Σε κλίμα έντονης συγκίνησης και περηφάνιας για την ηρωική Ιστορία και τις παραδόσεις του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος της χώρας μας, πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής η εκδήλωση τιμής για τα 67 χρόνια από την εκτέλεση του μέλους της ΚΕ του Κόμματος Νίκου Μπελογιάνη και των συντρόφων του.

Στο πάρκο Γουδή, εκεί που στις 30 Μάρτη του 1952 έπεφταν νεκροί από τις σφαίρες του αστικού κράτους και της κυβέρνησης Πλαστήρα ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Ηλίας Αργυριάδης, ο Νίκος Καλούμενος και ο Δημήτρης Μπάτσης, συγκεντρώθηκαν μέλη και φίλοι του Κόμματος ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των Οργανώσεων Α' Αθήνας - Γαλατσίου, Ανατολικών Συνοικιών και Πανεπιστημίων - Ερευνητικών Κέντρων Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Με συνθήματα όπως: «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» και «Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές», οι συγκεντρωμένοι άκουσαν την κεντρική ομιλία από τον Νίκο Αμπατιέλο, μέλος της ΚΕ του Κόμματος και Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε η Λουΐζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Αττικής του Κόμματος.

Επίσης, το «παρών» έδωσε η Μαργαρίτα Καλούμενου, κόρη του εκτελεσμένου Νίκου Καλούμενου, αντιπροσωπεία της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, καθώς και της διοίκησης της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου με τον Λάζαρο Κυρίτση και την Γεωργία Μαχαίρα. Ανάμεσα στους συγκεντρωμένους ήταν και ο Γιώργος Παλιούρας, υποστράτηγος της Ελληνικής Αστυνομίας ε.α. και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», καθώς και ο Ανδρέας Καραβίδας, υποψήφιος δήμαρχος Ζωγράφου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Ο Ν. Αμπατιέλος, μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Τη θυσία του Νίκου Μπελογιάννη και των χιλιάδων ακόμα επώνυμων και ανώνυμων κομμουνιστών την τιμάμε με τον καθημερινό αγώνα που δίνουμε τα μέλη, τα στελέχη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για καθετί που καίει την εργατική τάξη και τα παιδιά της.

Την τιμάμε με τη συνεχή μας προσπάθεια να γίνουμε πιο πολλοί όσοι στρατευόμαστε στην υπόθεση της απελευθέρωσης από τα καπιταλιστικά δεσμά, να γίνουμε πιο καλοί επαναστάτες, οργανωτές μαζών, παράδειγμα αγωνιστικής στάσης στο σήμερα. (...)

Η στάση του Μπελογιάννη και άλλων κατηγορουμένων στο δικαστήριο ήταν υποδειγματική. Η επιχειρηματολογία τους κατακεραύνωσε και συνέτριψε την κατασκευασμένη κατηγορία "περί κατασκοπείας". Μετατράπηκαν από κατηγορούμενοι σε κατήγοροι.

Οι παράνομες Οργανώσεις του ΚΚΕ δεν ενοχλούσαν, όμως, μόνο το αστικό κράτος. Στο στόχαστρό τους τις έβαζαν και οι πολιτικοί πρόγονοι του ΣΥΡΙΖΑ. Στην καλύτερη περίπτωση έλεγαν ότι η ύπαρξή τους προκαλεί αχρείαστους κινδύνους και στη χειρότερη έφταναν να τη χαρακτηρίζουν "σεχταρισμό".

Πρόκειται για τους ίδιους που έφτασαν στο σημείο να αρνηθούν με πάθος την πρόταση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ να συμπεριληφθεί ο Μπελογιάννης στους εκλογικούς συνδυασμούς της ΕΔΑ, κάτι που και ο ίδιος είχε ζητήσει.

Η σίγουρη εκλογή του Μπελογιάννη ως βουλευτή, σε συνδυασμό με το παγκόσμιο κύμα αλληλεγγύης που είχε ξεσηκωθεί, θα αποτελούσε ένα σοβαρό εμπόδιο στην υλοποίηση της καταδικαστικής απόφασης.

