ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ζωγραφίζοντας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Λεφτά για ν' αγοράσουμε κρέας δεν έχουμε. Ετσι, το ζωγραφίζουμε στον πίνακα και αυτό το λέμε μάθημα». Το παραπάνω είναι μόνον ένα, από τα πολλά παραδείγματα, που ειπώθηκαν τις προάλλες, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου των εκπροσώπων των ΤΕΙ, σχετικά με την οικτρή οικονομική κατάστασή τους. Προσθέστε, τώρα, ότι το προαναφερόμενο παράδειγμα αφορά στο Τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων και βγάλτε συμπεράσματα, για το αν και πόσο μπορούν να μάθουν οι σπουδαστές και αυριανοί ελεγκτές της ασφάλειας και ποιότητας των τροφίμων, για την υφή και τα χαρακτηριστικά του κρέατος από ένα σκίτσο στο μαυροπίνακα. Κι αν δε σας αρκεί αυτό, σας αναφέρουμε ορισμένα ακόμη:

Το ΤΕΙ Αθήνας είναι το μεγαλύτερο της χώρας και - υποτίθεται - το καλύτερα εξοπλισμένο. Και όμως, στο Τμήμα Αισθητικής, οι καθηγητές αγοράζουν με δικά τους χρήματα το αποσταγμένο νερό, που χρειάζεται στα εργαστηριακά μαθήματα των καλλυντικών. Στο Τμήμα Ηλεκτρονικών τα εργαστηριακά μαθήματα γίνονται κι αυτά με ...σχέδια στο μαυροπίνακα, καθώς μόνον έτσι μπορούν οι σπουδαστές να έχουν μια οπτική εικόνα των διάφορων ηλεκτρονικών συσκευών. Και πάει λέγοντας... Είναι μάλλον περιττό, να σημειώσουμε ότι τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα στα ΤΕΙ της περιφέρειας...

Κατά τ' άλλα, η Παιδεία αποτελεί τη βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης και βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής της...

Τι περίμεναν;

Οταν το ΚΚΕ αντιδρούσε και φώναζε ότι - εκτός πολλών άλλων - το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας έχει πολυσήμαντη και κρίσιμη σημασία και δεν μπορεί να κάνει κουμάντο σ' αυτό μια όποια εταιρία, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ σφύριζαν αδιάφορα και μιλούσαν για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, κλπ., κλπ. Τώρα, οι κυβερνώντες παρακαλάνε τη «Χόχτιφ», για να τους πει πού θα πουλήσει μέρος των μετοχών της, ώστε να ξέρουν με ποιους θα 'χουν να κάνουν αύριο και, ταυτόχρονα, διοχετεύουν στις εφημερίδες και στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ «παράπονα», περί «λεόντειας σύμβασης», περί άβατου, ακόμη και σε ζητήματα διαχείρισης, κλπ., κλπ.

Τι περίμεναν, δηλαδή; Η «Χόχτιφ», όπως και κάθε άλλη μεγάλη επιχείρηση και πολυεθνική, είτε εγχώρια είτε ξένη, ένα μόνο θεό ξέρει και αυτόν προσκυνά: Τα κέρδη της και τη συνεχή αύξησή τους.

Εμπρός για την ΚΑΠ...

Στη στήριξη των αγροτικών κινητοποιήσεων του Γενάρη προσανατολίζεται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Αυτά έγραφε σχετικό ρεπορτάζ στο χτεσινό «Βήμα» και, μάλιστα, σημείωνε ότι στη Χαριλάου Τρικούπη προβληματίζονται για τη στάση του Κινήματος στο ενδεχόμενο αποκλεισμού δρόμων, παραθέτοντας δήλωση στελέχους, που λέει: «Ούτε θα αποτρέψουμε, αλλά ούτε θα αποθαρρύνουμε τους αγρότες, αν θελήσουν να κλείσουν τους δρόμους».

Και θα 'χετε απόλυτο δίκιο, βέβαια, αν χαμογελάσετε ειρωνικά, διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές, καθώς το ΠΑΣΟΚ, μετά από 20 περίπου χρόνια διακυβέρνησης και αφού εφάρμοσε τόσα και τόσα μέτρα σε βάρος των αγροτών, θέλει τώρα να υψώσει και πάλι «πράσινες» σημαίες στα τρακτέρ, αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Προχτές, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή, την οποία, μάλιστα, υπογράφουν όλοι οι βουλευτές, με πρώτον τον Γ. Παπανδρέου και ζητά από την κυβέρνηση να προωθήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και τόλμη τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ.

Να υποθέσουμε, επομένως, ότι το ΠΑΣΟΚ θα ζητήσει από τους αγρότες να διαδηλώσουν για την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ ή θα λέει άλλα στη Βουλή και άλλα στην αγροτιά;

Οι ... διαφορές

Πάει, χάλασε ο κόσμος... Ακόμη και ο Ι. Κ. Πρετεντέρης του «Βήματος» και του «Μέγκα», φλογερός οπαδός του «ευρωμονοδρόμου» της «ελεύθερης αγοράς» και των νόμων της, κλπ., κλπ., ανακάλυψε ότι «το φορολογικό νομοσχέδιο μείωσε τη φορολογική κλίμακα για τις επιχειρήσεις αλλά την άφησε ίδια για τους μισθωτούς». Επίσης, ότι «το νομοσχέδιο για τα φάρμακα απελευθερώνει την τιμή των φαρμάκων, ένα παλαιό αίτημα των φαρμακοβιομηχάνων». Και, ακόμη, ότι «το αναπτυξιακό νομοσχέδιο εκχωρεί σε ιδιωτικές εταιρείες την αξιολόγηση (άρα την έγκριση...) των επενδυτικών προτάσεων που ζητούν κρατική επιδότηση. Ερχεται μεγάλο φαγοπότι».

Ολ' αυτά, βέβαια, τα σημειώνει, για να βγάλει το... βαθυστόχαστο συμπέρασμα ότι «όλοι δεν είναι ίδιοι, ότι οι διαχωριστικές πολιτικές γραμμές ισχύουν στο ακέραιο και ότι οι οι κοινωνικές αναφορές των μεγάλων παρατάξεων δεν έχουν καταργηθεί».

Βέβαια, έχει δίκιο ο άνθρωπος. Πέρσι, τέτοια εποχή, ο Κ. Σημίτης έδωσε αύξηση ενός (1) ευρώ τη μέρα στους συνταξιούχους και τους ανέργους. Φέτος, ο Κ. Καραμανλής τη «βγάζει» με 0,70. Η... διαφορά είναι τεράστια και οι... διαχωριστικές γραμμές ολοφάνερες. Η πολιτική της ΝΔ είναι κατά 30% αντιλαϊκότερη του ΠΑΣΟΚ...

Η αφόρητη ακρίβεια

Το νέο κύμα ανατιμήσεων σε όλη την γκάμα των ειδών ευρείας κατανάλωσης είναι σε πλήρη εξέλιξη. Και, μάλιστα, σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν «γονατίσει» κάτω από το βάρος της καθημερινής ακρίβειας και των ανεξέλεγκτων ανατιμήσεων, που, σε συνδυασμό με τα πενιχρά εισοδήματα και την αβεβαιότητα για το μέλλον, μετατρέπουν τον αγώνα για την επιβίωση σε άνισο αγώνα δρόμου.

Βέβαια, δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Στο βαθμό που μεγαλοεπιχειρηματίες και κυβερνώντες μετρούν την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής με μέτρο την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, είναι αυτονόητο ότι και μισθοί και τιμές θα εξακολουθήσουν να κινούνται σε τροχιές αντιστρόφως ανάλογες. Γιατί είναι φανερό ότι μια πολιτική μπορεί να στοχεύει ή σε στήριξη των εισοδημάτων των εργαζομένων και του βιοτικού επιπέδου του λαού, ή στην ενίσχυση των κερδών για τους εργοδότες και το μεγάλο κεφάλαιο. Και οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις έχουν πάρει καθαρή θέση με τη μεριά του κεφαλαίου. Γι' αυτό, ακριβώς, έχουν σαν μπούσουλα τους νόμους της «ελεύθερης αγοράς» και τον ...«ανταγωνισμό» της οικονομίας, που στην πραγματικότητα είναι η εξασφάλιση κερδοφορίας για τις επιχειρήσεις, επιλογές που μετατρέπουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και τα λαϊκά εισοδήματα σε βορά στις αδηφάγες ορέξεις της ολιγαρχίας. Και με την εισοδηματική πολιτική λιτότητας και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και με την απελευθέρωση των τιμών, που προκαλεί συνεχή κύματα ακρίβειας και ανατιμήσεων.

