ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ είναι επιχειρηματίας, μας έλεγε προχτές ο Νίκος Χριστοδουλάκης, αλλά χτες αποδείχτηκε ότι μπορεί να κάνει άλλους να είναι επιχειρηματίες και, μάλιστα, «γίγαντες του τραπεζικού χώρου». Αυτό ξέρει να το κάνει πολύ καλά.

Γιατί μπορεί να την είπανε «συγχώνευση» την παντρειά της Εθνικής και της Αλφα Μπανκ, αλλά δε θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβουμε ότι πρόκειται - εκτός των άλλων - για αποκρατικοποίηση και, μάλιστα, τεραστίου μεγέθους.

Και, βέβαια, τώρα μπορούν να θεωρούνται δικαιωμένοι πανηγυρικά όσοι μιλούσαν για νέο κύμα συγχωνεύσεων στην τραπεζική αγορά, αλλά να μην ξεχνάμε ότι μιλούσαν και για τεράστια περικοπή θέσεων εργασίας στο τραπεζικό πιστωτικό σύστημα.

Να είστε βέβαιοι ότι τέτοιου είδους κινήσεις δε γίνονται για τις εντυπώσεις ή για το ποιος θα έχει την «πιο μεγάλη τράπεζα». Για το κέρδος γίνονται και είναι γνωστό από πού αντλείται το κέρδος αυτό. Αλλωστε, είδαμε και τι συνέβη με το πρώτο κύμα συγχωνεύσεων που είχαμε πριν μερικά χρόνια.

Οσο για το τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη της ένωσης των δυο τραπεζών για τον κοσμάκη, αυτό θα το διαπιστώσουμε το αμέσως επόμενο διάστημα. Ομως, να είστε βέβαιοι ότι δεν αποτελεί κριτήριο για το πώς θα πάνε τα πράγματα.

ΤΑ ΟΡΙΑ της ευπρέπειας τα έχουν ξεπεράσει εδώ και καιρό τα ιδιωτικά κανάλια, της αξιοπρέπειας επίσης, για ήθος, ουσιαστική ενημέρωση, δεοντολογία, ούτε λόγος εδώ και πολύ καιρό. Ε, όπου να 'ναι προσεγγίζουν και τα όρια της αηδίας.

Γιατί, βέβαια, κάτι οι λεπτομερείς παρουσιάσεις της «υπόθεσης Παπαδιά», κάτι το ανεκδιήγητο «Τέμπο» του Ευαγγελάτου με τα «ροζ σκάνδαλα» και τις σχετικές «εξομολογήσεις» των εμπλεκόμενων, δε θέλουμε και πολύ. Τελικά, σ' αυτήν την ιστορία είναι ζητούμενο, πλέον, πού βρίσκεται το τέρμα.