Και όμως κάποιοι προτίμησαν τη σιγουριά της αστικής νομιμότητας, μην τυχόν και ταυτιστεί η ΕΔΑ με το παράνομο ΚΚΕ, λες και το αστικό κράτος δεν ήξερε ότι οι κομμουνιστές αποτελούσαν τον κορμό της ΕΔΑ.

Αξίζει, επίσης, να τονίσουμε ότι τον Μπελογιάννη δολοφόνησε η κυβέρνηση Πλαστήρα, μια κυβέρνηση που είχε εκλεγεί με υποσχέσεις για χαλάρωση των μέτρων κατά των κομμουνιστών και για μερική αμνηστία.

Ο Μπελογιάννης εκτελέστηκε επειδή συμβόλιζε και εκπροσωπούσε επάξια την αταλάντευτη οργανωμένη παρουσία και δράση του ΚΚΕ σε όλες τις συνθήκες και με όλες τις μορφές πάλης. Η ύπαρξη της παράνομης Οργάνωσης ερχόταν σε αντίθεση, υπονόμευε και εξουδετέρωνε σε εκείνες τις συνθήκες το στόχο είτε υποκατάστασης του ΚΚΕ από ένα νέο, αλλά υποταγμένο στο σύστημα ΚΚ, είτε απορρόφησής του από την ΕΔΑ.

Η ανιδιοτέλεια, η αυταπάρνηση, η αφοσίωση σε ιδανικά και ο ηρωισμός του Μπελογιάννη αναγνωρίζονται, αποτελούν πηγή έμπνευσης πλατιά για τον λαό μας. Ακουμπούν και ανθρώπους που δεν είναι κομμουνιστές και αυτό είναι θετικό.

Με αυτή την έννοια, ο Μπελογιάννης δεν είναι ήρωας μόνο για το ΚΚΕ. Είναι όμως ήρωας του ΚΚΕ.

Αυτά τα 67 χρόνια που μεσολάβησαν, πολλοί επιδίωξαν να αποσυνδέσουν τον Μπελογιάννη από το πραγματικό γεγονός: Οτι έζησε, αγωνίστηκε, δικάστηκε και εκτελέστηκε ως στέλεχος του ΚΚΕ.

Σε όσους προσπαθούν να διαχωρίσουν τον Μπελογιάννη από το ΚΚΕ έχει απαντήσει ο ίδιος στην απολογία του, όπου έλεγε: "Η ζωή μου συνδέεται με την Ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του" και σε άλλο σημείο:

"Το ΚΚΕ έχει ρίζες στο λαό ποτισμένες με αίμα και δεν εξοντώνεται ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Η πολιτική του απόβλεπε πάντοτε στο καλό του λαού και της χώρας μας (...). Γι' αυτή μας την πολιτική με δικάζετε. Δεν ζητώ την επιείκειά σας. Θα δεχτώ με περηφάνια και στωικότητα την καταδίκη μου και θαρραλέα θα αντιμετωπίσω ακόμη και το εκτελεστικό σας απόσπασμα".

Ο Μπελογιάννης ζει, γιατί το Κόμμα που τον έθρεψε και τον διαπαιδαγώγησε, ζει και αναπτύσσεται. Μέσα σε αυτό το Κόμμα, το ΚΚΕ, έμαθαν όλοι οι "Μπελογιάννηδες" να παλεύουν χωρίς να υπολογίζουν κούραση, συνέπειες και θυσίες.

"Αντί να διαλέξω τη ζωή της καριέρας - και μπορούσα εύκολα να δημιουργήσω τέτοια - προτίμησα μια ζωή γεμάτη διωγμούς, στερήσεις, πόνους και δάκρυα", έγραφε στο τελευταίο του γράμμα ο ήρωας κομμουνιστής ηγέτης.

Στο πρόσωπο του Μπελογιάννη αναδείχθηκαν οι πολύπλευρες αρετές του επαναστάτη. Του νεολαίου κομμουνιστή μέλους της ΟΚΝΕ, του μαχητή της Αντίστασης και του ΔΣΕ, του πολιτικού επίτροπου, του διαφωτιστή, του οργανωτή, του κομμουνιστή διανοούμενου. (...)

Αυτό που διδάσκουν οι αγωνιστές σαν τον Μπελογιάννη, είναι η ασυμβίβαστη και αδιάλλακτη πάλη.

Είναι το να μην υποτάσσεσαι σε έναν αρνητικό συσχετισμό δύναμης, σε έναν αντίπαλο που μπορεί να φαντάζει πανίσχυρος.

Αντίθετα με το παράδειγμά τους, πολύτιμες υπηρεσίες στον αντίπαλο προσέφεραν τότε και προσφέρουν πάντα οι ριψάσπιδες του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Οσοι σήμερα έχουν ρίξει το ανάθεμα στη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ού αιώνα, απαρνήθηκαν τη σοσιαλιστική προοπτική, συνθηκολόγησαν με τον καπιταλισμό και σπέρνουν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία στο λαό.

Στο όνομα του ρεαλισμού και του αρνητικού συσχετισμού προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη διάψευση των υποσχέσεων, τον ευτελισμό των προσδοκιών.

Φτάνουν σε σημείο να πλασάρουν τον συμβιβασμό τους σαν "ανατροπή", εμφανίζοντας τον εαυτό τους ως συνεχιστές της ΕΑΜικής παράδοσης, των επαναστατικών παραδόσεων, των μεγάλων ταξικών και απελευθερωτικών αγώνων.

Κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες να εμφανιστούν ως συνεχιστές του αγώνα του ηρωικού ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ, της ΕΔΑ των δεκαετιών του '50 και του '60, προσπαθώντας να καπηλευτούν αγώνες του λαού μας και φυσικά πάντα αποκόβοντας από αυτούς τους αγώνες το πραγματικό, το ριζοσπαστικό περιεχόμενό τους.

Ομως, πώς να το κάνουμε, οι τιμημένες σημαίες των αγώνων του λαού μας, αυτές οι σημαίες που το κόκκινο χρώμα τους το πήραν από τα ποτάμια αίματος εργατών, λαϊκών ανθρώπων, δεν πάνε πλάι στις σημαίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ.

Το παράδειγμα του Μπελογιάννη, των συντρόφων του, της δράσης του Κόμματος σε περίοδο στρατιωτικής ήττας του εργατικού - λαϊκού κινήματος, δείχνει πώς ανοίγει ο δρόμος, πώς κρατιέται η φλόγα αναμμένη και στις σκοτεινές περιόδους.

Ετσι και σήμερα, παρά τον αρνητικό συσχετισμό, έχουμε βαθιά εμπιστοσύνη στη δύναμη του δίκιου της εργατικής τάξης, του λαού μας. Ξέρουμε ότι ο συσχετισμός αυτός δεν είναι στατικός. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αλλάξει και θα αλλάξει.

Ενας από τους πολλούς λόγους που η αστική τάξη ποντάρει πολλά στο κυβερνών κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι έχει μια επιπλέον ικανότητα που άλλα αστικά κόμματα δεν έχουν.

Εχει την ικανότητα, την ώρα που κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο, την ώρα που επιβάλλει φόρους, ιδιωτικοποιεί λιμάνια και αεροδρόμια, μειώνει συντάξεις, χτυπά το δικαίωμα στην απεργία, να επικαλείται ιστορικές μνήμες, πρόσωπα και σύμβολα που έχει προ πολλού απαρνηθεί, μόνο και μόνο για να τα λερώσει.

Νομίζουν ότι θα κλέψουν λίγη από την αίγλη της Ιστορίας του Κόμματός μας και μαζί με αυτή μερικά ψηφαλάκια, όπως τα αντιμετωπίζουν, με το να συμπεριλάβουν στα ψηφοδέλτιά τους απογόνους κομμουνιστών και αγωνιστών που ταυτίστηκαν με το ΚΚΕ.

Δεν είναι κάτι καινούριο. Διάφοροι έχουν επιχειρήσει κατά καιρούς να "τεκμηριώσουν" το παράδοξο, ότι όλοι αυτοί οι πρωτοπόροι λαϊκοί αγωνιστές δεν ανήκουν στο ΚΚΕ, αλλά στον πολιτικό χώρο που ενδεχόμενα βρίσκονται σήμερα τα συγγενικά τους πρόσωπα.