Τα αποτελέσματα που προκαλούν οι αντιλαϊκές επιλογές των κυβερνώντων είναι δεδομένα: Από τη μία, αδιέξοδα και όξυνση των καθημερινών προβλημάτων για τα μισθοσυντήρητα νοικοκυριά, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, που καλούνται να ζήσουν με μισθούς πείνας, ενώ από την άλλη συνεχής αύξηση της κερδοφορίας για μια χούφτα επιχειρήσεις που συσσωρεύουν προκλητικά κέρδη. Αποκαλυπτική ως προς αυτό είναι η εξέλιξη των κερδών των σούπερ μάρκετ, που από το 2001 μέχρι το 2003, όσο δηλαδή η ακρίβεια θέριευε, 99 αλυσίδες σούπερ μάρκετ - πολυκαταστημάτων αύξησαν τα κέρδη τους κατά 202%. Το 70% μάλιστα των συνολικών κερδών καρπώθηκαν μόλις επτά από αυτές.

Είναι ολοφάνερο ότι στο πλαίσιο των στόχων που έχουν τόσο οι προηγούμενες όσο και η σημερινή κυβέρνηση, στο πλαίσιο της πολιτικής στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν έχουν να περιμένουν κάτι καλό. Το ΚΚΕ, σ' αυτά τα πλαίσια, προτείνει την κλιμάκωση των αγώνων για γενικότερες διεκδικήσεις, ενώ για το άμεσο μέτωπο ζητά την καθιέρωση κατώτατου μισθού 1.200 ευρώ με ανάλογη κλιμάκωση για όλες τις κατηγορίες και τα μισθολογικά κλιμάκια και σύνταξη το 80% του τελευταίου μισθού. Παράλληλα, πάγωμα των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης και κατάργηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας σε είδη πλατιάς κατανάλωσης.

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ

Τα ανήσυχα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΥΤΥΧΩΣ, μίλησε ο υπουργός και μας καθησύχασε. Βέβαια, ο Γιώργος Αλογοσκούφης ήταν σαφής: Η κυβέρνηση θα πάρει πρόσθετα μέτρα, εφόσον αυξηθούν οι τιμές του πετρελαίου. Γι' αυτό και μας προέτρεψε στην αποφυγή του όποιου ...κλίματος υστερίας.

Οταν βλέπεις τέτοια ψυχραιμία στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, είναι σαφές ότι ...το ελέγχουν το πράγμα. Πώς ακριβώς συμβαίνει αυτό, δεν μπήκαν στον κόπο να μας εξηγήσουν. Κάτι θα ...ξέρουν, όμως.

Πάντως, στα μέτρα αντιμετώπισης της αύξησης των τιμών, ο υπουργός Οικονομίας ενέταξε και την αύξηση του αφορολόγητου ορίου για τους μισθωτούς από τα 10 στα 11 χιλιάδες ευρώ. Προφανώς, το θεωρούν ...τεράστια παροχή.

Σε κάθε περίπτωση, μάλλον ευχαριστημένες θα μείνουν τελικά οι εταιρίες διύλισης και εμπορίας πετρελαίου. Αφορμή, άλλωστε, ζητούν οι κυβερνώντες για νέα μείωση της φορολογίας τους. Η οποία, βέβαια, ουδέποτε «περνάει» στην κατανάλωση. Κάπου στο δρόμο ...χάνεται.

ΜΑΛΛΟΝ ΝΙΩΘΕΙ αρκετά ζορισμένος τελευταία ο υπουργός Αμυνας Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος και ...έσπευσε να φτιάξει, όπως φαίνεται, το προφίλ του, αναγγέλλοντας παραπέρα μείωση της θητείας κατά ένα μήνα από το 2006!

Φυσικά, για τις συνθήκες ζωής, σίτισης και τα δημοκρατικά δικαιώματα των στρατευμένων, δεν είπε κουβέντα, μια και αυτά κοστίζουν, τόσο οικονομικά, όσο και πολιτικά.

