Σύντροφοι! Χαίρομαι που μπορώ, μέσω του προσυνεδριακού διαλόγου, να εκφράσω τις σκέψεις μου για την πορεία της Οργάνωσης, αλλά και για μερικά από τα προβλήματα που αυτή αντιμετωπίζει.

Το 8ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας γίνεται σε μια περίοδο όπου η φτώχεια, η εξαθλίωση και η εκμετάλλευση, όχι μόνο δεν αμβλύνθηκαν (στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης» και της «ανοιχτής κοινωνίας»), αλλά δυστυχώς αυξάνονται επικίνδυνα. Η επίθεση του κεφαλαίου είναι ολομέτωπη. Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση, Δημοκρατικές Ελευθερίες - τίποτα δεν έχει σκοπό να αφήσει απείραχτο. Πρόσφατα μάλιστα, ξεκίνησε νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση με πρόσχημα την τρομοκρατία, αλλά με σαφή στόχο τον έλεγχο των διόδων των πλουτοπαραγωγικών πηγών, την καταστολή των δημοκρατικών κινημάτων και το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής.

Παράλληλα όμως δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε την αντίδραση των λαών. Στην Ελλάδα, δεκάδες χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν και κατάφεραν να αναστείλουν τα μέτρα της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, ο ελληνικός λαός είπε ξεκάθαρο όχι στον πόλεμο και τίμησε την επίκαιρη επέτειο του Πολυτεχνείου. Αλλά και στη διεθνή σκηνή τα μηνύματα είναι ευχάριστα. Η κοινή γνώμη της Δύσης για τον πόλεμο έχει μεταστραφεί. Τα κινήματα της Γένοβας κτλ. μπορούν να πάρουν μια αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Η άνοδος του επιπέδου της ταξικής πάλης είχε και την αναμενόμενη αντανάκλαση στην Οργάνωσή μας. Οπως επισημαίνουν και οι Θέσεις του ΚΣ, τα τελευταία χρόνια τα μέλη της ΚΝΕ πολλαπλασιάστηκαν.

Αυτό από μόνο του μας φέρνει μπροστά σε νέα δεδομένα και νέες απαιτήσεις. Πρέπει να βελτιώσουμε τον τρόπο δουλιάς μας, να μιλήσουμε άφοβα σε καινούριο κόσμο. Ας μην ξεχνάμε πως δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου μένει απαθής στα δρώμενα. Ναι μεν διαφωνεί με τον πόλεμο, αλλά δε συμμετέχει στις κινητοποιήσεις. Θίγεται από την αντιεκπαιδευτική πολιτική, αλλά δεν παίρνει μέρος στις συνελεύσεις σε ΑΕΙ - ΤΕΙ. Νιώθει ότι όλα αυτά δεν την ενδιαφέρουν, δεν την αφορούν. Το ότι η πλειοψηφία του κόσμου δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική και άρα δε διεκδικεί λύσεις σε ζωτικά προβλήματα, το ότι δεν έχουμε καταφέρει να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς σε διάφορα όργανα (π.χ. η ΠΚΣ σε ΕΦΕΕ - ΕΣΕΕ) οφείλεται στις διάφορες αδυναμίες μας.

Μια από τις αδυναμίες μας, που θίγεται και στις Θέσεις του ΚΣ είναι η επιφανειακή επαφή μας με την κοσμοθεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού, τη φιλοσοφία του διαλεκτικού υλισμού. Με το να μη γνωρίζουμε και να μην εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας δράση τις αρχές και τα συμπεράσματα του διαλεκτικού υλισμού, στερούμαστε του σπουδαίου πλεονεκτήματος της επιστημονικής αυστηρότητας και ορθότητας στην ανάλυση των εξελίξεων. Επίσης, αν αποκοπούμε από τη μόνη φιλοσοφία της εργατικής τάξης, κινδυνεύουμε να αποκοπούμε και από τον τελικό μας στόχο - τη δικτατορία του προλεταριάτου. Ενας από τους διάφορους τρόπους αφομοίωσης της διδασκαλίας των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν είναι τα ακτίφ. Αυτά θα πρέπει να αποκτήσουν μόνιμο χαρακτήρα και οργανωμένη δομή. Το Κόμμα θα πρέπει να έρθει πιο κοντά και να βοηθήσει την ΚΝΕ σε αυτό.

Επίσης, αφού η επίθεση της αστικής τάξης γίνεται σε πολλά μέτωπα, εξίσου ολοκληρωμένη γνώση για όλα τα θέματα είτε αυτά μας αφορούν άμεσα είτε όχι θα πρέπει να έχουμε και εμείς. Να μην περιοριζόμαστε για παράδειγμα όσοι δραστηριοποιούμαστε μέσω των Πανεπιστημίων στα εκπαιδευτικά, αλλά να μπορούμε να τοποθετηθούμε και για τους συνταξιούχους.

Τέλος, όταν μιλάμε με τον κόσμο θα πρέπει κάθε φορά να προσαρμοζόμαστε στην ιδιαίτερη περίπτωση και διαφορετική πολιτική συνειδητοποίηση του καθενός. Ο,τι για εμάς είναι δεδομένο δεν είναι και για τους άλλους. Με βάση την εμπειρία μας πριν οργανωθούμε, μπορούμε να αποφύγουμε τα κλισέ και να κάνουμε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα της πάλης για το Σοσιαλισμό. Οσο για αυτούς που δεν είναι και τόσο κοντά μας, μπορούμε πιστεύω, να βρούμε μερικά σημεία που θίγονται από τον ιμπεριαλισμό για να τους προσεγγίσουμε.

Ετσι η ΚΝΕ, στην πορεία μετά το 8ο Συνέδριό της, πρέπει αυξάνοντας την οργανωτική της και διορθώνοντας τις αδυναμίες της, να στεριώσει τη θέση της στη συνείδηση του λαού, να βγάλει τις μάζες από την αδράνεια και να τις κινητοποιήσει στα πλαίσια του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου με τελικό στόχο την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού.