Την «επιχειρηματικότητα» έχει κάνει σημαία της η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, παρουσιάζοντάς την κυρίως στους νέους ως «διέξοδο» από τον βραχνά της ανεργίας. Φέρνει μάλιστα ως παράδειγμα τις λεγόμενες «νεοφυείς επιχειρήσεις», για τις οποίες ισχυρίζεται ότι προσφέρουν μεγάλες ευκαιρίες «ανέλιξης» και «επιτυχίας», αρκεί ο νέος να συνδυάσει σωστά τη φαντασία, την επινοητικότητα, το ταλέντο και τις γνώσεις του στην τεχνολογία. Με άλλα λόγια, όποιος είναι «ικανός» και «δημιουργικός» προκόβει! Οσοι πάλι βολοδέρνουν ανάμεσα στην ανεργία και σε δουλειές του ποδαριού, μάλλον δεν έχουν αξιοποιήσει σωστά τις ευκαιρίες που το σύστημα μοιράζει με τη σέσουλα, για να στήσουν μια δική τους «πρωτότυπη» δουλειά. Μιλώντας όμως για τις «start-up» επιχειρήσεις, τα στοιχεία που δημοσιεύονται στον Τύπο καταρρίπτουν τη μαγική εικόνα που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση. Οπως προκύπτει, μόλις το 1-2% των επιχειρήσεων αυτού του τύπου που αναζήτησαν χρηματοδότηση το 2019 κατόρθωσαν τελικά να την πάρουν από κάποιο «επενδυτικό κεφάλαιο» και να αναπτύξουν παραπέρα το προϊόν τους, ενώ όλες οι άλλες είτε «έσβησαν» είτε αργοπεθαίνουν. Το μηδαμινό αυτό ποσοστό «επιτυχίας» για τις ελληνικές «start-ups» είναι ίδιο με τον παγκόσμιο μέσο όρο, που δείχνει ότι ελάχιστες από αυτές τις επιχειρήσεις μπορούν να αποτελέσουν επιλογή επιβίωσης για τους νέους. Στην πλειοψηφία τους είναι θνησιγενείς, αφού η εξέλιξή τους εξαρτάται άμεσα από το αν θα τις χρηματοδοτήσει κάποιο «επενδυτικό κεφάλαιο» ή ένα μεγάλο μονοπώλιο, με μοναδικό κριτήριο βέβαια το κατά πόσο η «νεοφυής» ιδέα θα προσθέσει μερικά ακόμα μηδενικά στην κερδοφορία του.