Δυστυχώς, όμως, για εκείνους, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και ούτε ποτέ τον έκαναν.

Και βέβαια, αξιοποιούν και αυτές τις υποψηφιότητες για να στήσουν ένα ακόμα επεισόδιο στον κάλπικο δικομματικό καβγά τους με τη ΝΔ, μακριά από τα βασικά ζητήματα στα οποία τα προγράμματά τους μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζει να παριστάνει πως τιμά αγωνιστές σαν τον Μπελογιάννη, την ώρα που έχει γίνει ο καλύτερος προωθητής των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, ο "προτιμώμενος εταίρος" τους, όπως λένε οι ίδιοι. (...)

Το ΚΚΕ απευθύνει πλατύ κάλεσμα συμπόρευσης και μαχητικής δράσης σε όλους όσοι δεν αντέχουν να γίνεται η πατρίδα μας μια απέραντη ΝΑΤΟική βάση, ορμητήριο νέων επεμβάσεων και πολέμων, να είναι στο στόχαστρο μονοπωλιακών ανταγωνισμών.

Να αποδειχτεί για μία ακόμη φορά στην Ιστορία αυτού του λαού ότι τα γεράκια του πολέμου είναι ανεπιθύμητα στη γειτονιά μας, ότι παραμένουν ζωντανά και αναπτύσσονται τα αισθήματα της αλληλεγγύης, της δράσης για ειρήνη και πρόοδο, σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην περιοχή, ελληνικών και ξένων μονοπωλίων.

Εχουμε μπροστά μας την τριπλή εκλογική μάχη. Ο καθένας και η καθεμιά πρέπει να πάει στην κάλπη με κριτήριο τη στάση που κρατάει το κάθε κόμμα στα βασικά ζητήματα που καθορίζουν τη ζωή του.

Οι δικομματικοί καβγάδες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν να κάνουν με την ανακούφιση του λαού, με την αποκατάσταση των απωλειών του, αλλά με το ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα την καπιταλιστική ανάπτυξη πάνω στα συντρίμμια των λαϊκών δικαιωμάτων. (...)

Αυτό που σήμερα πρέπει να απασχολεί τον λαό και τη νεολαία, δεν είναι ποιος θα κάτσει στη θέση του "χαλίφη" για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η ίδια πολιτική, αλλά πώς θα μεγαλώσουν τα εμπόδια, πώς θα οργανωθεί καλύτερα η "εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση", πώς θα μεγαλώσει η πίεση, είτε συνεχίσει να κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ είτε τον διαδεχθεί η ΝΔ.

Αυτό που πρέπει να απασχολεί τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία είναι να μη συνεχιστεί η πορεία που μέχρι σήμερα έχουμε γνωρίσει, με τον έναν ή τον άλλο διαχειριστή, αλλά με εμπιστοσύνη στη δύναμή της να ανοίξει το δρόμο της αντεπίθεσης, το δρόμο της σύγκρουσης με αυτό το βάρβαρο σύστημα, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Και αυτά πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου σε όλες τις κάλπες που θα στηθούν, ώστε να ισχυροποιηθεί παντού το ΚΚΕ. (...)

Στις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές εκλογές όποτε και αν γίνουν, με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, στις δημοτικές και περιφερειακές με το ψηφοδέλτιο της "Λαϊκής Συσπείρωσης", μπορούμε να δώσουμε απάντηση στην επίθεση που εξαπολύουν από κοινού το κεφάλαιο, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις τους, οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές που στηρίζουν το έργο τους.

Μπορούμε να κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά.

Εχουμε μπροστά μας πολλές απαιτητικές μα και όμορφες μάχες, που δεν τελειώνουν την Κυριακή των εκλογών.

Ολες θα τις δώσουμε αντλώντας έμπνευση και δύναμη από την ηρωική 100χρονη Ιστορία του Κόμματός μας.

Εμπνεόμενοι και από το παράδειγμα του συντρόφου μας, Νίκου Μπελογιάννη, που, όπως έγραψε ο ποιητής, "μ' ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία, μ' ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει". (...)».