η τρίτη γενεά των πολεμικών χημικών ουσιών.

Οι πιο γνωστές είναι η Αλλαντοτοξίνη, η οποία δρα στο περιφερειακό νευρικό σύστημα, όπως και τα αέρια νεύρων, και προκαλεί την αρρώστια αλλαντίαση. Η αλλαντίαση κανονικά προέρχεται από μη σωστά διατηρημένα τρόφιμα ή αλλοιωμένες κονσέρβες. Η Αλλαντοτοξίνη που προορίζεται για στρατιωτικούς σκοπούς παράγεται από καλλιέργεια βακτηριδίων. Οι αλλαντοτοξίνες καταστρέφονται σε θερμοκρασίες άνω των 100 βαθμών. Τα συμπτώματα είναι γενική αδυναμία που φθάνει μέχρι παράλυση και ανωμαλίες στην όραση.

Αλλη τοξίνη είναι η φυτοτοξίνη Κικίνη η οποία είναι 1,000 φορές πιο θανατηφόρα από τα αέρια νεύρων. Εμποδίζει τη λειτουργία των νευροενζύμων, επιδρά στο νευρικό σύστημα και οδηγεί στο θάνατο. Λέγεται ότι ήταν το δηλητήριο που χρησιμοποιούσαν οι Βοργίες.

Τρίτη σημαντική ομάδα τοξινών είναι οι μυκητοτοξίνες Τρικοθισίνες. Αναπτύσσονται σε κακώς διατηρημένα δημητριακά και ως πολεμική ουσία σε καλλιέργειες. Προκαλούν κάψιμο στο λαιμό, πονοκεφάλους, ναυτία, ζαλάδες, εμετούς, διάρροιες και σοβαρές αιμορραγίες. Αν δε δοθεί η κατάλληλη αγωγή επέρχεται ο θάνατος.

Τα ψυχοφάρμακαή ψυχοτρόπα: Είναι χημικές ουσίες που επιδρούν επί των πνευματικών λειτουργιών του ανθρώπου. Αποσπούν για ορισμένο χρονικό διάστημα τα θύματα από την πραγματικότητα και θέτουν προσωρινά τους στρατιώτες εκτός μάχης.

Τέτοια είναι το Μπαζ και το γνωστό παραισθησιογόνο LSD με μικρές ποσότητες του οποίου το θύμα χάνει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Με μεγαλύτερες δόσεις αισθάνεται ζαλάδες, έχει εμετούς, παραλύουν τα άκρα, έχει αδυναμία στην αναπνοή, παραισθήσεις και καταλήγει στο θάνατο.

Τα παθογόνα: Είναι ζωντανοί μικροοργανισμοί οι οποίοι προσβάλλουν απευθείας ορισμένους ιστούς του ανθρώπινου οργανισμού και διακρίνονται σε δυο γενικές κατηγορίες:

1) Βακτήρια,όπως αυτό του άνθρακα, του μελιταίου πυρετού, της χολέρας και της πανώλης.

Θα αναφερθούμε στο θέμα του άνθρακα επειδή γίνεται πολύς λόγος γι' αυτόν.

Ο άνθρακας είναι από τις παλαιότερες καταγεγραμμένες αρρώστιες των ζώων. Μνημονεύεται στο βιβλίο «Εξοδος» της Παλαιάς Διαθήκης σαν μια από τις δέκα πληγές του Φαραώ, δηλαδή τον ομαδικό θάνατο όλων των κατοικίδιων ζώων. Η «Εξοδος» των Ιουδαίων από την Αίγυπτο τοποθετείται ιστορικά στο 1451 π.Χ. Η ασθένεια αναφέρεται επίσης από τον Ομηρο, Ιπποκράτη, Οβίδιο κ.ά.

Ο άνθρακας είναι λοιμώδες νόσημα που ενδιαφέρει περισσότερο την Κτηνιατρική, διότι πρακτικά όλα τα ζώα είναι ευπαθή σ' αυτόν. Στην Ελλάδα πλήττει κυρίως τα πρόβατα και άλλοτε προκαλούσε μεγάλες ζημιές στην κτηνοτροφία. Οπως προκύπτει από τις επίσημες στατιστικές, το 1970 είχαν αναφερθεί 1.492 κρούσματα άνθρακα σε ζώα, ενώ το 1976 είχαν μειωθεί σε 536.

