Το κάλπικο δίλημμα «με την Ελλάδα των πολλών ή την Ελλάδα των ελίτ» προέταξε ο Αλ. Τσίπρας στην ομιλία του χτες βράδυ στο Αιγάλεω. Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι συγκρούονται δύο κόσμοι, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνησή του είναι με τον «κόσμο των πολλών», που δήθεν «αποκαθιστά αδικίες» και «επουλώνει τις πληγές της κρίσης».

Σε μια προσπάθεια να στοιχειοθετήσει τα παραπάνω, ο Αλ. Τσίπρας επικαλέστηκε τις, εξίσου αντιδραστικές με τα μέτρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη πάρει, θέσεις της ΝΔ για τα Εργασιακά, το Ασφαλιστικό κ.λπ. Μπροστά σ' αυτό το αναντίρρητο γεγονός ο πρωθυπουργός προέβαλε τη δικαιολογία ότι «κάναμε ένα βήμα πίσω για να μπορέσουμε να κάνουμε πολλά περισσότερα μαζί μπροστά». Ως «ένα βήμα πίσω» παρουσίασε την ψήφιση του 3ου μνημονίου που σωρευτικά στα άλλα δύο έδωσε τη χαριστική βολή στα λαϊκά δικαιώματα, τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις που εκτείνονται σε βάθος δεκαετιών, την εμπλοκή σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Ολα τα παραπάνω τα παρουσίασε ως μια προσωρινή οπισθοχώρηση, αλλά είχε και το θράσος να μιλήσει για σημαντικές νίκες που τάχα κατήγαγε η κυβέρνησή του προς όφελος του λαού, απαριθμώντας ένα κατεβατό με τα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, που η πολιτική του αναπαράγει. Επικαλέστηκε μάλιστα την Υγεία και την Πρόνοια, παρουσιάζοντας μια «μαγική εικόνα» για την κατάσταση σε αυτούς τους τομείς, που οι εξόφθαλμες ελλείψεις και οι περικοπές οδηγούν το λαό να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Επιβεβαιώνοντας ότι ζητά συγχωροχάρτι για τη βάρβαρη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει εκλογών μέσω των εξαγγελιών που ανακοίνωσε από το Ζάππειο, επικαλέστηκε τα λεγόμενα «θετικά μέτρα», ενώ υπερασπιζόμενος τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων και του συμβιβασμού του λαού με τη φτώχεια υποστήριξε αυτήν την επιδοματική πολιτική των ψίχουλων στο λαό και των παχυλών επιδοτήσεων στο κεφάλαιο ως πολιτική δικαιοσύνης, αφού, όπως είπε, τα επιδόματα «είναι ο τρόπος με τον οποίο το κράτος παρεμβαίνει εξισωτικά έναντι των πολιτών».

Εφτασε μάλιστα να πει, σε μια ακόμα από τις γνωστές αισχρές λαθροχειρίες του, ότι αυτό το κήρυγμα ραγιαδισμού που κάνει στο λαό, το κάλεσμά του στους εργαζόμενους να σκύψουν το κεφάλι σε όλα τα βάρβαρα μέτρα μήπως και εισπράξουν κανένα ξεροκόμματο παραμονές των εκλογών, βασίζεται σε μια «πανανθρώπινη αρχή: Οτι ο καθένας και η καθεμιά πρέπει να αμείβεται ανάλογα με τις ανάγκες του (!) και να έχει ίσες δυνατότητες να αναπτύξει τις ικανότητές του».

Στον αντίποδα, αξιοποιώντας τα αντιδραστικά ξεσπάσματα της ΝΔ, που αγωνιά να πάρει αυτή το «χρίσμα» του καλύτερου διαχειριστή από το κεφάλαιο, την παρουσίασε σαν αυτούς που θέλουν να καταργήσουν το - καταργημένο - 8ωρο, να διαλύσουν το - διαλυμένο - Ασφαλιστικό, να δώσουν υπηρεσίες - της ολοένα και περισσότερο εμπορευματοποιημένης - Υγείας στους ιδιώτες...

Την ίδια στιγμή, για τη «στοχοπροσήλωση» της ΝΔ στη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων πασχίζει να πείσει ο Κυρ. Μητσοτάκης, βλέποντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να του παίρνει την μπουκιά από το στόμα, υλοποιώντας μέτρα που για δεκαετίες είχε στα συρτάρια του το κεφάλαιο και η ΕΕ.

Συγκεκριμένα, μιλώντας χτες στον ρ/σ «ΣΚΑΪ», ο πρόεδρος της ΝΔ υποστήριξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαστρέβλωσε τα λεγόμενά του για τις εργασιακές σχέσεις, ωστόσο έσπευσε να λιβανίσει τις επιχειρήσεις που έχουν υλοποιήσει τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, τον οποίο από όλα τα κόμματα του κεφαλαίου στήριξαν στην ΕΕ. «Θέλουμε περισσότερες επενδύσεις σαν τον "Παπαστράτο" στην Ελλάδα και αυτό ενοχλεί τον ΣΥΡΙΖΑ», είπε, ενώ προκειμένου να δεχθούν οι εργαζόμενοι αδιαμαρτύρητα το σμπαράλιασμα των σταθερών ωραρίων και της ίδιας της ζωής τους, πρότεινε «να δώσουμε κίνητρα ώστε οι εργαζόμενοι να γίνονται συμμέτοχοι στο επιχειρησιακό κέρδος»! Για την εφαρμογή, δε, της εργατικής νομοθεσίας ανέφερε πως την θεωρεί αδιαπραγμάτευτη, «ειδικά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις»...

Παραπέρα, στη μεταξύ τους πλειοδοσία για μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, ο Κυρ. Μητσοτάκης προανήγγειλε τη μείωση του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων από το 29% στο 20%, εκτιμώντας πως θα υπάρξει «δημοσιονομικός χώρος» για να το πράξει το 2020. Υποσχόμενος στο κεφάλαιο ένα ακόμα πιο φιλικό περιβάλλον, προκειμένου να μην «ταλαιπωρείται», πρότεινε να μετατεθεί στον ιδιωτικό τομέα «ένα κομμάτι της αδειοδοτικής διαδικασίας» για τις επιχειρήσεις.

Και σε ανάλογο μοτίβο, πρότεινε τη λειτουργία των νοσοκομείων σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα, «υποσχόμενος» ένα ακόμα χτύπημα στη δημόσια και δωρεάν Υγεία.