Ερώτηση:

Τι είναι ο εθελοντισμός;

Απάντηση:

Στον καπιταλισμό χρησιμοποιείται από την άρχουσα τάξη, προκειμένου να ενσωματώνει συνειδήσεις, αναπτύσσοντας διάφορα κινήματα εθελοντισμού. Ετσι μπροστά στο 2004 η εκστρατεία αυτή λαμβάνει μια ακόμα πιο συντονισμένη μορφή και πλαισιώνεται από κορυφαία ονόματα της αστικής τάξης της χώρας μας.

Πρώτον, αποτελεί μέσον όχι μόνο για την πολυπόθητη συναίνεση, αλλά και την ενεργό συμμετοχή του ελληνικού λαού στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Μάλιστα η κυβέρνηση επιδιώκει να διαμορφώσει το κλίμα και για το μέλλον, κυρίως για το μέλλον, γιατί διαισθάνεται τους «κραδασμούς» στους οποίους οδηγεί η πολιτική της.

Δεύτερον, ο εθελοντισμός έχει μια άμεση οικονομική λειτουργία αφού δίνει τη δυνατότητα για μια γενικευμένης εμβέλειας ουσιαστικά απλήρωτη εργασία αφού οι παροχές προς τους εθελοντές είναι ελάχιστες. Ο στόχος είναι φανερός: Η μείωση των κρατικών δαπανών για τομείς κοινωνικής πολιτικής, άρα και αύξηση του κόστους για τους εργαζόμενους με την πληρωμή για κοινωνικές υπηρεσίες αναπαραγωγής της εργατικής τους δύναμης και πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Αλλά και η μείωση του λεγόμενου εργασιακού κόστους για τις πολυεθνικές, άρα αύξηση των κερδών τους, όπως π.χ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Μορφές του εθελοντισμού είναι: ο κοινωνικός (παροχή υπηρεσιών σε ηλικιωμένους, «κοινωνικά αποκλεισμένα» στρώματα του πληθυσμού), ο περιβαλλοντικός (καθαριότητα δασών, παραλιών), ο πολιτιστικός κ.ά.

Την ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση στη νεολαία και την προσπάθεια διαμόρφωσης και καλλιέργειας «εθελοντικής» συνείδησης, την προβολή του εθελοντισμού ως εναλλακτικής μορφής ενασχόλησης με τα κοινά, άρα παρεμπόδιση συμμετοχής σε διεκδικητικούς αγώνες και προσπάθεια απορρόφησης πολιτικών ευαισθησιών του νέου και διοχέτευσής τους σε ασφαλή ανώδυνη κατεύθυνση.

Τον αποπροσανατολισμό της νεολαίας και του κόσμου από τα προβλήματά του αλλά και από τον πραγματικό χαρακτήρα των ολυμπιακών αγώνων σήμερα (το οικονομικό βάρος φέρει πάντα ο λαός, τα κέρδη στις πολυεθνικές, οικολογικές καταστροφές, κ.ά.).

Την προσπάθεια επίτευξης της εθνικής - κοινωνικής συναίνεσης. Καλλιεργείται η εντύπωση στο λαό ότι συμμετέχει κι αυτός και είναι ενεργό κομμάτι του «εθνικού οράματος». Στο όνομα των ολυμπιακών αγώνων θα πρέπει να σιωπά για την περαιτέρω ένταση της εκμετάλλευσης σε βάρος του, για την επίθεση στα εργασιακά του δικαιώματα (βλ. νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό) και στις ατομικές ελευθερίες (αντιτρομοκρατικά μέτρα, «τρομονόμος»).

Τέλος, αφήνει όλη αυτή η διαδικασία προβολής του εθελοντισμού ιδεολογικοπολιτικές παρακαταθήκες για το μέλλον (συνδυασμός και συνέχεια με τα προγράμματα εθελοντισμού της ΕΕ ή μελλοντικά δημιουργία και έμφαση σε τέτοια προγράμματα υπό την αιγίδα του υπ. Παιδείας - Γραμματείας Νέας Γενιάς), στην προσπάθεια ποδηγέτησης του νεολαιίστικου κινήματος και της προώθησης «εναλλακτικών» μορφών συσπείρωσης, με κεντρικό και αδιαπραγμάτευτο άξονα την υποταγή στη λογική της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης και της αντιλαϊκής πολιτικής.

Μόνο που όλα αυτά που αναφέραμε δεν είναι εθελοντισμός στη βάση της αλληλεγγύης για δράση πάνω στα προβλήματα, βρίσκεται πολύ μακριά από τις αξίες της συλλογικής πάλης και κοντά στη συνδιαχείριση.