Οπως, επίσης, μένει στο απυρόβλητο και το τι είδους Ενοπλες Δυνάμεις δημιουργούμε και το πώς μετεξελίσσονται. Δηλαδή, όπως ακριβώς έχουν σχεδιάσει οι ΝΑΤΟικοί μας «σύμμαχοι».

Είπαμε, μπορούν να κάνουν τα «παιγνιδάκια» τους με τον ελληνικό στρατό οι κυβερνώντες, χωρίς, όμως, να θίγονται και τα ...βασικά δεδομένα, όπως τα εννοεί, βέβαια, η Νέα Τάξη Πραγμάτων.

ΑΡΑΓΜΕΝΑ, το ένα πάνω στο άλλο, βρίσκονται στον Πειραιά πλοία της ακτοπλοΐας, αφού οι εταιρίες τους θεωρούν ότι αντιμετωπίζουν τεχνικά προβλήματα. Κάτι μας λέει, πάντως, ότι ως διά μαγείας όλα αυτά τα ...προβλήματα θα λυθούν, όταν θα έρθει η θερινή περίοδος. Κάνουμε, μήπως, λάθος, κ. Κεφαλογιάννη;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το παράδειγμα της Ουκρανίας

Γρηγοριάδης Κώστας

Στιγμές διχασμού και μεγάλης αγωνίας περνά η Ουκρανία, μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, καθώς η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου. Και όλοι οι αναλυτές και οι αρθρογράφοι - ή σχεδόν όλοι - παραδέχονται ότι στις ρίζες των σημερινών τραγικών εξελίξεων βρίσκεται ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ και, δευτερευόντως, της ΕΕ με τη Ρωσία. Αλλωστε, οι πάντες χαρακτηρίζουν τους δυο υποψηφίους, που διεκδίκησαν την εκλογική νίκη και σήμερα τσακώνονται για το αποτέλεσμα, ως «φιλοδυτικό» τον έναν και «φιλορώσο» τον άλλον, ενώ οι παρεμβάσεις της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και της Μόσχας είναι συνεχείς, πολύμορφες και ολοφάνερες.

Και ο ουκρανικός λαός, τα σοβαρά και κρίσιμα προβλήματα, που αντιμετωπίζει; Το στοιχειώδες δικαίωμά του, να καθορίζει μόνος του και χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις, τους όποιους κυβερνώντες του και την πορεία της χώρας του; Οπως καταλαβαίνετε, τα προαναφερόμενα, όπως και πολλά ανάλογα, έχουν περάσει στο περιθώριο. Η διαβόητη πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» έχει κάνει και πάλι το ...θαύμα της.

Σε τελευταία ανάλυση - πάντοτε και ακόμη περισσότερο στο σύγχρονο κόσμο - τα δικαιώματα των λαών και η πρακτική έκφρασή τους δεν αποτέλεσαν ποτέ το «δώρο» των όποιων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αλλά το αποτέλεσμα της σωστά προσανατολισμένης, συνειδητής, ενωμένης και οργανωμένης πάλης κάθε λαού.

Αρχισαν οι «στροφές»

Τι έγινε; Σωστά διαπιστώνουμε μια «στροφή» στα έντυπα του συγκροτήματος Μπόμπολα τις τελευταίες μέρες ή όχι; Πάντως, τα πρωτοσέλιδα θέματα του «Εθνους» και της «Ημερησίας» έχουν περάσει από την έντονη και με στοιχεία λαϊκισμού αντιπολίτευση, σε ...ήπια στήριξη της κυβέρνησης. Τις τελευταίες μέρες, έχουν εγκαταλείψει τα κοινωνικά προβλήματα, τους ανέργους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους φτωχούς αγρότες, την ακρίβεια, κλπ., κλπ., που είχαν «ανακαλύψει», όλως ξαφνικά, μετά τις εκλογές του περασμένου Μάρτη. Απ' ό,τι μαθαίνουμε, μάλιστα, οι υπεύθυνοι των εφημερίδων, μιλώντας στους συντάκτες, δικαιολόγησαν την αλλαγή πλεύσης, με το επιχείρημα ότι η έντονη αντικυβερνητική πολιτική που ακολουθούσαν απωθούσε τον κόσμο..!

