Ολη την ευρωενωσιακή «νομολογία» κατέβασαν από το ράφι τα κυβερνητικά στελέχη για να παρουσιάσουν ως «συμβατή με τα ανθρώπινα δικαιώματα» την ένταση της καταστολής στα σύνορα απέναντι στους πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ την ίδια «νομολογία» και το «ευρωπαϊκό πλαίσιο» επικαλείται και ο ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι τα παραβιάζει και ότι χρειάζεται λίγο πολύ να διαπραγματευτεί μια νέα Συμφωνία με την Τουρκία, με περισσότερα ανταλλάγματα. Αλλά για ποια «νομολογία» μιλάνε; Για εκείνη που έμβλημά της είναι οι κατάπτυστες Συμφωνίες του Δουβλίνου και η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, που έχει μετατρέψει τα νησιά σε φυλακές της ΕΕ και δίνει πλήρη κάλυψη στα νέα αντιδραστικά σχέδια για κλειστά κέντρα - φυλακές στις χώρες πρώτης υποδοχής, αλλά και σε τρίτες χώρες («πλατφόρμες επιβίβασης»); 'Η μήπως αναφέρονται στη «νομολογία» που έχει στο παλμαρέ της αποφάσεις όπως η πρόσφατη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με την οποία δικαιώνονται οι μαζικές απελάσεις, με απαράδεκτες διαδικασίες - εξπρές, καταπατώντας και τις ελάχιστες διαδικασίες που έχουν τεθεί για την προστασία προσφύγων και μεταναστών; Η «νομολογία» που επικαλούνται δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον φερετζέ της ιμπεριαλιστικής ευρωένωσης, που αφού πρωταγωνιστεί στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, μετά διαμορφώνει τις πολιτικές έντασης της καταστολής, δημιουργώντας τις συνθήκες για την αξιοποίησή τους σε κάθε λογής γεωπολιτικά «παιχνίδια». Είναι προφανές ότι ο λαός μας δεν έχει να περιμένει τίποτα από το πλαίσιο αυτό, αλλά μόνο από την αμφισβήτησή του.