Η υπόθεση του λεγόμενου «ευρωστρατού», της συγκρότησης, δηλαδή, της Ευρωπαϊκής Δύναμης Ταχείας Επέμβασης και η όλη συζήτηση για το ρόλο της Τουρκίας στον ευρωστρατό και, ευρύτερα, στην πολιτική άμυνας και ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, φέρνει με τρόπο δραματικό στο προσκήνιο, όλο το πλέγμα των καταστροφικών επιπτώσεων στα κυριαρχικά δικαιώματα και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, από τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς.

Αυτό που, ουσιαστικά, έχει δρομολογηθεί με τις αποφάσεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι ένα είδος θεσμοθέτησης και σε ευρωπαϊκό επίπεδο της αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και της επικυριαρχίας της Τουρκίας επί της Κύπρου, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή της Ελλάδας σε επιθετικά επεμβατικά σχέδια ενάντια σε άλλους λαούς και χώρες. Πρόκειται για τη γενίκευση της λογικής της εγκατάλειψης της έννοιας της Εθνικής Αμυνας υπέρ ευρύτερων ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΝΑΤΟ, ΕΕ), στο όνομα της διεκδίκησης ενός κάποιου ρόλου στον ιμπεριαλιστικό καταμερισμό και της αμφισβήτησης του δικαιώματος των λαών να επιλέγουν οι ίδιοι το κοινωνικοοικονομικό σύστημα, στο οποίο θέλουν να ζήσουν. Είναι αυτό που επιβλήθηκε με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ και την εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων κατευθείαν σε ΝΑΤΟικά όργανα, στο όνομα της λεγόμενης συλλογικής ασφάλειας, αλλά και της αμφισβήτησης του δικαιώματος του λαού μας να καθορίζει ο ίδιος το μέλλον του.

Ενα ιδιαίτερο στοιχείο σ' αυτήν την υπόθεση, σύμφωνα με την πολυσυζητημένη αγγλοτουρκική συμφωνία, είναι και το ότι μεταφέρεται η ΝΑΤΟική λογική περί μη εμπλοκής της συμμαχίας σε περίπτωση διένεξης μεταξύ δύο ΝΑΤΟικών συμμάχων και στον υπό συγκρότηση «ευρωστρατό», καθώς επίσης και ο αποφασιστικός ρόλος της Τουρκίας για επιχειρήσεις ή ασκήσεις στον περίγυρό της. Η συμφωνία αυτή μπορεί μεν να μην επικυρώθηκε από την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Λάακεν και να παραπέμφθηκε στην ισπανική προεδρία, αλλά η ουσία παραμένει, καθώς αυτή εκφράζει την κυρίαρχη λογική στην ΕΕ και αποδεικνύει ότι και η «ευρωστρατιωτική» προστασία των συνόρων, την οποία διατείνεται η κυβέρνηση, τίθεται σε αμφισβήτηση. Ο «ευρωστρατός» είναι ένας ακόμη ιμπεριαλιστικός στρατός, αλλά και ένα ακόμη στοιχείο ενίσχυσης της ιμπεριαλιστικής δράσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ενίσχυση της δράσης του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Ο λαός μας, με δεδομένη τη συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτόν, εκτός της αμφισβήτησης των κυριαρχικών του δικαιωμάτων γίνεται θύτης και θύμα ταυτόχρονα, αφού εξαναγκάζεται να συμμετέχει σε επιθετικές αποστολές εκτός συνόρων, ενάντια σε άλλους λαούς, ενώ μεγιστοποιούνται οι κίνδυνοι από μια εμπλοκή για διευθέτηση πιθανών ενδοϊμπεριαλιστικών διενέξεων. Αλλωστε, οι ενδομονοπωλιακοί ανταγωνισμοί σε διεθνές επίπεδο οξύνονται στο έπακρο, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, και το κυνήγι για μεγαλύτερα μερίδια στην παγκόσμια αγορά ανάμεσα στα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, αλλά και το κυνήγι της ηγεσίας στο άρμα του ιμπεριαλισμού, ενισχύουν τη στρατιωτικοποίηση και μεγιστοποιούν τους κινδύνους για τους λαούς.

Με δεδομένα όλα αυτά και έχοντας υπόψη ότι το ζήτημα θα βρεθεί μπροστά μας το αμέσως επόμενο διάστημα, καθώς είναι από τα κύρια θέματα της ατζέντας των συζητήσεων του Κ. Σημίτη στις ΗΠΑ, ο «Ρ» ζήτησε τις εκτιμήσεις και τις σκέψεις πολιτικών και αποστράτων αξιωματικών, που κατά καιρούς έχουν χειριστεί από διάφορες θέσεις σχετικά ζητήματα.

Καταθέτουν την άποψή τους και τις ανησυχίες τους, ο Κάρολος Παπούλιας πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, πρώην υπουργός Εξωτερικών, ο πτέραρχος ε.α. Νίκος Κουρής πρώην υφυπουργός Αμυνας, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Καψής, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, ο πρώην υφυπουργός Αμυνας Ιωάννης Σταθόπουλος, πρώην βουλευτής της ΝΔ, ο ναύαρχος ε.α. Χρήστος Λυμπέρης, πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ο αντιστράτηγος ε.α. Δημήτρης Αλευρομάγειρος, πρώην γενικός επιθεωρητής Στρατού, ο συνταγματάρχης ε.α. Παναγιώτης Θεοδωρακίδης πρώην εκπρόσωπος Τύπου του ΝΑΤΟ σε Νάπολη και Λάρισα και ο αντισυνταγματάρχης ε.α. Νίκος Παπαναστάσης, μέλος της Κίνησης για την Εθνική Αμυνα.