Με την πρόβλεψη για ρυθμό οικονομικής ανάκαμψης στην περιοχή του 2,3% και σε κάθε περίπτωση με την ενίσχυση της αντιλαϊκής πολιτικής και με την ενσωμάτωση των μέτρων «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης», που ξεκίνησαν στο έδαφος των μνημονίων, κατατίθεται σήμερα στη Βουλή ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2019. Σήμερα επίσης η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο πλαίσιο της φετινής διαδικασίας του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, δημοσιοποιεί την έκθεση αναφορικά με το μείγμα πολιτικής που καλούνται να εφαρμόσουν τα κράτη - μέλη, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής οικονομίας, για την οποία αναμένεται και δεύτερη έκθεση στο πλαίσιο του μηχανισμού της «ενισχυμένης εποπτείας», με τις ειδικές «δεσμεύσεις» και «υποχρεώσεις» που περιλαμβάνονται σε αυτόν.

Οι εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ειδικότερα αυτή για τη λεγόμενη μεταμνημονιακή αξιολόγηση της «ενισχυμένης εποπτείας», θα εκπέμπουν νέα σινιάλα αναφορικά με τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που κρίνονται αναγκαίες στην προοπτική της «βιώσιμης ανάκαμψης», της προσέλκυσης κερδοφόρων επενδύσεων και της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων. Σε συνδυασμό με το παραπάνω, το «ενισχυμένο εποπτικό πλαίσιο», σύμφωνα με διευκρινιστικό κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προβλέπει ότι μόνο σε περίπτωση «θετικής αξιολόγησης» (δηλαδή, εφαρμογής των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων) θα μεταβιβάζονται ανά εξάμηνο στον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό τα κέρδη των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών, που προέρχονται από τα «ακούρευτα» ελληνικά κρατικά ομόλογα μετά την αναδιάρθρωση (PSI) του 2012.

Μάλιστα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, η πρώτη δόση από τις επιστροφές των εν λόγω κερδών μετατίθεται από το Δεκέμβρη φέτος, στο πλαίσιο της λεγόμενης δεύτερης «μεταμνημονιακής αξιολόγησης», που θα ακολουθήσει στη συνέχεια και αναμένεται να ολοκληρωθεί το Φλεβάρη του 2019. Ουσιαστικά πρόκειται για νέα γραμμή χρηματοδότησης προς το ελληνικό κράτος - χωρίς τη μορφή του δανείου - αλλά με τη μορφή «ειδικής πριμοδότησης», ως «καρότο» δηλαδή για την κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων με στόχο την τόνωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Από την πλευρά του, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, υποστήριξε πως «η επιστροφή των πρώτων 600 εκατομμυρίων από τα κέρδη επί των ελληνικών ομολόγων που διακρατούν οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες θα στηρίζεται στην αξιολόγηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα με χρονικό ορίζοντα υλοποίησης από το τέλος του προγράμματος και μέχρι την 31η Δεκεμβρίου».

Σε κάθε περίπτωση, «1 το κρατούμενο» είναι η απογείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων με τα «δημοσιονομικά» μέτρα που ενσωματώνονται στο νέο προϋπολογισμό, ενώ η μέγγενη απέναντι στις λαϊκές ανάγκες σφίγγει ακόμη περισσότερο από την πλευρά των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», που με τη σειρά τους επίσης έρχονται να «κουμπώσουν» με τις ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου.

Η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ προβλέπει σειρά παρεμβάσεων, όπως για τα «κόκκινα» δάνεια και τους μαζικούς πλειστηριασμούς στη λαϊκή κατοικία, στο σύστημα Κοινωνικής Πρόνοιας (προσαρμογές προς τα κάτω και αναδιανομή της επίσημης φτώχειας), τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού με βάση τις συνθήκες ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, την κλιμάκωση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων, τη μεταρρύθμιση στην αδειοδότηση επενδύσεων, τις αναδιαρθρώσεις στην κρατική διοίκηση κ.ά.