Ο άνθρακας στους ανθρώπους παρουσιάζεται ως πνευμονική, εντερική, ή δερματική λοίμωξη με συχνότερη την τελευταία. Και οι τρεις μορφές μπορούν να είναι θανατηφόρες γι' αυτό η άμεση διάγνωση και η πρώιμη θεραπεία έχουν μεγάλη σημασία.

Κατά του άνθρακα χρησιμοποιούνται με εξαίρετα αποτελέσματα θεραπευτικός ορός, αρσενικούχα και αντιβιοτικά.

Η ιδέα της χρήσης του ως βιολογικού όπλου εμφανίστηκε κατά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Οπως για όλα τα όπλα έγιναν και για τον άνθρακα πειράματα αποτελεσματικότητάς του. Για το σκοπό αυτό οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν το έρημο νησάκι Γκρούναρντ στις βορειοδυτικές ακτές της Σκοτίας, με πρόβατα για πειραματόζωα. Διέσπειραν με μια οβίδα βακίλους του άνθρακα στο νησί και αποχώρησαν αφού έβαλαν φωτιά σ' όλους τους θάμνους. Μετά μια εβδομάδα τα πρόβατα είχαν ψοφήσει όλα. Ομως ο καπνός είχε μεταφέρει βακτήρια και στην απέναντι ακτή της Σκοτίας. Επιπλέον βακτήρια εξακολουθούσαν να υπάρχουν στο νησί και μετά το κάψιμο των θάμνων. Από τότε και μέχρι σήμερα απαγορεύτηκε κάθε επίσκεψη στο νησί που έμεινε στην ιστορία ως «το νησί του άνθρακα ».

Επομένως ο άνθρακας δεν έπαψε να υπάρχει, απλώς δε γινόταν γνωστά τα περιστατικά σε ζώα ή ανθρώπους.

Η πρώτη και σπουδαιότερη γραμμή άμυνας κατά των ουσιών χημικού πολέμου είναι η ατομική προστασία των στρατιωτών με μάσκες και προστατευτικό ρουχισμό. Τα φίλτρα για τις μάσκες περιέχουν ειδικά επεξεργασμένο ενεργό άνθρακα για την κατακράτηση των ατμών και μεμβράνες από χαρτί ή άλλα υλικά, για την κατακράτηση των σωματιδίων. Τέτοια φίλτρα μπορούν τυπικά να ελαττώσουν τη συγκέντρωση ουσιών χημικού και βιολογικού πολέμου τουλάχιστον κατά 100.000 φορές. Στα πλαίσια του πανικού, μόνη η Μ. Βρετανία είχε κατασκευάσει μέχρι το τέλος του Β` Παγκόσμιου Πολέμου 70 εκατομμύρια αντιασφυξιογόνους μάσκες.

Αλλα στοιχεία αντιχημικής άμυνας είναι μηχανήματα ανίχνευσης και συναγερμού ευαίσθητα σε αέρια νεύρων και ουσιών που προξενούν φλυκταίνωση. Επίσης προφυλακτικά φάρμακα και αντίδοτα που παρέχουν μερική προστασία κατά των νευροτοξικών ουσιών και εξοπλισμοί απολύμανσης προσώπου και υλικών.

Εκτός των ατομικών προστατευτικών μέτρων, η άμυνα των κρατών λαβαίνει μέτρα για την έγκαιρη επισήμανση, αποτροπή ή και αντιμετώπιση μιας επίθεσης με χημικά ή βιολογικά όπλα, με την εγκατάσταση μηχανημάτων ανίχνευσης στις κατάλληλες περιοχές. Λέγεται ότι το ΝΑΤΟ μεταξύ των περιοχών αυτών περιλαμβάνει και την ελληνική νήσο Γαύδο επειδή βρίσκεται απέναντι από τη Λιβύη και προστατεύει έτσι την Αμερικανική βάση της Σούδας.

Κατά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο οι αντίπαλοι συνασπισμοί διέθεταν στο οπλοστάσιό τους μεγάλα αποθέματα χημικών όπλων, επιπλέον έκαναν έρευνα και δοκιμές για την παρασκευή νέων χημικών και βιολογικών όπλων καθώς και για την αποτελεσματικότητά τους. Δεν τα χρησιμοποίησαν, όμως, λόγω του φόβου των αντιποίνων, ιδιαίτερα εναντίον αστικών κέντρων.

Μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκαν, μέχρι και πολύ πρόσφατα, σε περιφερειακούς πολέμους με τραγικά αποτελέσματα τόσο για τους αμάχους όσο και για τους επιτιθέμενους.

Μετά από όσα ελέχθησαν εύλογα γεννάται το ερώτημα: Τι ισχύει από πλευράς Διεθνούς Δικαίου, που να προστατεύει την ανθρωπότητα από τη χρήση χημικών και βιολογικών όπλων; Οι προσπάθειες έχουν αρχίσει αρκετά ενωρίς. Η πρώτη Συμφωνία υπεγράφη ήδη το 1874. Ενα σημαντικό βήμα αποτέλεσε το Πρωτόκολλο της Γενεύης του 1925, το οποίο για πολλές δεκαετίες ήταν το μοναδικό διεθνές δεσμευτικό κείμενο ευρείας δεσμευτικότητας. Εγινε γνωστό ότι από τις πρώτες ημέρες του Β` Παγκόσμιου Πολέμου, το Σεπτέμβρη του 1939, οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και Γαλλίας διαβεβαίωσαν τον Χίτλερ ( διά του Υπ. Εξωτ. της Ελβετίας) πως ήταν διατεθειμένες να σεβαστούν τη Συνθήκη της Γενεύης. Σε λίγες ημέρες, διά της ιδίας οδού, οι δυο σύμμαχες κυβερνήσεις έπαιρναν ένα αντίστοιχο μήνυμα του Χίτλερ, με το οποίο τις διαβεβαίωνε ότι και αυτός θα τηρούσε τη Συνθήκη της Γενεύης. Βέβαια παρ' όλες αυτές τις διαβεβαιώσεις, η αμοιβαία καχυποψία οδήγησε και τις δυο πλευρές στην τεράστια κινητοποίηση τόσο για την παραγωγή χημικών όπλων όσο και για την αντιμετώπισή τους.

Εκτοτε έχουν γίνει πολλές και χρονοβόρες διαπραγματεύσεις για τη βελτίωση της Συνθήκης, ώστε να συμπεριληφθούν σ' αυτή, εκτός της χρήσης και απαγορεύσεις παραγωγής, αποθήκευσης και διεθνείς έλεγχοι του οπλοστασίου των χωρών. Η τελευταία Συνθήκη που αποτελεί Διεθνές Δίκαιο, υπεγράφη το 1997. Το πρόβλημα όμως είναι ότι πάνω από έναν αιώνα οι Συνθήκες αυτές παραβιάζονται.

Εναν σοβαρό παράγοντα ελέγχου συνιστά και το «Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη», γνωστό ως S.I.P.R.I. που εδρεύει στη Στοκχόλμη και καταγράφει και εκδίδει κάθε χρόνο ντοκουμέντα για την έρευνα, παραγωγή, αποθήκευση και χρήση κάθε μορφής όπλων (πυρηνικών, χημικών, βιολογικών). Σύμφωνα μ' αυτό, είναι αρκετές οι χώρες που διαθέτουν και βιολογικά όπλα.

Οι μικρές χώρες υποστηρίζουν ότι τα χημικά και βιολογικά όπλα είναι οι «οι πυρηνικές βόμβες των φτωχών», από την άποψη ότι το κόστος παραγωγής τους είναι ασύγκριτα μικρότερο από εκείνο της κατασκευής πυρηνικών οπλικών συστημάτων. Αυτό όμως χρησιμοποιήθηκε και σαν πρόφαση των στρατιωτικά ισχυρών να επιβάλουν τη θέλησή τους.

Οσον αφορά τώρα τη σχετική δράση τρομοκρατικών ομάδων, δυο είναι τα μαζικά επιτεύγματά τους. Το πρώτο ότι μόλυναν με σαλμονέλα τη σαλάτα σε μια αλυσίδα εστιατορίων της πόλης Αντιλοπ του Ορεγκον των ΗΠΑ το1984, με αποτέλεσμα να νοσηλευτούν 750 άτομα σε νοσοκομεία.

