Ποιά τα είδη των χημικών όπλων;Τις χημικές πολεμικές ουσίες τις κατατάσσουμε ανάλογα με τη δράση τους σε έξι κύριες ομάδες. Αυτές διακρίνονται σε: Ασφυξιογόνες,(Χλώριο, Φωσγένιο), Δακρυγόνες,(Αέρια πεπέρεως ή CS), Καυστικές, (Αέρια μουστάρδας, Λεβισίτης), Αέρια νεύρων, (Ταμπούν, Σομάν), Ζιζανιοκτόνα, (Μπλέ ουσία, Πορτοκαλιά ουσία), Εμπρηστικά,(Λευκός Φωσφόρος,Ναπάλμ),(εντός παρενθέσεως αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες ουσίες).

Οι Ασφυξιογόνες:Αυτές προσβάλλουν κυρίως το αναπνευστικό σύστημα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι να γεμίζουν οι πνεύμονες υγρά οπότε επέρχεται θάνατος από ασφυξία. Σ' αυτές μπορούμε να συμπεριλάβουμε και το δηλητήριο Υδροκυάνιο, με το οποίο έγιναν οι μαζικές εκτελέσεις των Εβραίων από τους Γερμανούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι Δακρυγόνες: Προκαλούν δάκρυα, ερεθισμό του δέρματος, εμετούς και ναυτία, με συνέπεια την προσωρινή ανικανότητα του θύματος για δράση. Μια απ' αυτές, με κωδικό CNS, χρησιμοποιήθηκε από τους Βρετανούς στον πόλεμο της Κορέας και την Κύπρο. Το πιο αποτελεσματικό όμως δακρυγόνο είναι το «Αέριο πεπέρεως» με κωδικό CS, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους Αμερικανούς στο Βιετνάμ, χρησιμοποιείται δε και σήμερα από την Ελληνική Αστυνομία σε μορφή χειροβομβίδων, για τη διάλυση διαδηλώσεων στις πόλεις. Σαν αντίδοτο για το CS, όπως και για τα κυανιούχα, δρουν τα θειοθειικά άλατα και άμεσο λουτρό, γιατί η σκόνη κολλάει στο δέρμα,

Οι Καυστικές: Αυτές προσβάλλουν τα μάτια, τους πνεύμονες και δημιουργούν φλύκταινες και βαθιές επώδυνες πληγές στο δέρμα. Σε μεγαλύτερες ποσότητες προκαλούν πνευμονικό οίδημα. Οι περισσότερες από τις καυστικές δρουν ύπουλα, διότι προκαλούν συμπτώματα που αργούν να εκδηλωθούν. Από τις καυστικές η πιο γνωστή είναι το «Αέριο μουστάρδας» ή Υπερίτης. Πρωτοχρησιμοποιήθηκε και πάλι από τους Γερμανούς το 1917 στο Ypres του Βελγίου εναντίον των βρετανικών στρατευμάτων. Οι Γερμανοί συνέλαβαν τότε 80.000 αιχμαλώτους και κυρίευσαν εκατοντάδες κανόνια. Πολύ σύντομα και οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν τον Υπερίτη κατά των Γερμανών, καθώς και άλλες δραστικότερες καυστικές ουσίες.

Τα αέρια νεύρων: Είναι τα πιο σύγχρονα θανατηφόρα χημικά όπλα με βάση οργανοφωσφορικές ενώσεις. Παρασκευάστηκαν κατά τον Β` Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά δε χρησιμοποιήθηκαν τότε.

Κατά την εισπνοή εμφανίζονται στην αρχή δυσκολίες στην αναπνοή, εφίδρωση, εμετοί, κράμπες, πονοκέφαλοι, εξασθένηση της όρασης και τελικώς παράλυση και διακοπή της αναπνοής που μπορεί να επέλθει μέσα σε λίγα λεπτά.

Τα σημαντικότερα νευροτοξικά είναι το Ταμπούν που μυρίζει σαν φρούτο με πικραμύγδαλο μέχρι και σαν ψάρι. Το Σομάν που μυρίζει σαν σάπια φρούτα ή σαν καμφορά και το Σαρίν το οποίο είναι άοσμο. Και τα τρία αδρανοποιούν το ζωτικό ένζυμο Χοληνεστεράση και έτσι προκαλείται επικίνδυνη συσσώρευση Ακετυλοχολίνης στο σώμα.

Και τα τρία αντιμετωπίζονται με εμετικά, πλύσεις στομάχου, αλατούχα καθάρσια, Ατροπίνη και Obidoximchlorid.

Τα Ζιζανιοκτόνα: Είναι χημικώς ετερογενείς ομάδες ουσιών. Σαν πολεμικές ουσίες άρχισαν να χρησιμοποιούνται το 1961 στο Ν. Βιετνάμ για την καταστροφή της σοδειάς του ρυζιού (Μπλε ουσία). Σαν αποψιλωτικά από τους Βρετανούς στη Μαλαισία (1955-1957) και στα δάση του Βιετνάμ από τους Αμερικανούς. Η πιο γνωστή, η «Πορτοκαλιά ουσία» περιέχει και το 2,3,7,8-TCDD ( Tetrachlor-Dibenzo-p-Dioxin ) γνωστή και ως Διοξίνη του Seveso, η οποία είναι η δηλητηριωδέστερη μέχρι στιγμής συντεθείσα ουσία με καρκινογόνες και εμβρυοτοξικές ιδιότητες. Προκαλεί επιπλέον οξείες και χρόνιες δηλητηριάσεις με μεγάλη λίστα συμπτωμάτων. Αντίδοτα ή ειδικές θεραπείες δεν υπάρχουν.

Οι Εμπρηστικές: O λευκός Φωσφόρος χρησιμοποιήθηκε και από τις δυο πλευρές στον πόλεμο της Ινδοκίνας, καθώς και οι βόμβες Ναπάλμ. Οι τελευταίες έπληξαν και την Κορέα στον 3ετή πόλεμο (32.215 τόνοι), καθώς και την Αγκόλα.