Το πρώτο περιστατικό αφορά την κατάσταση στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, όπου η αδελφή μιας ειδικευόμενης γιατρού κατήγγειλε ότι μέρος του προσωπικού έκανε «τεστ» για τα μάτια του κόσμου, τα οποία δεν ελέγχθηκαν ποτέ, ενώ ταυτόχρονα τα αντιδραστήρια είναι πολύ λίγα για να ανταποκριθούν στις ανάγκες ασθενών και υγειονομικού προσωπικού.

Στον «Ριζοσπάστη» έφτασε καταγγελία από το ίδιο νοσοκομείο, όπου εργαζόμενη σε αυτό ζήτησε να υποβληθεί σε τεστ τη Δευτέρα, αφού μόλις είχε γυρίσει από την άδειά της. Οπως επισημαίνει, σαν να μην έφτανε ότι δεν της έκαναν υποχρεωτικά το τεστ, το μόνο που έγινε ήταν κάποιες ερωτήσεις από το τηλέφωνο σχετικά με τα μέρη στα οποία βρισκόταν η εργαζόμενη στην άδειά της. Αφού απάντησε ότι βρισκόταν στην πόλη και στο γειτονικό χωριό της, κρίθηκε ότι όλα είναι εντάξει και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Ούτε τεστ, λοιπόν, ούτε καν απαντήσεις στο ερωτηματολόγιο και κλινική εικόνα - τα οποία και πάλι δεν θα ήταν επαρκή, σε περίπτωση ασυμπτωματικού ασθενούς. Με αυτόν τον τρόπο επομένως το σύστημα απαλλάσσεται από το κόστος χιλιάδων αναγκαίων τεστ και ελαφρύνει τα νοσοκομεία που ήδη «βογκούν», ο λαός όμως αφήνεται στη μοίρα του, στο έδαφος των ανεπαρκειών και των ελλείψεων στο δημόσιο σύστημα Υγείας, όπου θριαμβεύει η δολοφονική για τις λαϊκές ανάγκες αντίληψη του «κόστους - οφέλους».