Εάν θέλετε, τους πιστεύετε. Εμείς, πάντως, θεωρούμε πολύ πιθανότερη - τουλάχιστον - αιτία της «στροφής», τα διεξαγόμενα τον καιρό αυτό παζάρια, για το ξαναμοίρασμα των δημόσιων και άλλων έργων, σε συνδυασμό με την όλη φιλολογία περί «διαπλοκής» και τις γνωστές δυσκολίες του ομίλου «Ακτωρ» με το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Εάν το επιχειρούμενο «συνοικέσιο» κυβέρνησης της ΝΔ και ομίλου Μπόμπολα θα έχει «ευτυχές τέλος», θα το διαπιστώσουμε στο προσεχές διάστημα...

Εισπρακτική «λαιμητόμος»!

«Χρήμα με ουρά» ελπίζει να βάλει στα ταμεία του κράτους - και των δήμων - η κυβέρνηση με την εφαρμογή των νέων, σκληρών μέτρων της Τροχαίας σε βάρος των παραβατών οδηγών. Τα πρόστιμα που θα επιβάλλονται για μερικές από τις τροχαίες παραβάσεις θα είναι εξοντωτικά - λέγεται ότι σε κάποιες περιπτώσεις θα φτάνουν τα 500 ευρώ - και ο παραβάτης καλείται να τα πληρώσει επί τόπου, ή σε μικρό χρονικό διάστημα, γιατί αλλιώς ούτε φορολογική ενημερότητα δε θα μπορεί να εξασφαλίσει!

Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα σωστής και νόμιμης οδικής συμπεριφοράς στη χώρα μας - έτσι θα το έλεγαν κάποιοι «ειδικοί», οι οποίοι ζητούν τον, διά των προστίμων, «αποκεφαλισμό» των παραβατών οδηγών - κι είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που στην Ελλάδα έχουμε πολλά τροχαία ατυχήματα και μαζί, βεβαίως, με το «μεγάλο πρόβλημα» της ακαταλληλότητας των δρόμων, καθώς και της μη ουσιαστικής αστυνόμευσης.

Ομως, δε θεωρούμε ότι η λύση του προβλήματος βρίσκεται στη λήψη «άγριων» μέτρων εισπρακτικού χαρακτήρα. Οι ουσιαστικές λύσεις είναι γνωστές στους αρμοδίους - χρειαζόμαστε ασφαλέστερους δρόμους, καλύτερη οδική εκπαίδευση, αποτελεσματικότερη οδική αστυνόμευση κ.ά. - αλλά δεν εφαρμόζονται και την ευθύνη γι' αυτό την έχουν, πρωτίστως, οι κυβερνήσεις...

«Καποδίστριας» διά πάσαν νόσον

Πριν από μερικά χρόνια, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρουσίασε το σχέδιο «Καποδίστριας», ως την πρόταση, που θα λύσει τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως και αυτά της αποκέντρωσης, της ανάπτυξης της περιφέρειας, κλπ. Το σχέδιο έγινε νόμος και όλοι, πλέον, μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δε λύθηκαν, ούτε κι αυτά του συγκεντρωτικού κρατικού μηχανισμού και της ανάπτυξης της περιφέρειας. Αντίθετα, οι δήμοι και οι νομαρχίες ενσωματώθηκαν ακόμη περισσότερο στον κρατικό μηχανισμό, χάνοντας ακόμη περισσότερο τα όποια παλιότερα λαϊκά χαρακτηριστικά τους, ενώ φορτώθηκαν με σειρά αρμοδιοτήτων και ευθυνών, χωρίς, όμως, να τους δοθούν και τα αντίστοιχα κονδύλια και μέσα, για να τις φέρουν σε πέρας.

Τώρα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προβάλλει ένα ακόμη, παρόμοιο σχέδιο, τον «Καποδίστρια Νο 2», ως απάντηση «στην απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας για μια σύγχρονη και αποκεντρωμένη Δημόσια Διοίκηση». Λες και το πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης βρίσκεται, πρώτα και κύρια, στην όποια οργανωτική της διάρθρωση και όχι στον ταξικό χαρακτήρα και περιεχόμενο του κράτους και της πολιτικής, που εφαρμόζει η εκάστοτε κυβέρνηση.

