Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα συντάσσονται με το στόχο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ για τη συγκράτηση της Τουρκίας στο «δυτικό στρατόπεδο». Το γεγονός αυτό είναι αποτέλεσμα της συνολικότερης, βαθύτερης ταύτισης της ελληνικής αστικής τάξης με τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, και έτσι της πάγιας αντιμετώπισης των Ελληνοτουρκικών εντός πλαισίου ΝΑΤΟ και ΕΕ. Οι αντιθέσεις ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική αστική τάξη γίνονται μέρος των συνολικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα στην περιοχή. Ολα μπαίνουν στο παζάρι της διαμόρφωσης του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ αντιμαχόμενων στρατοπέδων. Αυτό άλλωστε δείχνουν και οι δηλώσεις Πάιατ για την «επήρεια των μεγάλων νησιών», που σημαίνει ότι τα μικρά και ακατοίκητα ελληνικά νησιά δεν δικαιούνται ΑΟΖ. Οι «κοινοί στόχοι» με το ΝΑΤΟ για «σταθερότητα στη νότια πτέρυγά του», την ώρα που κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση στη Μ. Ανατολή, σημαίνουν συνεκμετάλλευση και συνδιαχείριση, ακόμα μεγαλύτερο «γκριζάρισμα» του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟική εποπτεία, ακόμα μεγαλύτερο αέρα στα πανιά της αμφισβήτησης συνόρων, κυριαρχικών δικαιωμάτων και συμφωνιών από την πλευρά της Τουρκίας, προϋποθέσεις για ακόμα μεγαλύτερη όξυνση των ανταγωνισμών. Η εμπλοκή αυτή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, λοιπόν, «παράγει συνέπειες» εδώ και καιρό.