ΤΥΝΙΔΑ.--

Διαδηλώσεις και σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών γίνονται τις τελευταίες τρεις μέρες στην Τυνησία μετά τον αυτοπυρπολισμό το βράδυ της Δευτέρας του 32χρονου φωτορεπόρτερ Αμπντεραζάκ Ζεργκί στην πόλη Κασερίν, στα κεντροδυτικά της χώρας.

«Για τους γιους της Κασερίν που δεν έχουν μέσα διαβίωσης, σήμερα θα αρχίσω μια επανάσταση, θα αυτοπυρποληθώ», δήλωσε ο αυτόχειρας δημοσιογράφος σε βίντεο που ανήρτησε σε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης λίγο πριν παραδοθεί στις φλόγες σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολυετή ανεργία και την καταδίκη του ίδιου και πολλών άλλων νέων στην ανέχεια. Η πράξη του φωτορεπόρτερ, που ξεψύχησε λίγο μετά τη μεταφορά του σε νοσοκομείο της περιοχής, πυροδότησε νέες διαδηλώσεις και συγκρούσεις νεαρών με αστυνομικούς όχι μόνο στην Κασερίν αλλά και σε άλλες πόλεις της Τυνησίας, όπως στην κωμόπολη Τζιβνιάνα (βόρεια της πόλης Σφαξ), στη βόρεια πόλη Τεμπούρμπα κ.α. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις με τη χρήση δακρυγόνων και γκλομπς χωρίς άμεσο αποτέλεσμα. Εκπρόσωπος του υπουργείου Εσωτερικών ανακοίνωσε πως στη διάρκεια συγκρούσεων τραυματίστηκαν ελαφρά τουλάχιστον 6 αστυνομικοί και συνελήφθησαν τουλάχιστον 18 άτομα.

Το εθνικό Συνδικάτο Τυνήσιων Δημοσιογράφων (SNJT) αναφερόμενο στον αυτοπυρπολισμό του φωτορεπόρτερ τόνισε πως με την πράξη του προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί «για τις δύσκολες κοινωνικές συνθήκες, έναν κλειστό ορίζοντα και την έλλειψη ελπίδας», ενώ κήρυξε γενική απεργία «αξιοπρέπειας» στις 14 Γενάρη, επέτειο της εξέγερσης του 2011.

Η Κασερίν είναι μία από τις πρώτες πόλεις στις οποίες ξέσπασαν τον Δεκέμβρη του 2010 διαδηλώσεις κατά της φτώχειας και της περιθωριοποίησης, κατά της τότε κυβέρνησης του Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Αλι, οι οποίες στη συνέχεια αξιοποιήθηκαν στο πλαίσιο ευρύτερων ενδοαστικών αντιπαραθέσεων εντός και εκτός Τυνησίας - προκαλώντας ανάλογες κινητοποιήσεις και σε άλλες χώρες της Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής - τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», που ήταν το πρόσχημα για μια σειρά ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για τοποθέτηση νέων αστικών κυβερνήσεων, πιο βολικών στους ευρύτερους σχεδιασμούς, που αφορούσαν σε μοίρασμα αγορών, έλεγχο ενεργειακών πηγών, ενεργειακών αγωγών και γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής. Μια σχεδόν 10ετία μετά ο λαός και της Τυνησίας παραμένει εγκλωβισμένος στη μέγγενη της φτώχειας και κατά καιρούς γίνονται διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, ωστόσο είναι εμφανής η έλλειψη επαναστατικής δύναμης, Κομμουνιστικού Κόμματος, που θα μπορούσε να οδηγήσει τη λαϊκή αγανάκτηση κατά της πραγματικής αιτίας, της καπιταλιστικής εξουσίας και βαρβαρότητας.