Σε συγκέντρωση της Κομματικής Οργάνωσης Καλλιθέας του ΚΚΕ, στο Δημαρχείο της πόλης, μίλησε χτες βράδυ ο Σπύρος Στριφτάρης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Μεγάλο τμήμα της ομιλίας του αφορούσε στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και στην εξελισσόμενη επιδρομή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους εναντίον του Αφγανιστάν, αλλά και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών του κόσμου.

«Ο πόλεμος δεν έχει καμιά σχέση με τη δικαίωση των αθώων Αμερικανών πολιτών, θυμάτων της τρομοκρατικής ενέργειας απ' όπου κι αν προήλθε. Η πάταξη της τρομοκρατίας είναι μόνο το πρόσχημα», τόνισε ο Σπ. Στριφτάρης και συνέχισε σημειώνοντας πως στόχος είναι: «Η κατοχύρωση της ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας των ΗΠΑ, μια νέα διανομή ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, η αναδιάταξη των σφαιρών επιρροής και των συμμαχιών, η κατάκτηση νέων πηγών πλούτου, που έχουν να κάνουν με τα πετρέλαια και τους αγωγούς».

«Είναι - συνέχισε - το τσάκισμα των λαών, χωρών και κινημάτων που θέλουν να αντισταθούν στη "νέα τάξη πραγμάτων". Ανεξάρτητα από την εξέλιξη της έκβασης του πολέμου στόχος τους είναι, και σ' αυτό συμφωνούν όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία), να διαμορφωθεί ένας ενιαίος παγκόσμιος στρατιωτικός, αστυνομικός και δικαστικός μηχανισμός, που θα τρομοκρατεί, θα δικάζει, θα φυλακίζει, θα δολοφονεί ό,τι κινείται έξω από τη λογική και εναντίον της "νέας τάξης πραγμάτων"».

Ακολούθως υπογράμμισε: «Σε άλλα μπορεί να διαφωνούν, όπως στο μοίρασμα των αγορών, οι ιμπεριαλιστές, αλλά σ' αυτό είναι ομόφωνοι. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι χιλιάδες αγωνιστές της ειρήνης, του αντιπολεμικού κινήματος δέχονται ανοιχτή ή συγκαλυμμένη πίεση να μείνουν τουλάχιστον ουδέτεροι και σαν αντάλλαγμα θα έχουν τη μη εγγραφή τους στις λίστες των υπόπτων των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Ακόμη και αντιπαροχές και μάλιστα αρκετές για να κερδηθεί η ένοχη φυσικά σιωπή τους απέναντι στα εγκλήματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σπ. Στριφτάρης σημείωσε πως «για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε ανυπόστατος ο μύθος ότι η κατάργηση του λεγόμενου διπολισμού θα έφερνε την παγκόσμια ειρήνη, τη διεθνή συνεργασία προς όφελος των λαών. Απεναντίας η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων άνοιξε την όρεξη των ιμπεριαλιστών για κατάκτηση νέων αγορών και ξαναμοίρασμά τους. Αποδείχτηκε, όπως και άλλα παραμύθια που κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του '90, προκειμένου να δικαιολογήσουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο επίπεδο της οικονομίας».

Τέτοια παραμύθια τόνισε είναι: «Ο μύθος της αύξησης του ΑΕΠ και ότι ο οργανωτικός - τεχνολογικός εκσυγχρονισμός της οικονομίας (το μεγάλωμα της πίτας!) θα έφερνε την ευημερία των λαών, νέες θέσεις εργασίας με την αύξηση των επενδύσεων κλπ. Αυτό που είδαμε είναι η αύξηση των κερδών, η πτώση της αμοιβής της εργασίας και η μείωση των θέσεων εργασίας. Γιατί είναι πολύ περισσότερες αυτές που χάνονται απ' αυτές που δημιουργούνται. Και το παραμύθι της "παγκοσμιοποίησης" που τη θέλει σαν μια διαδικασία ουδέτερη και συνεπώς νομοτελειακή αποδείχτηκε ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο παρά η διεθνοποίηση του καπιταλισμού στη σφαίρα της παραγωγής, των επενδύσεων και του εμπορίου. Και ποτέ δε θα καταργήσει τις κρίσεις, τις αντιθέσεις και την ανισόμετρη ανάπτυξη, γιατί λεγόταν και αυτό, ότι η παγκοσμιοποίηση θα οδηγήσει στη σύγκλιση και εναρμόνιση της ανάπτυξης».

Καταλήγοντας, ο ομιλητής υπογράμμισε πως σήμερα κανένας δε δικαιολογείται να λέει δεν ξέρω, δεν είδα, με ξεγέλασαν. «Είμαστε όλοι υπεύθυνοι, αν αύριο βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να στείλουμε τα παιδιά μας στο Αφγανιστάν ή όπου αλλού κρίνουν οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές» σημείωσε και κατέληξε τονίζοντας: «Εχουμε όλοι μας ευθύνη για την ανεργία, τη λεηλασία του πλούτου που γίνεται σήμερα, για την κατάντια της ΤΑ και τη συμπεριφορά των ηγεσιών των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Για το πού πάει η υγεία και η παιδεία. Η κυβέρνηση δεν έχει παραιτηθεί από το στόχο της να κατεδαφίσει το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και να παραδώσει την υγεία και την ασφάλιση στο μεγάλο κεφάλαιο και γι' αυτό έχουμε μεγάλη ευθύνη αν δεν τους εμποδίσουμε. Και δε φτάνει μόνο να αντισταθούμε, αλλά με την καθημερινή μας παρέμβαση να διαμορφώσουμε όρους και προϋποθέσεις που θα βγάλουν το λαό στο προσκήνιο και θα περιθωριοποιούν αυτούς που δημιουργούν αυτές τις καταστάσεις και αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε με το να τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι υπάρχουν και καλύτεροι διαχειριστές του συστήματος και πιο ανθρώπινος καπιταλισμός. Σ' ό,τι τουλάχιστον μας αφορά κάνουμε ό,τι μπορούμε για τη δημιουργία συσπειρώσεων, μετώπων, που θα έχουν μια κοινή συνισταμένη, θα αντιπαλεύουν τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό και θα διεκδικούν όχι μόνο καλύτερα μεροκάματα, συνθήκες εργασίες, αλλά και την εξουσία».