Το δεύτερο είναι η επίθεση με το νευροτοξικό σαρίν στο μετρό του Τόκιο από τη θρησκευτική αίρεση «Υπέρτατη Αλήθεια» το 1995. Αυτή στοίχισε τη ζωή σε 13 άτομα και έστειλε άλλους 5.500 στο νοσοκομείο. Η αίρεση αυτή για 5 τουλάχιστον χρόνια προσπαθούσε να αγοράσει ή κατασκευάσει βιολογικά όπλα με σκοπό να παραλύσει τη δημόσια διοίκηση της Ιαπωνίας, να εξουδετερώσει το κατεστημένο οπότε θα μπορούσε ευκολότερα να εγκαταστήσει ένα θεοκρατικό καθεστώς. Παρ' όλο όμως το επιστημονικό δυναμικό, τα εκατομμύρια δολάρια και τις χιλιάδες οπαδούς που διέθεταν, το μόνο που κατόρθωσαν ήταν το πολύ μικρό για τα μέτρα τους χτύπημα στο μετρό του Τόκιο.

Αυτό επιβεβαιώνει και την άποψη των ειδικών επιστημόνων ότι χημικές και βιολογικές ουσίες μόνο από χώρες μπορούν να παραχθούν και να χρησιμοποιηθούν.

Ενα άλλο που πρέπει να γίνει ακόμα σαφές είναι ότι οι τρομοκράτες του είδους αυτού δε θα πρέπει να ταυτίζονται με πολιτικά ή απελευθερωτικά κινήματα όπως των Κούρδων, των Παλαιστινίων, των Ιρλανδών ή παλαιότερα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο ή των Ελλήνων κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Αυτοί με τις βομβιστικές τους επιθέσεις, έστω και θανατηφόρες, επιδιώκουν να τραβήξουν την προσοχή της κοινής γνώμης στο πρόβλημά τους και όχι να σκοτώσουν κόσμο.

Συμπερασματικά από τα ανωτέρω προκύπτει ότι βεβαίως και δεν πρέπει να μηδενίζουμε τον κίνδυνο από αυτές τις πολεμικές ουσίες, αλλά και η καλλιέργεια της τρομο-λαγνείας εξυπηρετεί άλλες πολιτικές και εμπορικές σκοπιμότητες για τις οποίες προετοιμάζουν την κοινή γνώμη προκειμένου να της τις επιβάλουν.

Πηγές:

• J.B. Neilands. «Survey of Chemical and Related Weapons of War». Naturwissenschaften 60, 177-183 (1973).
• Μανουσάκης Γ. «Χημικός και βιολογικός πόλεμος», εκδόσεις Πατάκη 2000.
• Πρακτικά Ημερίδας «Διεπιστημονική Επιτροπή για την απαγόρευση των χημικών και βιολογικών όπλων, Αθήνα 1989».

Ιστορία: O Θουκυδίδης αναφέρει ότι κατά τον Πελ/κό πόλεμο οι Σπαρτιάτες πολιορκητές των Πλαταιών άνοιξαν περιφερειακή τάφρο γύρω από την πόλη, τη γέμισαν με θειάφι και πίσσα και άναψαν φωτιά. Οι αποπνικτικοί καπνοί ανάγκασαν τους Πλαταιείς να παραδοθούν.

Το «υγρό πυρ» των Βυζαντινών, που αποτελείτο από ακατέργαστο πετρέλαιο, ήταν επίσης ένα χημικό όπλο τόσο επιθετικό όσο και αμυντικό.

Η συστηματική, όμως, χρήση χημικών πολεμικών ουσιών άρχισε κατά τον Α` Παγκόσμιο πόλεμο, το 1915, όταν οι Γερμανοί εξαπέλυσαν αέριο χλώριο κατά των Γάλλων με αποτέλεσμα 5.000 νεκρούς.

Σεβέζο: 10 Ιούλη 1976

Θύματα χημικού πολέμου στο Ιράκ

... Και αποτελείς - και εσύ - μέρος αυτού του «μεγάλου στρατού», που εργάζεται στο χώρο της τέχνης! Που έχει αναλάβει να αναπτύξει «το ισχυρόν μέσον γνώσης» - που είναι η τέχνη - και να το παραδώσει στην κοινωνία, για να το «χρησιμοποιήσει όπως αυτή κρίνει καλύτερα».

