Τον παλαίμαχο κομμουνιστή, τον άνθρωπο με τη «μεγάλη» καρδιά, τον άξιο σύζυγο, πατέρα και παππού Γιώργο Ούντρια αποχαιρέτησαν η οικογένειά του, πολλοί σύντροφοι και φίλοι του στην τελευταία του κατοικία. «Εφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών, αφήνοντας πίσω του μια «πλούσια» αγωνιστική παρακαταθήκη και το παράδειγμα ενός σεμνού κομμουνιστή, που παντού και πάντα και μέχρι την τελευταία στιγμή διακήρυττε τις αξίες και τα ιδανικά του ΚΚΕ. Ηταν μπροστάρης στους αγώνες του ελληνικού λαού για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Δημοκρατία.

Στην αγωνιστική διαδρομή του Γ. Ούντρια αναφέρθηκε στον αποχαιρετιστήριο λόγο ο Γ. Φιλιππίδης, πρόεδρος του παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ.

Ο Γ. Ούντριας γεννήθηκε το 1924 στην Ποταμιά της Αγιάς Λάρισας από φτωχή αγροτική οικογένεια. Τελειώνει το ημιγυμνάσιο στην Αγιά. Από το 1942 μέλος του ΚΚΕ. Αντάρτης από το φθινόπωρο του 1943. Στη Ρούμελη γίνεται καπετάνιος διμοιρίας. Στα Δεκεμβριανά πολεμά μέσα από τις γραμμές του 1ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ στις συνοικίες του Πειραιά, όπου τραυματίζεται και συλλαμβάνεται από τους Εγγλέζους. Αποφυλακίζεται ύστερα από ανταλλαγή αιχμαλώτων. Ανεβαίνει αντάρτης στον Κίσσαβο και μετά στο Γράμμο, όπου τραυματίζεται δύο φορές. Αναγκαστικά οδηγείται σε πολιτική προσφυγιά στην Τασκένδη. Παντρεύεται τη συντρόφισσά του Βούλα και αποκτά δύο παιδιά. Επιστρέφει το 1962 στην Ελλάδα. Μπαίνει στην ΕΔΑ. Το '67 συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια στη Λάρισα και φυλακίζεται. Αρνείται, παρά τις συνεχείς πιέσεις, να υπογράψει δήλωση μετανοίας, φεύγει και κρύβεται στην Αθήνα. Με τη μεταπολίτευση είναι από τους πρώτους που τρέχουν για το «φτιάξιμο» των οργανώσεων του ΚΚΕ στο Νομό Λάρισας.

Μέχρι «χτες» βλέπαμε τον Γιώργο Ούντρια στα γραφεία του Κόμματος και του Παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ, όπου για πολλά χρόνια είχε διάφορα αξιώματα. Και τώρα που έφυγε θα τον βλέπουμε και πάλι ανάμεσα σε όλους τους κομμουνιστές που η ζωή τους ήταν συνυφασμένη με τους αγώνες για την ελευθερία της πατρίδας, για το σοσιαλισμό, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.