Το στίγμα της κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης μέσα και από την προώθηση περαιτέρω αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων έδωσε χτες ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας, μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής σχετικά με την αναθεώρηση των δημοσιονομικών κανόνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την εμβάθυνση της Οικονομικής Νομισματικής Ενωσης, την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και άλλα θέματα που βρίσκονται στην ατζέντα των συζητήσεων του Eurogroup και του Ecofin. Ο υπουργός χαρακτήρισε στρατηγικής σημασίας για την κυβέρνηση της ΝΔ την εμβάθυνση της ΟΝΕ και τις προτεραιότητες της ΕΕ για τη δημοσιονομική σταθερότητα και την ανταγωνιστικότητα, τη χρηματοδότηση «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και δημόσιων επενδύσεων». Ξεχώρισε τον «μηχανισμό δίκαιης μετάβασης», όπως ονομάζεται η αναδιάρθρωση στον τομέα της Ενέργειας, με το «πράσινο» φαγοπότι που προσφέρεται στους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και την προσήλωση στην «ανάγκη καλύτερου συντονισμού και ενισχυμένης εποπτείας των οικονομικών πολιτικών στην Ευρωζώνη», που φέρνει το στράγγισμα του λαϊκού εισοδήματος. Αναφερόμενος στον κορονοϊό δεν μίλησε για συγκεκριμένα μέτρα που λαμβάνονται από την κυβέρνηση, με εξαίρεση το κονδύλι για γάντια και μάσκες που είπε ότι έχουν προμηθευτεί οι εργαζόμενοι στα τελωνεία της χώρας.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος αναφέρθηκε στους διεθνείς ανταγωνισμούς που «εκφράζονται τόσο στην αναθεώρηση των δημοσιονομικών κανόνων στο πλαίσιο της ΕΕ όσο και στην εμβάθυνση της ΟΝΕ», λέγοντας ότι «δεν είναι τυχαίοι οι τορπιλισμοί που γίνονται στην τραπεζική ολοκλήρωση και ιδιαίτερα στην υπόθεση της ύπαρξης ταμείου εγγυήσεων καταθέσεων αλλά και στο νέο πολυετές πλαίσιο». Οπως εξήγησε, αυτά αφορούν στο «ποιοι θα είναι αυτοί οι κλάδοι της οικονομίας που θα επωφεληθούν πολύ περισσότερο και ποια αντίστοιχα συμφέροντα από αυτήν τη διαδικασία. Ποιος θα βγει περισσότερο κερδισμένος, ποια χώρα, ποια πολυεθνική και ποια χαμένη από την αναγκαία απαξίωση των πλεονασματικών κεφαλαίων».

Επίσης, πρόσθεσε, «δεν είναι τυχαίο ότι οι βασικοί κανόνες του νέου πολυετούς πλαισίου που αναδεικνύουν και τον βασικό αντιλαϊκό του χαρακτήρα, είναι ακριβώς η επιλεξιμότητα των έργων, ο ευρωπαϊκός πολλαπλασιαστής που πρέπει να έχουν αυτά τα έργα και η αιρεσιμότητα των έργων, άρα η πειθαρχία στους σιδερένιους κανόνες της ΕΕ για τα πλεονάσματα και τα ελλείμματα».

Επισήμανε ότι «από αυτή την άποψη και η "πράσινη συμφωνία" δεν σχετίζεται με την προστασία του κλίματος, αυτό είναι τεράστια υποκρισία. Σχετίζεται με τι κεφάλαια και ποιων τα κεφάλαια θα απαξιωθούν και ποιοι θα κερδίσουν πολύ περισσότερο. Γι' αυτό δεν είναι τυχαίο ότι οι τράπεζες, οι μεγάλες πολυεθνικές που θα χρηματοδοτήσουν και τις πράσινες επενδύσεις, από την άλλη χρηματοδοτούν τις επενδύσεις στη "μαύρη Ενέργεια". Γιατί αποκλειστικός σκοπός και των μεν και των δε επενδύσεων είναι το καπιταλιστικό κέρδος και όχι η προστασία του περιβάλλοντος».

Σημείωσε ότι σε αυτά θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και «οι ανησυχίες που εκφράζονται από ευρύτερους κύκλους για το πώς μπορεί να θωρακιστεί η ευρωπαϊκή οικονομία από την εκδήλωση μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης που κατά πολλούς είναι προ των πυλών».

Τόνισε καταλήγοντας: «Λέμε καθαρά, καμία ελπίδα δεν μπορεί να προκύψει για το λαό από τα τεκταινόμενα και τους προβληματισμούς στο επίπεδο της ΕΕ. Αντίθετα η βαρβαρότητα αυτή του συστήματος καταστρέφει πραγματικές δυνατότητες που υπάρχουν για να ζήσει ο κόσμος πολύ καλύτερα. Φανταστείτε, τεχνητή νοημοσύνη, ρομποτικοί αυτοματισμοί κ.ά. Ομως αυτά σε συνθήκες κυνηγητού του κέρδους αποτελούν την ατμομηχανή επιδείνωσης της θέσης του λαού και όχι απελευθέρωσής του».