Τώρα, μέσα στους βομβαρδισμούς και στη σκόνη, ποιος θα ρωτήσει αν τούτα τα «πράγματα», που παράγεις - στο όνομα της τέχνης - και μπαίνουν στα σούπερ μάρκετ, «για μαζική κατανάλωση», είναι τέχνη; Εσύ, πάντως, ανήκεις στον «καλλιτεχνικό χώρο»! Το γράφει, άλλωστε, και η ταυτότητά σου! Το λέει και η πενιχρή σύνταξη που θα πάρεις!

Χωρίς τη δική σου συνδρομή, θέλω να είσαι βέβαιος γι' αυτό (δεν μπορώ να σε αφήσω να κοιμάσαι ήσυχος) οι λαοί θα έδειχναν μεγαλύτερη αντίσταση. Εσύ, συνειδητά ή ασυνείδητα, είσαι ο Δούρειος Ιππος. Εσύ χρυσώνεις την καραμέλα. Εσύ βάζεις το κερασάκι στην τούρτα. Εσύ, τελικά, οδηγείς τα παιδιά σου σαν την Ιφιγένεια στη σφαγή.

Ολος αυτός ο οχετός, όλη αυτή η ιλουστρασιόν «καλλιτεχνική» παραγωγή, (τρίτη - τέταρτη βιομηχανία στον κόσμο είναι η βιομηχανία της «τέχνης») δε γίνεται μόνο για το χρήμα. Σε μια ταξική κοινωνία «η τέχνη εκφράζει τα ενδιαφέροντα των διαφόρων τάξεων» και αποτελεί «ένα ιδεολογικό όπλο πάλης για τις αντιμαχόμενες ταξικές ιδεολογίες». Σε αυτό το «ταξικό εργοστάσιο» δουλεύεις φίλε μου. Παράγεις ιδεολογικά όπλα.

Ο ισχυρισμός σου ότι είναι δυσδιάκριτα τάχα τα όρια του «καλού και του κακού» στην τέχνη και επομένως - θέλεις να πεις - δεν ξέρεις ποιο είναι το «σωστό και το λάθος», είναι ισχυρισμός ψεύτικος. Γιατί η τέχνη έχει ορισμούς όπως και ο καλλιτέχνης επίσης.

Στάσου, λοιπόν, προσοχή - και με προσοχή - στον καθρέφτη και απολογήσου στον εαυτό σου. Αυτές οι «καλλιτεχνικές εικόνες» που παράγεις, «αντανακλούν την πραγματικότητα»; Η απάντηση θα είναι το διαβατήριο για το πάνθεον των εργατών της τέχνης. Τα άλλα είναι «μελό» δικαιολογίες. Το «ψωμί των παιδιών σου» και η κρυφή σου - και σεβαστή - επιθυμία να «εμφανίζεσαι», δε δικαιολογεί τη στράτευσή σου στο στρατό που μάχεται τα συμφέροντα της τάξης σου.

Η τέχνη είναι ένα «χαρούμενο παιχνίδι γνώσης», γεμάτο, όμως, υποχρεώσεις!

Η εμπειρική θεωρία για τη γένεση της ηθικής συνείδησης είνε η μόνη, που και ικανοποιεί και μπορεί να δείξει το δρόμο της πραγματικής σωτηρίας. Σύμφωνα μ' αυτήν, καθώς είδαμε, η ηθική συνείδηση είνε δημιούργημα της βιοτικής πείρας του ανθρώπου απάνω στη γη. Δεν είνε πρωταρχικό αίτιο, είνε αποτέλεσμα. Η βασική ροπή για τη συντήρηση, την αναπαραγωγή της ζωής και την ενεργητική επιβολή του εγώ, η επιδίωξη με μια λέξη της ευτυχίας και της απολύτρωσης και οι αντιστάσεις, που προβάλλουνται από το φυσικό και τον ανθρώπινο περίκοσμο διαμορφώνουνε τις σκόπιμες ενέργειες, που η εννοιακή σύλληψή τους και το ρίζωμά του στον ανθρώπινο στοχασμό και στ' ανθρώπινα ψυχόρμητα απαρτίζουνε την ηθική συνείδηση. Ετσι έχουμε την απάντηση στο πρώτο αίτημα, που θέσαμε παραπάνω, αρνητική για κείνους, που υποστηρίζουνε τη θεωρία της καταγωγής του πολέμου από την αντινομία ανάμεσα στην ατομική και την ομαδική συνείδηση. Η ηθική συνείδηση, ατομική και ομαδική, είνε συνάρτηση ορισμένων αντικειμενικών όρων και των βασικών ροπών και αναγκών του ανθρώπου κ' εξαρτιέται από τους όρους αυτούς. Αρα, όπου παρουσιάζεται να ναυαγεί η ηθική συνείδηση, να μη μπορεί να επιβληθεί στη διαμόρφωση της ζωής, σημαίνει, πως οι αντικειμενικοί όροι είνε αντίθετοι. Κι όλα τα θεωρητικά κηρύγματα ναυαγούν. Η ηθική συνείδηση πραγματώνεται παντού, όπου συνταιριάζει με τις ανάγκες και τα συμφέροντα μιας κοινωνικής ομάδας ή ολότητας.