Παράλληλα, όπως προβλέπεται στις «προτιθέμενες δημοσιονομικές παρεμβάσεις» που ενσωματώθηκαν στο προσχέδιο προϋπολογισμού μετά και την αναβολή του μέτρου για την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις (υπολογίζεται σε 2,065 δισ. ευρώ), το σύνολο των κοινωνικών παροχών (μαζί με τα κονδύλια για τις συντάξεις) θα καρατομηθεί στα 30,7 δισ. ευρώ, από 32,6 δισ. φέτος.

Δηλαδή, θα συνδυαστεί με την ανάληψη ισοδύναμων αντιλαϊκών μέτρων ύψους 1,73 δισ. ευρώ και με τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 - 2021, που ψηφίστηκε φέτος το καλοκαίρι.

Μεταξύ άλλων:

Απογείωση πρωτογενών πλεονασμάτων: Οι αντιλαϊκοί στόχοι (από 6,5 δισ. το 2018), σύμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, απογειώνονται ως εξής: 2019 7,5 δισ., 2020 8,18 δισ., 2021 9,26 δισ., 2022 11 δισ. ευρώ. Στη διάρκεια της επόμενης 4ετίας διογκώνονται κατά 4,5 δισ. ή πάνω από 1 δισ. κατά μέσο όρο σε ετήσια βάση. Με βάση τα παραπάνω, τα «πρωτογενή πλεονάσματα» την προσεχή 4ετία προβλέπεται να διογκωθούν σε ποσοστό 60,7% και βέβαια καθ' υπέρβαση ακόμη και αυτών των αντιλαϊκών στόχων.

Οι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ και άλλα χαράτσια) που φορτώνονται στη λαϊκή κατανάλωση, απογειώνονται ήδη από το 2019, στα 35,45 δισ. από 35,2 δισ. φέτος (αύξηση 250 εκατ.) και στα 35,7 δισ. το 2020, δηλαδή κατά επιπλέον 250 εκατ. και σωρευτικά 500 εκατ. Προ των πυλών είναι και η κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ και για την τελευταία ομάδα νησιών του Αιγαίου.

Ως κεντρικό ζήτημα προβάλλεται η «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, ανεξάρτητα από την εφαρμογή της περαιτέρω περικοπής των συντάξεων. Σε κάθε περίπτωση, η λεγόμενη «βιωσιμότητα» του Ασφαλιστικού διασφαλίζεται από τις αντιλαϊκές ανατροπές της προηγούμενης περιόδου, όπως από το νόμο Κατρούγκαλου. Παράλληλα με την ολοκληρωτική κατάργηση του ΕΚΑΣ για τους χαμηλοσυνταξιούχους, από το οποίο μέχρι φέτος κόπηκαν 808 εκατ. ευρώ, ενώ μέχρι το τέλος του 2019 θα κοπούν συνολικά 853 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση, που βέβαια θα αποδίδουν αντίστοιχα ποσά κάθε χρόνο στους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Οι νέες επενδύσεις («ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου») θα ενισχυθούν σε ποσοστό 11,9%, ως αποτέλεσμα των συντελούμενων αναδιαρθρώσεων, καθώς βέβαια και της κρατικής χρηματοδότησης επιχειρηματικών ομίλων μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με το προσχέδιο προϋπολογισμού, ο επίσημος πληθωρισμός για το 2019 θα ανακάμψει, «τρέχοντας» με ρυθμό 1,2%, ροκανίζοντας τις όποιες αυξήσεις - ψίχουλα στους ονομαστικούς μισθούς. Σε αυτήν τη βάση, οι λεγόμενες «πραγματικές αυξήσεις» (μετά από την αφαίρεση του επίσημου πληθωρισμού) ελαχιστοποιούνται μόλις στο 0,2% και βέβαια χωρίς να υπολογίζονται επ' αυτών οι διογκωμένοι φόροι, που επέρχονται από την εμφανιζόμενη... «αύξηση» του ονομαστικού εισοδήματος των εργαζομένων, όσο και, πολύ περισσότερο, η συνολική ένταση της εκμετάλλευσης μέσα από τη διατήρηση και επέκταση του αντεργατικού οπλοστασίου.