Οι δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών για 9.000 «υπεράριθμους» συμβασιούχους που «κληρονόμησε» η κυβέρνηση της ΝΔ και οι αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνουν ότι στον πυρήνα της αντεργατικής τους πολιτικής βρίσκονται η θωράκιση και επέκταση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, η επίθεση διαρκείας στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Η μεν ΝΔ θεωρεί «υπερβάλλον κόστος» τους συμβασιούχους που καταδικάζονται σε εργασιακή ομηρία και «βουλώνουν τις τρύπες» των τεράστιων κενών που υπάρχουν σε νοσοκομεία, ΟΤΑ και αλλού. Απαντώντας, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται το απάνθρωπο καθεστώς των συμβασιούχων, δηλώνει απόλυτα αφοσιωμένος σε όσα προβλέπουν οι συμφωνίες με τους «θεσμούς» και για αντιπερισπασμό διαφημίζει μερικές χιλιάδες προσλήψεις μονίμων που δρομολόγησε στο Δημόσιο, σταγόνα στον ωκεανό των πραγματικών ελλείψεων, σε τομείς που αφορούν την κάλυψη ακόμα και των πιο στοιχειωδών αναγκών του λαού. Οσο λοιπόν κι αν καβγαδίζουν, ένα πράγμα δεν μπορεί να κρυφτεί: Οτι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και συνολικά η «ευελιξία» στην αγορά εργασίας είναι αδιαπραγμάτευτη επιλογή του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, για φτηνότερο και πιο ευέλικτο κράτος, στο όνομα της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» που υλοποιούν σε συνεννόηση με την ΕΕ και τους «θεσμούς». Στην πραγματικότητα, «υπεράριθμες» σ' αυτό το σάπιο σύστημα είναι μόνο οι λαϊκές ανάγκες. Αυτές συνθλίβει το «επιτελικό κράτος», που υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, ανεξάρτητα από κυβέρνηση.