Μένει όμως πάντα ένα ερώτημα ανοιχτό: αν δεν υπάρχουν οι αντικειμενικοί όροι για την πραγμάτωση της ηθικής συνείδησης, πώς αυτή δημιουργιέται; Η απάντηση στο ερώτημα τούτο θα δοθεί, αν το διατυπώσουμε καλύτερα. Πώς γίνεται να υπάρχουνε τόσες παραλλαγές στην ηθική συνείδηση και στη διαγωγή των ανθρώπων; Γιατί αναμφισβήτητα ούτε η ηθική συνείδηση ούτε η διαγωγή των ανθρώπων είνε ενιαία. Ο στρατηγός, που οδηγεί το στρατό του στη σφαγή, πιστεύει πως επιτελεί μιαν υπέροχην ηθική πράξη και καυχιέται γι' αυτήν.

Γι' αυτό το λόγο οι ηθικοί κανόνες του «ου φονεύσεις», ου «κλέψεις» δεν αρκούν για να μην υπάρχουν ανθρωποι, που ο φόνος και η κλοπή τούς συμφέρει και γίνεται κανόνας της διαγωγής τους.

Γι' αυτό το λόγο, αν και χιλιάδες τόρα χρόνια, η πιο έντονη μορφή για την υποβολή και επιβολή της ηθικής συνείδησης, η θρησκεία, εύχεται στις εκκλησίες «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου» και διδάσκει το «αγαπάτε αλλήλους». Και το «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν», όχι μόνο δεν μπόρεσε μ' αυτό να εμποδίσει κανένα πόλεμο, παρά και με μιαν ολοφάνερην αντίφαση στον εαυτό της και προκάλεσεν η ίδια φοβερούς πολέμους για αιώνες και σήμερα ακόμα ευλογάει και υποβοηθάει και τους καταχτητικούς ακόμη πολέμους.

Κ' η πραγμάτωση πάλι του περιεχομένου της κάθε ηθικής συνείδησης έχει για απαραίτητη προϋπόθεση τη διαμόρφωση τέτιων όρων, που να γίνεται μπορετή και απαραίτητη αυτή η πραγμάτωση.

Ολα τα ηθικά κηρύγματα του κόσμου δεν μπορούνε να σταματήσουνε τον πόλεμο αν δεν αρθούν οι αντικειμενικές αιτίες, που τόνε δημιουργούν και όσο ευγενικά και αν είνε τα λόγια των ηθικολόγων της ειρήνης πρόκειται να μείνουν λόγια μάταια. Και επειδή παρεκτρέπουνε τα πλήθη από την αναζήτηση των αληθινών αιτιών, που δημιουργούνε τον πόλεμο, γίνονται, θεληματικά ή άθελα, οι ρομαντικοί ετούτοι ειρηνιστές, όργανα εκείνων που έχουνε συμφέρον να παραμείνει ουσιαστικά αμετάβλητη η σημερινή βαρβαρότητα, γιατί μ' αυτήν είνε δεμένα τα προσωπικά προνόμιά τους στη ζωή.

Ποιες είνε όμως αυτές οι αντικειμενικές αιτίες; Αυτό ελπίζουμε να μας το δείξει στο τέλος η έρευνά μας. Στο μεταξύ ας προχωρήσουμε σε άλλη ερμηνευτική βαριατσιόνα απάνω στο ίδιο θέμα.

Την Τρίτη η συνέχεια