Μάχη με τους χαφιέδες

Αρχές του Νοέμβρη στις Βρυξέλλες, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της ΕΕ αποφάσισε νέα μέτρα καταστολής και αστυνόμευσης στο όνομα της γνωστής «καραμέλας», της τρομοκρατίας. Υιοθετήθηκε το διαβόητο «Πρόγραμμα της Χάγης», το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει: Δικαίωμα επέμβασης των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας της ΕΕ σε όποιο κράτος - μέλος, στο όνομα των λεγόμενων τρομοκρατικών κινδύνων, δηλαδή για την καταστολή του λαϊκού κινήματος, φαλκιδεύοντας ταυτόχρονα κυριαρχικά δικαιώματα. Συντονισμό των «σφυριών» της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, ώστε στον ίδιο ρυθμό να «χτυπούν» - παντού στην επικράτεια των «25», αλλά και παραπέρα - όποιον αμφισβητήσει τη σημερινή πραγματικότητα. Ηλεκτρονικό φακέλωμα όλων μας. «Βομβαρδισμός» - κατά το αμερικανικό μοντέλο - της λεγόμενης κοινής γνώμης και χειραγώγησή της με «εκθέσεις», που θα προειδοποιούν για «κινδύνους» που μας απειλούν.

Σε εγχώριο επίπεδο, πριν μερικές μέρες η «Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων» νομιμοποίησε με απόφασή της την πολιτική της κυβέρνησης να λειτουργεί κάμερες παρακολούθησης. Αναμφισβήτητα, έργο των ηλεκτρονικών χαφιέδων είναι η αστυνόμευση της κοινωνικής και προσωπικής ζωής. Αλλωστε, οι πραγματικοί σκοποί της κυβέρνησης για τη χρήση των καμερών φαίνονται ολοκάθαρα στην ίδια την αίτηση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης προς την «Αρχή». Εκεί γίνεται επίκληση του «δημοσίου συμφέροντος» και μόνο δευτερευόντως και συμπληρωματικά προβάλλεται το εύηχο πρόσχημα περί «διαχείρισης της κυκλοφορίας».

Αποφάσεις όπως οι προαναφερόμενες θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τις δημοκρατικές και εργατικές κατακτήσεις του λαού μας, όλων των λαών των κρατών - μελών της ΕΕ. Με προσχήματα που έδωσαν συνειδητοί ή ασυνείδητοι προβοκάτορες, οι κυρίαρχες δυνάμεις σφίγγουν τον κλοιό γύρω από το λαϊκό κίνημα, από κάθε δημοκράτη και προοδευτικό, προκειμένου να τον εκφοβίσουν, να κάμψουν τις αντιστάσεις του απέναντι στον αντιδραστικό κατήφορο του ευρωμορφώματος. Φυσικά, η προσπάθεια αυτή είναι άρρηκτα δεμένη με τα σκληρά μέτρα που παίρνονται διαρκώς σε βάρος του βιοτικού επιπέδου και των συνθηκών ζωής του εργαζόμενου λαού. Μέτρα που αυξάνουν την εκμετάλλευσή του και σχεδόν νομοτελειακά γεννούν την αγανάκτησή του. Μια αγανάκτηση που οι κρατούντες φοβούνται - ακόμα και στην πιο άγουρη μορφή της - και με ποικίλα μέσα πασχίζουν να περιορίσουν, αφού δημιουργεί προϋποθέσεις και δυνατότητα ανάπτυξης διεκδικητικών αγώνων.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Ο ελληνικός λαός, οι μαζικοί του φορείς, η δημοκρατική κοινή γνώμη δεν πρέπει να νομιμοποιήσουν με τη σιωπή και την ανοχή τους τέτοιες αποφάσεις. Η συνέχιση του αγώνα απέναντι στους καμεροχαφιέδες, σε χαφιέδες κάθε είδους, ντόπιους ή Ευρωατλαντικούς, η πάλη για την προάσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών απαιτεί την πιο πλατιά αγωνιστική συσπείρωση κατά της αντιδραστικής πολιτικής και της εξουσίας που την εφαρμόζει. Και είναι ο μονόδρομος του κάθε δημοκράτη και προοδευτικού ανθρώπου. Είναι ο δικός μας μονόδρομος.